Is het een gimmick of zijn die dingen gewoon kenmerkend voor J-pop en vocaloid dingen uit Japan?
Graspop Metal Meeting 2024 - Bands introductie
- Onderwerp starter Brian
- Startdatum
Is het een gimmick of zijn die dingen gewoon kenmerkend voor J-pop en vocaloid dingen uit Japan?
Ja, dat laatste. Daarom probeerde ik het heel erg te omschrijven dat het voor mij zo overkomt en dat het mij het gevoel geeft tijdens een optreden 😇
Niets mis met een goede feestband, zeker niet op festivals (zie bv. Alestorm, Gloryhammer, Electric Callboy, Korpiklaani, Dropkick Murphys...)!
🤘
Natuurlijk is het een gimmick, maar dat geldt dus ook voor die andere bands die ik net noemde.
Of wat dacht je van 'gimmick-bands' als KISS, Alice Cooper/Hollywood Vampires, Ghost, Sabaton, Slipknot, Powerwolf, Heilung, of al die andere geschminkte (zowat het hele black metal genre) of gemaskerde bands (Sleep Token, Gaerea, Slaughter to Prevail)? En natuurlijk niet te vergeten misschien wel de ultieme 'gimmick-band' Rammstein, van wie Babymetal wellicht nog wel wat kan leren qua choreografie.
Hier verschillen we dus duidelijk qua mening. Er is inderdaad helemaal niks mis met een feestband op festivals, sterker nog. Die zijn van harte welkom en hard nodig! Elk jaar pak ik er een paar mee. Voor mij staat babymetal juist enorm ver af van een feestband. En dat komt omdat het allemaal zo ingestudeerd is (ik noem het bewust geen gimmick). Een feestband neemt je mee in het feest met een enthousiaste en energieke performance. Dan moet je contact maken met je publiek. Niet precies dezelfde show geven als elke avond met standaard praatjes.Niets mis met een goede feestband, zeker niet op festivals (zie bv. Alestorm, Gloryhammer, Electric Callboy, Korpiklaani, Dropkick Murphys...)!
Maar dat geldt dan ook exact voor bands als Rammstein, Powerwolf, Electric Callboy (hoef ik tegen jou natuurlijk niet te zeggen
), ook allemaal hartstikke ingestudeerd, tot dezelfde grapjes aan toe.Ik denk dat het ook gewoon een subjectief verschil in beleving is. Ik heb Babymetal inmiddels meerdere keren gezien in zalen en op festivals, en dan zie ik mensen om mij heen feesten, dan is het voor mij dus ook gewoon een feestband.
En je kunt zeggen van Babymetal wat je wil, maar enthousiast en energiek zijn ze zeker! 😁
Laatst bewerkt:
Wel een beetje kort door de bocht om elke band met een thema een gimmick te noemen, al kan het ook gewoon zijn dat ik een te negatief beeld heb bij het woord gimmick.
Eens. Een gimmick is als je ergens een parodie van maakt met een knipoog. Eigenlijk de enige band waar dit echt voor opgaat is Steel Panther. Zij zijn alleen een beetje uit de hand gelopen gimmick want het bleek erg aan te slaan.
Past volgens mij toch prima in het plaatje bij de genoemde bands?
Uiteindelijk gaat het erom de aandacht te trekken en je te onderscheiden van andere bands, dat is toch wat al deze bands doen?
Ook een gimmick, ja. Maar bovendien een parodie of satire, dat is een hele categorie apart.
Misschien handiger om dit soort discussies in het algemene hardrock en metal topic te doen of indien specifiek over Babymetal in het Graspop topic voordat hier dadelijk meer vulling staat dan dat er introducties staan.
Ik vind het ook niet tof ten opzichte van de schrijfster van de betreffende introductie om de betreffende band hier meteen neer te halen.
Ik vind het ook niet tof ten opzichte van de schrijfster van de betreffende introductie om de betreffende band hier meteen neer te halen.
Haha, alle dingen die je noemt zijn super typisch voor de Japanse Idol-muziek, waar Babymetal dus een fusie van is. Snap het verder wel, als je geen fan bent van dat genre dan komen de idol-elementen geforceerd over. Zeker in een genre als metal waar de performance vaak losser en geimproviseerder is. Vet dat je ze live hebt gezien!
