Het is een prachtplaat. Sommige nummers lijken niet echt ergens heen te gaan, maar daarentegen behoren andere nummers tot het beste wat Turner ooit gemaakt heeft (Big Ideas, Perfect Sense zijn echt prachtige nummers). Het is her en der wat bombastischer en vooral wat emotioneler. Ook melodieuzer, wat het voor mij op een eerste luisterbeurt wat prettiger maakt dan TBHC. Veel Bond vibes, her en der wat Cave en op 1 nummer zelfs een beetje Moon Shaped Pool vibes van Radiohead.
Beste nummer? Sculptures of Anything Goes. Een sick nummer met een moog beat die doet denken aan Nine Inch Nails of zelfs n beetje aan Eillish' qua productie. Leip.
Voor mij blijft het één van m'n favoriete bands, mede omdat ze, in tegenstelling tot andere grote rockbands, zichzelf telkens opnieuw blijven uitdagen en -vinden. Voor onze generatie, op dit moment, toch wel de grootste band denk ik. Gesterkt door de enorme vraag naar kaarten voor de shows in de Ziggodome.
De liveshows, zijn, zoals Jimmy in het RW topic reeds beschreef, nooit onomstreden geweest. Hoe knap is het dan, dat zelfs als de zogenaamde meerderheid de liveshows "niks" vindt, de relevantie, luister en -verkoopcijfers zo huge blijven? Nogmaals, dat is mede doordat AM dit soort albums durft te maken. En jawel, die gitaren komen wel weer eens hoor.