Rock Werchter 2024


Geen Boygenius, volgens deze recensie van Humo zullen ze even niet meer optreden.
 
  • Verdrietig
Waarderingen: slyke

Geen Boygenius, volgens deze recensie van Humo zullen ze even niet meer optreden.
Maar sinds wanneer nemen we de Humo serieus? ;)
 
  • Winning
  • Haha
Waarderingen: slyke en theblackmadness

Geen Boygenius, volgens deze recensie van Humo zullen ze even niet meer optreden.
Ik kan het artikel niet lezen, maar hopelijk een opportuniteit voor terug wat solowerk van Phoebe? En een komst naar onze festivals?
 
Ik kan het artikel niet lezen, maar hopelijk een opportuniteit voor terug wat solowerk van Phoebe? En een komst naar onze festivals?
Boygenius neemt (voorlopig) afscheid met ‘the rest’: vier uitstekende nummers, en nu weer in de bezemkast
Feesthoedjes én snuitdoeken in de aanslag: vandaag brengt het Amerikaanse label Interscope ‘the rest’ uit. Die ep bevat vier onuitgebrachte nummers van boygenius, één van de opmerkelijkste en meest besproken groepen van het lopende boekjaar, en kan dus tellen als afscheidscadeau, slotakkoord en ingetogen dankjewel. Humo luisterde in avant-première.

De groep van Lucy Dacus, Julien Baker en Phoebe Bridgers bracht in maart ‘the record’ uit, een debuut en beginselverklaring in één. Humo schreef: ‘‘Charlie’s Angels’ from hell. Nirvana met baarmoeders. De supergroep die we nodig hadden.’ Geen perfecte plaat, wel een hele goeie.

‘the rest’ bevat vier songs die toen naast de selectie zijn gevallen: ‘Black Hole’, ‘Afraid of Heights’, ‘Voyager’ en ‘Power’. Geen geval van ‘niet goed genoeg voor de echte plaat’, weten we nu, maar een bewuste keuze om ze even achter de hand te houden. ‘the record’ was een expliciete ode aan de vriendschap en ‘samen sterk’-gevoelens allerhande. De vier op ‘the rest’ zijn veeleer verdoken solosongs, toevallig in elkaars gezelschap geschreven en opgenomen.

‘Black Hole’ (eind september voor het eerst live gebracht in de MGM Music Hall in Boston) wordt ingezet door Baker. Dacus en Bridgers vullen aan: ‘White teeth, black light, white tea, brown eyes / Black holes, big fight, you’re a good guy / Good day, good night, good talk, goodbye’.

‘Afraid of Heights’ was vermoedelijk te folky en te eenvoudig voor ‘the record’, maar zindert hier toch een mooi eind weg. Het kaalgeslagen ‘Power’ begint met een zucht en een aarzelende gitaar en boetseert met die ingrediënten een straffe bloemekee.

Een onder hoopvolle fans nu al vaak gestelde vraag: komt er in 2023 nog een dérde boygenius-release? Het zou kunnen: door de band hier en daar vermelde songs als ‘Don’t Fuck With My Girl’, ‘Coke Machine’, ‘Wanderlust’ en ‘Cemetery’ kregen nog geen vaste stek op een plaat of streamingplatform.

En toch is de kans klein, in acht genomen dat de ep-titel een duidelijke dubbele betekenis heeft.

‘the rest’ is (1) de rest: songs die nog op het schap lagen maar een betere plaats verdienden – uw oorschelp. Als een perfectionist als Baker daartoe nog meer songs waardig had geacht, zou u die hebben teruggevonden op deze ep. ‘the rest’ is (2) ook de rust: hij kondigt impliciet het einde van hun actieve periode en het begin van een sabbat aan.


Twee weken geleden merkte Humo-lezer Ella Luyten in Open Venster terecht op: ‘Songs over vriendschap zijn schaars. Je hebt ‘Count On Me’ van Bruno Mars en ‘You’re My Best Friend’ van Queen, maar wie bezingt het einde van een vriendschap?’ boygenius – een samenwerkingsverband van drie kameraden uit Tennessee (Baker), Californië (Bridgers) en Virginia (Dacus) – doet dat op ‘the rest’ dus met een omweg. Om maar te zeggen: ik zag dit jaar geen enkele muzikale act die de onderlinge band zo expliciet en uitbundig vierde als zij op Pukkelpop, met knuffels, innig gezongen harmonieën, bindteksten, gestolen glimlachjes en een halfnaakte worstelpartij op het einde – ogenschijnlijk domweg blij dat ze de kans kregen en grepen om hun hobby te beoefenen, samen nog wel.

‘the rest’ is daar nu het op z’n minst tijdelijke afscheid van. Op Halloween treedt de band een laatste keer op: in Los Angeles, voor 18.000 fans in een uitverkochte Hollywood Bowl. Daarna sluit boygenius zichzelf voor een paar jaar op in de bezemkast, de beschermhoes dichtgeritst, teneinde hun afzonderlijke, ook al bloeiende solocarrières meer zuurstof te gunnen. Bridgers zei bovendien dat ze wellicht ‘een paar jaar’ niet meer zal optreden.

‘the rest’: een nageboorte, allesbehalve een nagedachte. Vier viersterrensongs: het klantvriendelijkste product van de maand. (fvd)
 
  • Geweldig
Waarderingen: slyke
Niet heel erg fijn maar euh. Een bassist is best makkelijk te vervangen als het echt moet
 
Niet heel erg fijn maar euh. Een bassist is best makkelijk te vervangen als het echt moet
Tim Commerford is nu ook niet zomaar een bassist. Daarnaast is RATM geen band die absoluut de baan op wil om te cashen. Als die niet allevier in vorm zijn vindt er gewoon geen tour plaats.

Idem trouwens voor Zach. Het is niet omdat hij een nummer meedoet met RTJ, dat hij daarom klaar is om een maand lang tot het uiterste te gaan.
 

Users who are viewing this thread