Edit: zie nu dat hier al een hele discussie over is ontstaan, dit had ik ff gemist. Ik voel me niet aangevallen verder hoor, de idol-performance ligt je of het ligt je niet, en in het laatste geval is Babymetal gewoon raar voor je. En dat is prima! Ik hou zelf wel van rare dingen, muziek en optredens die anders zijn dan normaal.
En als je het aan mij vraagt: Babymetal heeft een duidelijke gimmick, waar ze ook bewust mee zijn begonnen. Maar ze *zijn* geen gimmick.
Laatst bewerkt:
Het was zeker niet mijn intentie de introductie neer te sabelen, integendeel. Ik vind juist naar aanleiding van deze introducties het gesprek over een specifieke band interessant. Ik wil die gerust ergens anders voort zetten hoor
Grappig dat ik nu dit bericht lees, gisteravond voor het eerst Babymetal gezien en vroeg me al af waarom ze ineens een masker pakte en het later weer weg stopte. voelde een beetje random. maar nu weet ik de reden.Mooie introductie!
Nog een paar leuke, kleine weetjes ter aanvulling:
De naam Babymetal is ontstaan uit een (Japanse) woordspeling. In het Japans wordt het fonetisch uitgesproken om te rijmen op 'Heavy Metal', waarbij de katakana karakters voor 'he' (ヘ) en 'be' (ベ) enkel verschillen door een diakritisch teken ('dakuten').
Zoals je al zegt, stelt het handgebaar dat ze gebruiken een vossehoofd voor.
Hoewel dat dus uit een schattig foutje is voortgekomen, heeft het symbool wel degelijk betekenis.
In Japanse folklore spelen vossen ('kitsune', ook de naam van het gebaar) een grote rol, die enigszins vergelijkbaar is met die van vossen in Europese folklore (vergelijk bv. de verhalen rond Reinaart de vos). In Japan hebben ze echter zelfs een soort van goddelijke status. Het gebaar wordt nu dan ook door Babymetal gebruikt om aan te duiden dat hun muziek geïnspireerd is door de 'vosgod'.
Mooi stuk @InsaniTiny
Vond het gisteren wel een vermakelijk optreden. Had zelf iets meer show effecten verwacht denk ik maar wellicht ben ik gewoon verwend met andere bands. Voelde een beetje kaal aan naar mijn idee. Jammer dat die shows die ze in Japan geven niet mee komen naar Europa met alles erop en eraan
Toffe introducties en zelf vind ik het juist wel goed dat er dan discussie over begint, zeker aangezien er hier meteen nog interessante aanvullingen bij komen.
Wat Babymetal betreft: hun playlist op Spotify kon me totaal niet overtuigen. Die YouTube video's zien er dan al iets beter uit.
Wat Babymetal betreft: hun playlist op Spotify kon me totaal niet overtuigen. Die YouTube video's zien er dan al iets beter uit.
While She Sleeps
Ik heb iets met Sheffield denk ik, want naast Bring me the Horizon komt ook While She Sleeps (WSS) uit Sheffield in de UK!
WSS bestaat uit 5 leden, namelijk Lawrence Taylor als zanger, Sean Long als lead gitarist, Mat Welsh rythm gitarist en piano, Aaran McKenzie op basgitaar en Adam Savage op drums. Bij de start in 2006 hadden ze een andere zanger, maar sinds 2009 is Taylor er al op vocalen en sindsdien is er niets veranderd.
WSS is een typische metalcore band (vind ik in elk geval), maar wel eentje met een hele eigen sound. Die eigen sound heeft onder andere te maken Sean die zeer eigenzinnig met de gitaar en effecten omgaat. Als je hem opzoekt op Instagram (@seanwss) dan zie je voorbeelden van wat ik bedoel. Hij gebruikt 2 whammy pedalen tegelijk, waardoor hij een heel scala aan nieuwe geluiden uit zijn gitaar krijgt en combineert. Dit hoor je in de muziek van WSS goed terug, hoge tonen en een echt 'wah-wah' geluid. Niet alleen het pedaal gebruikt hij, ook een knopje die als een soort killswitch/pitchshift gebruikt wordt, waardoor niet geleidelijk de toon verandert maar instant. Die 2 zaken, het knopje en het pedaal, gebruikt hij tegelijk en dat maakt zo'n bijzonder geluid. Sommigen noemen hem hierdoor ook wel de hedendaagse Tom Morello!
