Graspop Metal Meeting 2023

dat sleep token album hakt er toch stevig in, ik was al bang dat ze al hun kruid verspeeld hadden aan de vele singles maar niets is minder waar. dit staat helemaal bovenaan mijn must sees op graspop.

titeltrack: take me back to eden is toch het pareltje die ze hebben achtergehouden.
 
Laatst bewerkt:
Verwacht wel dat Haken als prog band wat fanatiekere fans heeft dan een Escape the Fate. Maar dat een Escape the Fate populairder is op een festival, als een “nu ik er toch ben, even kijken” band. Hebben toch 2.6mln luisteraars per maand op spotify, tegenover een Haken met 200k. Zal voornamelijk in Amerika zitten voor EtF, maar verwacht wel dat t een beetje doorweegt bij de boeking. Verder speelt Escape the Fate in Dynamo net voor Graspop, lijkt me ook niet bevorderlijk voor de ticket verkoop.
Ik denk dat nostalgie ook wel een grote rol speelt. Voor mij was EtF in mijn tienerjaren wel echt een van de bands, als je toen ook maar een beetje naar dat soort muziek luisterde, kende ze je wel. En ook al luister je het nu echt niet meer, is dat dan wel misschien weer leuk om een keer mee te pakken op een festival. Al zie ik dat er vrijwel niks meer over is van de originele lineup, enkel de drummer en Craig (al is dat natuurlijk ook niet de originele zanger, maar heeft het wel vroeg overgenomen).
 
  • Leuk
Waarderingen: RubenJS
dat sleep token album hakt er toch stevig in, ik was al bang dat ze al hun kruid verspeeld hadden aan de vele singles maar niets is minder waar. dit staat helemaal bovenaan mijn must sees op graspop.

titeltrack: take me back to eden is toch het pareltje die ze hebben achtergehouden.
Ik zag jouw post daarstraks al en keerde net terug in dit topic om enthousiast te vertellen over de titeltrack, zie ik jouw edit. :)

Ja, inderdaad. Dit is echt een prachtige song! De rest van het album moet ik nog wat verder luisteren, maar dit is alvast een schot in de roos.

 
Gisteren While She Sleeps in Lille gezien. Zoals gewoonlijk bij WSS energiek en stevig in orde. Zal in 2024 ook wel weer op graspop staan.
Wou vooral ook eens de support Revolve onder de aandacht brengen. Franse metalcore, ideetje voor 2024, leek wel wat fans te hebben. Zoiezo leuk dat bands supports van het land waarin ze touren meenemen.
 
Gisteren While She Sleeps in Lille gezien. Zoals gewoonlijk bij WSS energiek en stevig in orde. Zal in 2024 ook wel weer op graspop staan.
Wou vooral ook eens de support Revolve onder de aandacht brengen. Franse metalcore, ideetje voor 2024, leek wel wat fans te hebben. Zoiezo leuk dat bands supports van het land waarin ze touren meenemen.
hey, ik was daar gewoon ook. dichter voor mij in west vlaanderen en vaak ook gewoon goedkoper dan de belgische zalen.
Ben ergens ook gewoon jaloers op die franse zalen die vaak gewoon nog 1 of meerdere franse support bands bij zetten, kunnen we in België wel wat van leren.
 
Eerlijk gezegd ben ik wel verbaasd dat Sleep Token zo'n hype is in de metal community, omdat het m.i. meer een pop/R&B-band is met wat metal passages hier en daar. Take Me Back To Eden bijv. is gedurende de eerste 7 minuten een pop/R&B-nummer met vanaf 2:30 een halve minuut durende metal passage en op het eind slaat het opeens om naar 1 minuut aan metal die je van je sokken blaast. Dit is dan ook naar verhouding een van de zwaardere nummers van het album. De meeste nummers bestaan uit minder metal dan dat of bevatten zelfs geen seconde die je het genre metal zou kunnen toedichten (Are you really okay?, The Apparition, DYWTYLM). Bij uitzondering heb je nummers zoals The Summoning en Vore die met de deur in huis vallen en meer metaal waarborgen. Ik benadruk alvast dat wat ik schrijf geen waardeoordeel is over pop en R&B en ook niet over Sleep Token, maar dat het mij verbaast dat Sleep Token zo aanslaat binnen de metal community terwijl het overwegend pop en R&B is waar je naar zit te luisteren. Het is een hype die ik niet begrijp, maar als dit een moderne gateway band is dan verwelkom ik het met open armen.
 
