Ja, dat is de klassieker, "we moeten blijven evolueren, we moeten ons als band verruimen qua geluid, we willen nieuwe impulsen geven aan het genre, we willen onze composities in een nieuwe richting duwen, we zijn nu harder én toch ook melodischer, stilstaan is achteruit gaan..." en oh, wat een toeval, dat dynamisch, onbetreden, nieuw pad is voor al die bands exact hetzelfde pad, de frisse, onbevangen impulsen zijn telkens dezelfde toegankelijke, commerciële impulsen, die moderne innovatie is ook elke keer exact hetzelfde.
Al blijft mijn favoriet toch "nu spelen we eindelijk de muziek die we altijd al wilden spelen". Yep, jarenlang worstelen en aan het pad timmeren voor erkenning door schijnbaar tegen hun zin moeilijke muziek voor een beperkte markt te spelen om dan je hart te volgen naar het succes van dertien-in-een-dozijn brede laagdrempeligheid. Die bands begonnen met een doel en beslisten om de meest onlogische, onrechtstreekse, complexe en langdurige weg richting dat doel te kiezen.
Echt, van mij mogen die bands allemaal voor meer succes, meer opbrengsten en een groter publiek gaan zoveel ze willen, het zijn vooral die onzinnige toelichtingen erbij die ik altijd zo hilarisch vind. Op zich is er helemaal niets mis met een hunkering naar succes en populariteit, maar de meeste bands begraven zich liever onder een berg van eufemismen en metaforen dan dat toe te geven. Maar die bands maken dan wel weer diss-tracks richting degenen die dat doorzien. Rare jongens.