Een goed voorbeeld is te zien in het volgende filmpje:
Niet alleen Sean is eigenzinnig, eigenlijk is de hele band dit. Ze hebben namelijk een eigen label genaamd Sleeps Brothers, een fanclub Sleeps Sociey waarvan je via Patreon lid kan worden en een eigen loods. In die loods maken ze ook eigen vlaggen, ontwerpen ze merch, houden ze 1x per jaar een bbq voor fans, nemen ze clips op, spuiten ze graffiti en nog veel meer. While She Sleeps is daarmee meer dan een band, je zou het bijna een creatief collectief kunnen noemen.
Ze zijn begonnen sinds 2006 met 3 EP's: And This Is Just The Start, Split en The North Stands For Nothing.
In 2012 kwam dan eindelijk het eerste album, This Is The Six. Dit album mixte verschillende hardere stijlen met elkaar, zoals heavy metal en hardcore punk. Een ruig album, waarbij lekker geknald werd. Dit album heeft laatst ook een 10-year reissue gekregen.
Vanaf 2015 ging het eigenlijk heel hard. Ze gingen touren met grotere bands, werden bekender en hun 2e album Brainwashed kwam uit. Hierop staat de knaller Four Walls, welke het nog steeds erg goed doet. De sound vanaf dit album hoor je nog steeds terug in alle nummers. Dat betekent overigens niet dat ze alleen maar dezelfde muziek maken, ondanks een eigen sound zijn nummers nog steeds verschillend!
2017 bracht het 3e album voort, You Are We. Naast hun vaste producer, ging de band nu ook zelf de albums produceren samen met de producer Carl Brown. You Are We kent hun bekendste nummer, Silence Speaks met Oli van BMTH. Een andere hit van dit album is Steal The Sun. Kijk op GMM zeker uit naar WSS midden op de dag, ik zie grote kans dat Oli even het podium opkomt voor Silence Speaks! Zou een primeur zijn, ik meen dat dit nog niet eerder gebeurd is. You Are We kende een zeer goede ontvangst. Ondanks dat WSS niet supergroot was, stonden ze hoog in de lijsten en kreeg het album meerdere ratings van een 8/10 of hoger!
Ze zitten niet stil, So What? komt in 2019 uit, album nummer 4. Dit album is dit jaar nog als RSD-uitgave exclusief geperst. Anti-Social en The Guilty Party kan je van dit album zeker waarderen. Loudwire noemde dit album in de top 50 van beste metal albums van 2019. Daarnaast treden ze voordat de covid-tijd aanbreekt nog even door met Stray From The Path en Landmvrks. WSS gaat het voor de wind, ze werken hard, en zoals eerder gezegd doen ze veel in eigen beheer.
Door de covid-crisis starten ze hun Patreon-pagina en dus fanclub op: Sleeps Society. Zo heet ook hun 5e album die in 2021 uitkomt. Ze brachten al veel muziek uit, maar in 2020 met weinig te doen hadden ze weer genoeg tijd nieuwe muziek op te nemen. Met dit album hebben ze in 2022 de festivals bezocht en kwamen ze steeds vaker op de mainstage te staan, uiteraard wel wat eerder op de dag. Sleeps Society is wat mij betreft echt een keerpunt geweest waarmee ze de fans bij de band hebben betrokken. Je kreeg steeds meer inkijkjes in hun schrijfproces, de loods, de muziek, de artiesten. Zoals ik zei geven ze bbq's, maken en verspreiden zelf merch, het is veel meer dan alleen muziek maken en uitbrengen. Sean heeft bijv. nu ook zijn eigen signature gitaren bij Charvel, hij pimpt ze ook zelf voor op stage. En wat beter om te luisteren, dan het titelnummer?
In 2024 komt het 6e album Self Hell uit. De gelijknamige single is al gedropt. In 2023 heeft WSS nog even goed laten zien waar ze voor staan: hun grootste headline show tot dusver. Beginnend in een uitverkocht Alexandra Palace in Londen hebben ze daarna nog een aantal Europese steden aangedaan samen met Bury Tomorrow en Polaris. Deze shows waren gigantisch vet, een productie op het podium die je normaal van grotere bands verwacht, maar wat zij toch even voor elkaar hebben gekregen.
