als het bombastische showgedeelte juist de live ervaring is (of moet bepalen) van een act, dan vind ik er niet veel aan.
Kijk naar Armin bijvoorbeeld, hele hoop bombastisch showgedeelte, maar verder gewoon dikke stront voor/in mijn oren.
In vergelijking daarme, dat Fleetwood Mac voor mij "de act" van afgelopen Pinkpop. (en ik vond ze wel goed bezig en goed klinken).
Voor mij was de live ervaring van Fleetwood Mac vele malen specialer dan Armin.
Goh, doe mij maar minder show en een grote legende op het podium, zoals we zagen bij Springsteen.
Zo'n gevoel kan ik ook krijgen van Neil Young of The Who.
Leuk weetje...
Ik zie trouwens dat The Who met 7 nummers in Top2000 stond:
377 - Baba O'Riley, 1060 - Pinball Wizard, 1433 - See Me, Feel Me, 1564 - My Generation, 1589 - Overture, 1757 - Won't Get Fooled Again, 1952 - Behind Blue Eyes
dat is evenveel als Uncle Neil
227 - Old Man, 240 - Heart Of Gold, 368 - Rockin' In The Free World, 489 - Like A Hurricane, 1170 - Harvest, 1726 - The Needle And The Damage Done, 1884 - Southern Man
alleen zijn de cijfers hoger in de lijst voor Neil Young.
AC/DC trouwens maar 6 keer, maar met nog hogere noteringen
19 - Thunderstruck, 59 - Highway To Hell, 73 - Whole Lotta Rosie, 267 - Back In Black, 375 - You Shook Me All Night Long, 1402 - Let There Be Rock