Ik moet nog het verslag van de zaterdag schrijven, maar de vrijdag heb ik compleet. Ik ben maar twee dagen geweest en ik weet zeker dat het maar goed is dat ik maar twee dagen ging. Ik trok dag 2 al amper, laat staan een derde dag.
Pinkpopvrijdag
Wat later van huis vertrokken tegenover het jaar daarvoor, ondanks dat ik dit keer te voet er naar toe liep vanuit huis in plaats van met de fiets. Na drie kwartier lopen en ergens tussen kwart over elf en half twaalf aankomen, was er geen rij te bekennen voor de ingang. Mijn heuptas werd goed gecontroleerd, en zelfs het hoesje van de camera werd gecontroleerd. In ieder geval een strengere controle tegenover de jaren daarvoor toen ik in 2015, 2016, 2017 en 2022 ging en amper gecontroleerd werd. Ik kreeg al snel groen licht om verder te komen. Na controle ticket mocht ik verder en de derde persoon gaf me een token. Ook met het halen van de munten niet in de rij gestaan.
Als eerste door de tent heen gelopen naar de andere kant voor mijn lunch. Ik had meer tijd over dan ik dacht, gezien ik een lange rij bij de ingang verwacht had. Gezien het een lange dag zou worden, met de lunch gaan zitten om even na een lange wandeling de rust te pakken om los te kunnen gaan. En zodra het tijd was, ben ik terug de tent in gegaan voor Madeaux. Heerlijk rustig, de kant waar ik stond was leger dan ik verwacht had, maar verder – hoewel Madeaux niet mijn ding is – genoten van haar, haar band en de muziek.
Dan was het voor mij wachten op Picture This. Met een bekertje in de hand eerst nog ver op het veld gestaan te kijken naar Frenna DeLuxe, maar rap, R&B en hiphop is verre van mijn ding, dus naar het voorvak bij het Noordpodium gelopen en daar ergens vooraan in het midden mijn plek ingenomen en rustig gaan zitten tot Picture This zou gaan beginnen. Ik kan in ieder geval zeggen dat ik genoten heb van de band en de muziek. Ik vind het wel een beetje frappant dat de zanger doodleuk met de instrumenten gooit.
Na aanraden van iemand uit de familie gebleven op dezelfde plek voor Electric Callboy. Eigenlijk had ik met deze band en The Haunted Youth een clash, maar na aanraden dat ik de eerstgenoemde echt moest zien, ben ik bij het Noordpodium gebleven. Maar goed dat ik vooraan stond, want meedoen met een moshpit zie ik zelf niet zitten, dus als het even kan blijf ik eruit en doordat ik eerste rij stond, had ik geluk dat ik geen betere plek hoefde te wensen. Los gegaan bij deze band en ook zeker genoten.
Dan door naar Nova Twins, waar ik wat later aankwam door alle drukte door Electric Callboy en het halen van wat cola. Ondanks dat gewoon vooraan kunnen staan aan de zijkant. Ze pakten goed het publiek in, liet hen meedoen en ook daar was het genieten. Wel iets eerder weggegaan omdat ik nog wat wilde eten, maar dat schoot erbij in door de drukte over het terrein en ik bij The Hu wilde zijn op tijd.
De tent voor The Hu was al voller dan ik verwacht had, maar toch een enigszins plekje weten te vinden. Een mevrouw voor mij die door had dat ik amper iets kon zien liet me voor haar staan, zodat ik wel wat meer kon zien dan alleen maar hoofden. Ik vond ze namelijk grappig klinken, en dus wilde ik ze live zien. Na drie moshpits kon ik niks meer zien omdat alles en iedereen verschoven was, en de grote mensen in plaats van terug naar hun eigenlijke plek maar vooraan bleven (leuk voor de kleine mensen zoals ik die dan niks meer kunnen zien). Het resultaat was dat ik het podium niet meer kon zien met de bandleden erop. Het scherm links kon ik ook niet meer zien en alleen rechts dat maar de helft liet zien dan ik zou willen hielp ook niet. Om die reden via de linkerkant (doodlopende stuk) de tent uitgegaan, eten gaan halen en even rustig zitten. Beiden was ik wel zeker even aan toe, terwijl ik ondertussen The Hu via het scherm buiten dan maar volgde met de livemuziek erbij.
De bedoeling was om meteen door te gaan naar The War On Drugs, maar eerst mijn avondeten opeten. Dan zo snel mogelijk door naar het hoofdpodium waar ik een goed plekje vooraan links op het veld wist te bemachtigen. Eerlijk gezegd vond ik er weinig aan, maar gebleven vanwege P!nk.
Helaas The Lumineers en Editors moeten missen welke ik beiden nog graag had gezien. The Lumineers was tegelijkertijd met The Hu en voor Editors moest ik mijn perfecte plek verlaten terwijl ik tegelijkertijd ook iets minder energie over had. Ik had de energie nog nodig om thuis te komen, dus de extra stappen die ik dan zou hebben gezet heb ik links laten liggen. Voor beiden een volgende keer beter.
Dan P!nk en de afsluiter van de dag. Nog voor zij überhaupt nog zou beginnen was het al zeer druk. Geduw en getrek op het grote veld aan de zijkant om in het voorvak te komen. Zelf bleef ik erbuiten en moest moeite doen om te blijven staan. Mensen hielden geen rekening met anderen en zeker niet met een invalide die al noodgedwongen daar stond in plaats van het platform voor invaliden welke overvol was. Mensen moesten soms echt even flink gewaarschuwd worden rekening te houden met de invalide persoon, welke compleet in paniek was door de toestroom en het geduw en getrek. Zodra de rust daar was wedergekeerd, gebruik gemaakt van alle ruimte om te gaan zitten. We moesten nog lang wachten op de headliner van de vrijdag, maar dat maakt niet uit. Wat wel nog storend was, was dat mensen denken geen rekening te hoeven houden met andere mensen (die tegenover hen wel even gaan zitten).
Nou, P!nk zelf vond ik top. Nadat ik van iemand in 2010 te horen had gekregen hoe top en leuk het optreden van haar was ondanks dat ze zelf geen headliner was, wilde ik haar dolgraag zien. Wetende dat ze over het publiek heen zou zweven ging ik al bewust niet het voorvak in om alles goed te kunnen zien. Heel eerlijk, ze heeft mijn verwachtingen wel waargemaakt, en ook haar dochter deed het goed voor een kind dat super zenuwachtig was. Een trotse mama P!nk dan ook op de schermen gezien.