While She Sleeps mag dan al lang bestaan, ze werken hard en zijn pas de laatste jaren echt de plek aan het krijgen die ze verdienen. Luister er naar, bezoek ze op GMM en heb vooral heel veel plezier.
Ik zie deze gasten nog echt vel doorgroeien en over 5-10 jaar hoge spots pakken met een eigen productie en hele eigen sound.
Ik heb iets met Sheffield denk ik, want naast Bring me the Horizon komt ook While She Sleeps (WSS) uit Sheffield in de UK!
WSS bestaat uit 5 leden, namelijk Lawrence Taylor als zanger, Sean Long als lead gitarist, Mat Welsh rythm gitarist en piano, Aaran McKenzie op basgitaar en Adam Savage op drums. Bij de start in 2006 hadden ze een andere zanger, maar sinds 2009 is Taylor er al op vocalen en sindsdien is er niets veranderd.
WSS is een typische metalcore band (vind ik in elk geval), maar wel eentje met een hele eigen sound. Die eigen sound heeft onder andere te maken Sean die zeer eigenzinnig met de gitaar en effecten omgaat. Als je hem opzoekt op Instagram (@seanwss) dan zie je voorbeelden van wat ik bedoel. Hij gebruikt 2 whammy pedalen tegelijk, waardoor hij een heel scala aan nieuwe geluiden uit zijn gitaar krijgt en combineert. Dit hoor je in de muziek van WSS goed terug, hoge tonen en een echt 'wah-wah' geluid. Niet alleen het pedaal gebruikt hij, ook een knopje die als een soort killswitch/pitchshift gebruikt wordt, waardoor niet geleidelijk de toon verandert maar instant. Die 2 zaken, het knopje en het pedaal, gebruikt hij tegelijk en dat maakt zo'n bijzonder geluid. Sommigen noemen hem hierdoor ook wel de hedendaagse Tom Morello!
Een goed voorbeeld is te zien in het volgende filmpje:
Niet alleen Sean is eigenzinnig, eigenlijk is de hele band dit. Ze hebben namelijk een eigen label genaamd Sleeps Brothers, een fanclub Sleeps Sociey waarvan je via Patreon lid kan worden en een eigen loods. In die loods maken ze ook eigen vlaggen, ontwerpen ze merch, houden ze 1x per jaar een bbq voor fans, nemen ze clips op, spuiten ze graffiti en nog veel meer. While She Sleeps is daarmee meer dan een band, je zou het bijna een creatief collectief kunnen noemen.
Ze zijn begonnen sinds 2006 met 3 EP's: And This Is Just The Start, Split en The North Stands For Nothing.
In 2012 kwam dan eindelijk het eerste album, This Is The Six. Dit album mixte verschillende hardere stijlen met elkaar, zoals heavy metal en hardcore punk. Een ruig album, waarbij lekker geknald werd. Dit album heeft laatst ook een 10-year reissue gekregen.
Vanaf 2015 ging het eigenlijk heel hard. Ze gingen touren met grotere bands, werden bekender en hun 2e album Brainwashed kwam uit. Hierop staat de knaller Four Walls, welke het nog steeds erg goed doet. De sound vanaf dit album hoor je nog steeds terug in alle nummers. Dat betekent overigens niet dat ze alleen maar dezelfde muziek maken, ondanks een eigen sound zijn nummers nog steeds verschillend!
2017 bracht het 3e album voort, You Are We. Naast hun vaste producer, ging de band nu ook zelf de albums produceren samen met de producer Carl Brown. You Are We kent hun bekendste nummer, Silence Speaks met Oli van BMTH. Een andere hit van dit album is Steal The Sun. Kijk op GMM zeker uit naar WSS midden op de dag, ik zie grote kans dat Oli even het podium opkomt voor Silence Speaks! Zou een primeur zijn, ik meen dat dit nog niet eerder gebeurd is. You Are We kende een zeer goede ontvangst. Ondanks dat WSS niet supergroot was, stonden ze hoog in de lijsten en kreeg het album meerdere ratings van een 8/10 of hoger!
