16u aangesloten in de rij, totaal geen haast en relaxed. De hele dag tot dag toe lekker in een park gelegen boekje lezen. Vooraan staan, laat maar dachten we. Toen we binnen kwamen om 17u echter een polsbandje gekregen voor de pit. Helemaal flabbergasted. Nou, dan lopen we maar door. Links was de ingang, dus wij doorlopen naar rechts, snel 2 flesjes water gekocht en zover mogelijk naar voren. Op een metertje op 10 gekomen, absurd.
Setlist de laatste tijd niet meer heel erg bijgehouden, dus ik heb me lekker laten verrassen. De helft was anders dan vorig jaar en ik had behoorlijk geluk want er zaten nu meer persoonlijke favorieten tussen (Spirit in the Night! Land of Hope and Dreams!). Daarnaast leek Bruce ook meer op zijn gemak. De speeches waren uit de losse pols, het sentiment leefde behoorlijk en de stem was gewoon goed. Reason to Believe had ik niet verwacht. Fijn ZZ Top La Grange vibe heeft dat nummer. Het koppeltje My Hometown - The River was kippenvel. En na het rustige blokje knallen met Because The Night was ontlading. De afsluiter Rainy Night In Soho, in Ierland, iedereen meezingend, het voelde magisch. Sowieso was het publiek om mij heen heel fijn, aandachtig, enthousiast en sfeer verhogend (ook vooraf lekker open voor een gesprek).
Heel blij dit jaar weer gegaan te zijn. Ik twijfelde na vorig jaar 3x, maar ik vond deze show in alles beter en qua beleving en gevoel komt die toch bijna bij 2013 in de buurt. Daarnaast is voor elke muziekliefhebber Dublin een goede stad om een lang weekend te vertoeven. Veel leuke pubs met veel live muziek.