Eerlijk gezegd ben ik wel verbaasd dat Sleep Token zo'n hype is in de metal community, omdat het m.i. meer een pop/R&B-band is met wat metal passages hier en daar. Take Me Back To Eden bijv. is gedurende de eerste 7 minuten een pop/R&B-nummer met vanaf 2:30 een halve minuut durende metal passage en op het eind slaat het opeens om naar 1 minuut aan metal die je van je sokken blaast. Dit is dan ook naar verhouding een van de zwaardere nummers van het album. De meeste nummers bestaan uit minder metal dan dat of bevatten zelfs geen seconde die je het genre metal zou kunnen toedichten (Are you really okay?, The Apparition, DYWTYLM). Bij uitzondering heb je nummers zoals The Summoning en Vore die met de deur in huis vallen en meer metaal waarborgen. Ik benadruk alvast dat wat ik schrijf geen waardeoordeel is over pop en R&B en ook niet over Sleep Token, maar dat het mij verbaast dat Sleep Token zo aanslaat binnen de metal community terwijl het overwegend pop en R&B is waar je naar zit te luisteren. Het is een hype die ik niet begrijp, maar als dit een moderne gateway band is dan verwelkom ik het met open armen.
Ja ik blijf het ook een beetje een bijzonder verhaal vinden, al ben ik zelf dus ook best wel hyped voor de band inmiddels. Vooral heel benieuwd hoe het live gaat werken. Maar ik denk dat je er alleen wat mee kunt als je ook de poppy kant van hun sound kunt waarderen. Als je het echt alleen voor de metal passages gaat luisteren, kom je bekaaid af inderdaad. Maar dat die metal sound erin zit, brengt wel een bepaalde spanning in hun nummers, die het voor mij in ieder geval de moeite waard maken. Naast dat het geheel gewoon goed in elkaar zit. Toch zal ik het direct begrijpen als je zegt: ik kan er helemaal niks mee.
 
Ja ik blijf het ook een beetje een bijzonder verhaal vinden, al ben ik zelf dus ook best wel hyped voor de band inmiddels. Vooral heel benieuwd hoe het live gaat werken. Maar ik denk dat je er alleen wat mee kunt als je ook de poppy kant van hun sound kunt waarderen. Als je het echt alleen voor de metal passages gaat luisteren, kom je bekaaid af inderdaad. Maar dat die metal sound erin zit, brengt wel een bepaalde spanning in hun nummers, die het voor mij in ieder geval de moeite waard maken. Naast dat het geheel gewoon goed in elkaar zit. Toch zal ik het direct begrijpen als je zegt: ik kan er helemaal niks mee.
Ik vrees dat voor mij het kwartje niet meer zal vallen.
Meerdere keren geprobeerd, en ook het nieuwe album zal ik nog wel gaan luisteren (Take me back to Eden reeds beuisterd), maar op enkele delen van nummers na wil de klik maar niet echt komen.
Grootste afknapper blijft toch nog steeds zijn stem, die ik gewoon niet als prettig ervaar (beetje 'zeikerig', met een irritante 'vocal fry').
Maar goed, ik zou toch al naar alle waarschijnlijkheid naar In Flames gaan kijken, dus zo een ramp is dat ook weer niet.. 🤷‍♂️ 😉
 
Best grappig, dat Sleep Token. Maar de nummers zijn voor mij wel echt hit or miss, soms zelfs binnen hetzelfde nummer. Een nummer begint zo popperig dat ik het alweer wil afzetten, en een minuut later is het zo goed dat ik alleen maar door wil luisteren, en na een halve minuut komt de pop weer terug... Ik blijf een beetje verward achter!
 
Best grappig, dat Sleep Token. Maar de nummers zijn voor mij wel echt hit or miss, soms zelfs binnen hetzelfde nummer. Een nummer begint zo popperig dat ik het alweer wil afzetten, en een minuut later is het zo goed dat ik alleen maar door wil luisteren, en na een halve minuut komt de pop weer terug... Ik blijf een beetje verward achter!
Je omschrijft precies waarom ik ze super interessant vind. Het is onvoorspelbaar en anders. Er zijn genoeg stukken waar ook ik op zichzelf niet zoveel mee heb, maar juist in het geheel goed werken.
 

Users who are viewing this thread