Het kan soms ook gewoon net zo vallen dat de ene band je wel aanspreekt en de andere niet. Ik wil best wel wat verschillen proberen te duiden.
Headliners:
Tool wint overduidelijk van GnR, dus wat dat betreft is de donderdag dit jaar beter dan vorig jaar. Vandaar dat ik er waarschijnlijk op donderdag gewoon ben.
Maar als ik dan Gojira als nieuwe headliner vergelijk met FFDP, dan vind ik Gojira gewoon vele malen interessanter. Denk ook niet dat dat heel veel uitleg behoeft en veel mensen dat ook met me eens zijn.
Vervolgens kun je denk ik ook Parkway Drive en Bring me the Horizon met elkaar vergelijken, als de twee grootste core bands. Beiden zet ik thuis nooit op, maar PWD pakt me wel meer, door hun energie en hun onwijs gave productie. Niet meer dan terecht dat BMTH headliner is, maar ik koop er zelf geen ticket voor.
Machine Head was vorig jaar super exclusief, na tien jaar geen festivals en de enige Europese show die ze deden. Die komen nu op herhaling, wat gelijk een stuk van de magie wegneemt.
Nieuwe ontdekkingen:
Sleep Token, Molybaron, Greg Puciato en Antimatter kende ik voor hun aankondiging op GMM '23 nog niet, maar hebben me gigantisch overtuigd tijdens het inluisteren. Daar werd ik ontzettend enthousiast van en is voor mij ook altijd Graspop geweest: ontdekken van nieuwe parels. De '24 line-up heeft zulke bands gewoon nog niet. In de genres die ik leuk vind, zijn (nog) geen bands aangekondigd die ik nog niet kende. Dat kan nog komen, als ik het hele affiche door ben gegaan. Ik vind Svartsot, Night Verses en All Them Witches wel tof, trouwens. Die kende ik ook nog niet. Maar geven me (nog) niet het wow gevoel wat ik bij de vier genoemde nieuwe ontdekkingen van '23 had. Mocht iemand tips hebben en ik heb ze in dit betoog nog niet genoemd, noem ze gerust!
Favorieten:
'23 had een aantal van mijn favoriete bands op het affiche. My Dying Bride, Epica, Draconian (die cancel doet nog steeds pijn), Insomnium, Haken, Katatonia, Hippotraktor, Gojira, Ghost (klote clash met MDB) en Soen zijn allemaal bands die ik al (meerdere malen) gezien heb, die me eigenlijk altijd overtuigen en waar ik allemaal ook kaarten voor losse concerten voor heb gekocht. '24 heeft wat dat betreft Tool, Brutus, Karnivool, Ihsahn en Blind Guardian (die me tegenvielen op Alcatraz, dit jaar). Een flink verschil dus.
Eindelijk eens live zien:
Als groot bewonderaar van Lorna Shore en iemand die Pain Remains het beste album van 2022 vond, keek ik ongelooflijk uit om hun eindelijk eens live te gaan zien. Dat is zo gaaf, als je al een tijdje veel naar een band luistert, ze nog nooit live gezien hebt en ze worden aangekondigd voor het festival waar je toch al naartoe zou gaan. En dan was er ook Pantera met hun reünie. Echt nooit gedacht dat ik die nog eens in een propere uitvoering live zou kunnen zien. Symphony X had ik ook nog nooit live gezien en keek ik ook naar uit. Russel Allen, wat een baas! Voor komend jaar valt enkel Borknagar in die categorie.
Leuk om mee te pakken:
In deze categorie zitten de meeste overeenkomsten en ontlopen de affiches elkaar niet veel. Ik ga niet alle bands opnoemen, want dan wordt dit boekwerk wel heel fors. Maar dit zijn dus de 'zeventjes' waar ik het eerder in een post al over had. Bands die me zeker gaan vermaken, maar waar ik op voorhand niet van verwacht dat ze me weg gaan blazen. Hoewel je altijd verrast kan worden, natuurlijk. Een Cradle of Filth viel vorig jaar in deze categorie, maar waren uiteindelijk één van de beste acts die ik op GMM '23 heb gezien.
Wat betreft dat laatste: er zullen altijd bands verrassen en tegenvallen als je er eenmaal bent. Haken en Symphony X vielen me bijvoorbeeld uiteindelijk tegen, maar dat heeft verder niet zoveel te maken met de hype vooraf. En dat is het punt wat ik probeer te maken. Als ik de mustsees van beide edities bij elkaar optel, is dit de eindscore: GMM '23: 20. GMM: '24: 7. Dat is op een heel weekend echt een gigantisch verschil. En ik vrees dat de laatste aankondigingen dit verschil niet gaan goedmaken.
