Ik had nog een verslagje tegoed. Ben eigenlijk nog maar net bekomen, het was moeilijk om tijdens het festival voldoende te rusten door een combinatie van het warme weer en het feit dat onze tipi op The Village eigenlijk vlakbij de Balzaal stond. De organisatie was er trouwens in geslaagd om ons een tipi toe te wijzen die ze eerder op de dag al aan iemand anders hadden toegewezen - wat pas duidelijk werd toen die andere kampeerders om drie uur 's nachts voor onze tipi stonden... Uiteindelijk de volgende ochtend nog naar een andere tipi moeten verhuizen.
Maar soit, dan nu over de muziek:
Donderdag
In de vooravond zowel O. als Deijuvhs op de kleinere podia gaan checken, maar beide konden me niet lang boeien. Klaargestaan voor Kenya Grace, maar pas na het startuur werd de boodschap getoond dat ze niet optreedt wegens ziekte … Eerste act die ik echt volledig gezien heb was James Blake met zijn kopje thee, en die stelde niet teleur. Gewoon een goede festivalshow met de juiste balans tussen recente songs en ouder werk. Op voorhand vond ik het wat jammer dat hij niet in het donker geprogrammeerd was, maar uiteindelijk bleek het sunset slot van 21 tot 22 uur perfect.
Van het nachtprogramma kon me weinig boeien. In de Balzaal stonden na Netsky, die voor mij veel te poppy draait, twee dubstep acts - iets waar ik weinig mee kan.
Vrijdag
Hoewel Charlotte Adigery aangaf zich wat ziekjes te voelen, was dit totaal niet te merken aan haar optreden: zij en Bolis gaven zich helemaal en zorgden voor een topoptreden op The Last Arena. Van later op hetzelfde podium Skepta heb ik na het eerste nummer besloten dat het niets voor mij was, net zoals de meeste hedendaagse hiphop. Wat later naar Stikstof gaan kijken, en daar voelde ik wél de klik – mogelijk omdat zij wat meer ‘old school’ klinken. Een flinke brok energie met een Boombox die goed vol stroomde nadat Skepta zijn set afliep, rappers die indruk maken met hun skills – gewoon alles wat je van een hiphopoptreden kan verlangen.
Later op de avond naar Ezra Collective gaan kijken. Die stonden nu in een goed gevulde Petite Maison, terwijl ik die in 2018 nog in een vrij lege Labo had gezien. Een optreden waar de frontman trouwens naar refereerde in zijn bindteksten. Ook bijzonder dat hij aan het publiek vroeg of iemand zijn vriendin kon helpen met huisvesting in Amsterdam. Muzikaal natuurlijk een heel fijn optreden.
Door persoonlijke omstandigheden helaas niet veel van het nachtprogramma kunnen meepikken.
Zaterdag
De dag al om 14 uur begonnen met de klassieke pianist Dorian Dumont die op een vleugelpiano in de Boombox composities van Aphex Twin speelde. Was even top als het op papier klinkt! Meteen daarna Jean-Paul Groove in La Petite Maison gaan kijken – een heerlijke jazzy funky band zoals er van mij meer mogen staan.
Zaterdag was de warmste dag en de enige dag waarbij er amper bewolking was, wat het overdag wel zwaar maakte om van optredens te kunnen genieten. Een stukje van Puggy op The Last Arena beluisterd vanuit de schaduw, en een stukje van The Cavemen gaan luisteren in La Petite Maison – maar die klonken wat als een minder sterke versie van Ezra Collective. Door de hitte dan toch besloten om te gaan rusten op de camping, en mij pas om half 11 op het festivalterrein begeven voor The Blessed Madonna in de Balzaal. Die set was helemaal top, dansbaar en met mooie visuals. Voor mij de beste dj set van het festival.
Om middernacht dan naar Apache & Brass Orchestra gaan kijken in een goed gevulde Boombox. Maar bleek voor mij toch wat te bombastisch en ‘in your face’ te zijn. Om 1:30 dan met hoge verwachtingen naar Bicep in Balzaal gaan kijken – helaas begon het al vroeg in hun set te druppelen wat al snel overging in hevigere regen, in combinatie met de koude wind niet uit te houden aangezien ik er niet op gekleed was (door het zomerse weer had ik het op den duur nagelaten om het weerbericht te checken). Dus helaas vroegtijdig in mijn natte kleren naar de tipi.
Zondag
Op de laatste dag werd het gelukkig frisser en bewolkter, eigenlijk ideaal festivalweer. Dorian Dumont plays Aphex Twin stond gewoon opnieuw om 14 uur in Boombox geprogrammeerd, en ik ben gewoon opnieuw gaan kijken!
Daarna een stukje van Sam Quealy in Petite Maison, wat wel een leuke verrassing was. Even later op hetzelfde podium Donny Benet – kon niet lang boeien dus na zijn hitje Konichiwa ben ik wat op de camping gaan rusten.
Om 19 uur had ik een reservering in het pop-up restaurant van Rizom – een restaurant met 14,5/20 in Gault & Millau. Dit bleek een geweldige keuze te zijn: voor 35 euro per persoon had je een culinair driegangenmenu, geserveerd aan een tafel met uitzicht op The Last Arena. Bovendien krijg je vanaf een uur ervoor en tot een paar uur erna toegang tot de VIP-ruimte met de beste toiletten van het hele festival (ook beter dan die van The Village).
Maar goed, terug naar de muziek. Bij Oscar & The Wolf viel wel op dat er minder muzikanten op het podium stonden tegenover de vorige keer dat ik ze live gezien had (Pukkelpop 2018). Dit werd echter ruimschoots goedgemaakt door het enthousiasme van Max (dat Dour-shirtje was zeker een leuke touch), een goede balans tussen oude en nieuwe nummers en uiteraard de hele show met gigantische kubus en dansers.
Daarna The Libertines in La Petite Maison gaan kijken. Was zeker niet slecht, maar het contrast met de clubby electropop van O&TW was wel heel erg groot. In vergelijking daarmee voelde het aan als kampvuurmuziek. Had van mij gerust (veel) vroeger op de dag geprogrammeerd mogen staan.
Uiteindelijk vroeg doorgegaan voor Justice. Wou ze al lang live zien want het is helemaal mijn ding, en ze stelden niet teleur: lekker raven, dansen en genieten van de lichtshow die afwisselend indrukwekkend en gewoon mooi is.
Was eigenlijk van plan om het festival af te sluiten met Arca in Petite Maison, maar de dag zelf besloten dat dit waarschijnlijk te moeilijke muziek ging zijn en dan toch maar voor Four Tet in Balzaal gegaan. Is ook helemaal mijn ding en heb er ook lekker op kunnen dansen, maar voelde ook wat bevreemdend aan – mogelijk door een combinatie van de uitputting na vier dagen Dour, het feit dat er weinig volk was en dat het de laatste avond was. De set was in elk geval afgelopen nog voor ik er erg in had, en uiteindelijk het festival afgesloten met een burger bij het kraam met kwaliteitsburgers, die ik van harte kan aanraden.
One more thing: lag het aan mij of werd er dit jaar minder ‘Doureuh!’ geroepen?
