We hadden een trage start op de zondag, dus begonnen met
The Breeders. Stukje nostalgie en de wens om toch nog een keer Cannonball en Gigantic live gezien & gehoord te hebben. Was het zo slecht en ongeïnspireerd? Nee, dat niet. Maar ook niet een onvergetelijk optreden. Ik had de hele tijd het idee dat de zusjes het leuk vinden om te doen en eigenlijk ook niet weten wat ze anders zouden moeten doen.
Na een snelle hap naar voren gesneld voor mijn rockmoment van het weekend.
IDLES. Ik stond niet zo ver vooraan als
@swissepfan, maar ook iets verder van achteren waren de nodige mosh pits. Ook zonder daarin te duiken was het volop genieten van de volstrekt onorthodoxe draai die de mannen geven aan het genre en de compromisloze energie die ze erin stoppen. Echt zo'n optreden dat je er zelf ook met meer energie uitkomt dan bij de start.
Je zou zeggen dat
Loyle Carner het andere uiterste is, maar eigenlijk had zijn optreden hetzelfde effect: na afloop was ik helemaal vol van energie door zijn muzikaliteit en welsprekendheid (zowel in zijn raps als zijn bindteksten). Mooi hoe hij onder de indruk was van de geestdrift van het massaal toegestroomde publiek. Toffe band ook (wat een meerwaarde in vergelijking met alleen een tape). Op de terugweg vandaag luisterde ik in de auto naar wat nummers en dan valt op hoeveel meer vuur er in het optreden zat in vergelijking met de wat meer laid back studio-opnames.
Tijdens het eten wat meegekregen van Michael Kiwanuka. Fijn om naar te luisteren, dat is inderdaad een duidelijke plus van de nieuwe open Barn en Klub C. Niet ideaal als je helemaal in een concert wilt worden meegezogen, maar een prima alternatief bij artiesten waar je niet per se voorin wilt staan.
Mijn dochter wilde graag naar
Zara Larsson en papa vindt haar natuurlijk ook wel leuk. Veel hits, een prima show en een wildenthousiast publiek, waarbij ik moet erkennen dat er nog harder werd meegezongen dan eerder op donderdag bij Johnny Marr. Maar ja, tienerkeeltjes ten opzichte van een zaal met vooral vijftigers, dat is geen partij.
Daarna werd het een beetje een clashwalk tussen
Jungle en
Foo Fighters. We wilden beiden zien, dus eerst bij Jungle gekeken, daarna de start van Foo Fighters meegemaakt, vervolgens het einde van Jungle gekeken en afgesloten bij de Foo's. Duidelijk dat we iets liever hadden gehad dat ze niet gelijktijdig hadden gespeeld. Jungle zag er geweldig uit en klonk fantastisch, ook buiten de Barn. Te weinig van gezien om in mijn top 10 te belanden, maar zeker een act om een keertje in een concertzaal te zien. Van de Foo Fighters hebben we wat meer gezien. Naar mijn smaak werden veel nummers toch wat te lang opgerekt. We waren dus een tijdje bij Jungle en teruggekomen zag ik op Setlist.fm dat we niet heel veel gemist hadden. Verder wel genoten, want ze hebben natuurlijk een flinke lijst met topnummers.
De hele afdronk van RW24 is dat het een jaar met prachtige hoogtepunten is geweest, wat mij betreft vooral op de donderdag. Op die dag heb ik niets van Mainstage gezien, maar daar stond een programma waar ik me ook gerust de hele dag had kunnen vermaken. Veel keuzes maken dus en accepteren dat je optredens mist die (gezien de geluiden op dit forum) best wel legendarisch waren. Organisatie was weer top, met een extra pluim voor de pendeldiensten waar we weer gebruik van hebben gemaakt. Zelfs bij de grote uitstroom op zaterdag en zondag waren de wachttijden (naar Aarschot) relatief kort.
Op naar RW25!