Ze zitten niet stil, So What? komt in 2019 uit, album nummer 4. Dit album is dit jaar nog als RSD-uitgave exclusief geperst. Anti-Social en The Guilty Party kan je van dit album zeker waarderen. Loudwire noemde dit album in de top 50 van beste metal albums van 2019. Daarnaast treden ze voordat de covid-tijd aanbreekt nog even door met Stray From The Path en Landmvrks. WSS gaat het voor de wind, ze werken hard, en zoals eerder gezegd doen ze veel in eigen beheer.
Door de covid-crisis starten ze hun Patreon-pagina en dus fanclub op: Sleeps Society. Zo heet ook hun 5e album die in 2021 uitkomt. Ze brachten al veel muziek uit, maar in 2020 met weinig te doen hadden ze weer genoeg tijd nieuwe muziek op te nemen. Met dit album hebben ze in 2022 de festivals bezocht en kwamen ze steeds vaker op de mainstage te staan, uiteraard wel wat eerder op de dag. Sleeps Society is wat mij betreft echt een keerpunt geweest waarmee ze de fans bij de band hebben betrokken. Je kreeg steeds meer inkijkjes in hun schrijfproces, de loods, de muziek, de artiesten. Zoals ik zei geven ze bbq's, maken en verspreiden zelf merch, het is veel meer dan alleen muziek maken en uitbrengen. Sean heeft bijv. nu ook zijn eigen signature gitaren bij Charvel, hij pimpt ze ook zelf voor op stage. En wat beter om te luisteren, dan het titelnummer?
In 2024 komt het 6e album Self Hell uit. De gelijknamige single is al gedropt. In 2023 heeft WSS nog even goed laten zien waar ze voor staan: hun grootste headline show tot dusver. Beginnend in een uitverkocht Alexandra Palace in Londen hebben ze daarna nog een aantal Europese steden aangedaan samen met Bury Tomorrow en Polaris. Deze shows waren gigantisch vet, een productie op het podium die je normaal van grotere bands verwacht, maar wat zij toch even voor elkaar hebben gekregen.
While She Sleeps mag dan al lang bestaan, ze werken hard en zijn pas de laatste jaren echt de plek aan het krijgen die ze verdienen. Luister er naar, bezoek ze op GMM en heb vooral heel veel plezier.
Ik zie deze gasten nog echt vel doorgroeien en over 5-10 jaar hoge spots pakken met een eigen productie en hele eigen sound.
Avenged Sevenfold:
Ik ben als tiener fan geworden na het uitbrengen van City of Evil, waar Blinded in Chains het eerste nummer is welke ik gehoord heb (Need for Speed Most Wanted FTW). Vanaf die tijd tot nu is Avenged met mij meegegroeid. Elk nieuw album verrassen ze hun fanbase met een nieuwe insteek qua muziek maar ook qua thematiek. Iets wat ik heel erg waardeer in een artiest. Ik hou ervan als een band zich opnieuw uitvindt, verschillende genres in hun muziek meeneemt en uitdagende thematiek terugbrengt in hun muziek. Zo heeft Avenged Sevenflold hun steentje bijgedragen om het genre metal/hard rock naar een hoger niveau te tillen.
Achtergrond Info:
Avenged Sevenfold dankt zijn naam aan de bijbel. In verhaal over Cain en Abel, in het boek Genesis, kom ongeveer de passage voor: "God proclaims that if Cain is harmed, he shall be avenged seven times". Avenged Sevenfold is voor de rest geen religieuze band, maar Matthew Sanders (de zanger) gebruikt veel thematiek vanuit films, verhalen, boeken en onderzoek in zijn teksten. De naam wordt vaak afgekort naar A7x. Zo heb ik hier op het forum de nickname JB7x gehad, waaraan je snel een Avenged fan kan spotten.
A7x is in 1999 ontstaan in Huntington Beach (California) uit een vriendengroep. De eerste leden waren Matthew Sanders, Jimmy Sullivan, Matt Wendt en Zachary Baker. Voordat ze een band vormden hebben ze ieder in Punk en Ska bands gespeeld. Punk was in die tijd groot in de underground van Californie en is in hun hele loopbaan ook een grote invloed gebleven. Toch pasten ze niet in het totale punk plaatje. Voor de mensen die Avenged al een beetje kennen, komende bandleden namen hierboven niet bekend voor. Dat komt 1 omdat Matt Wendt er niet meer inspeelt, en twee omdat ze allemaal bekend zijn onder hun bijnamen. Deze bijnamen hebben ze gekozen om met de lokale Punk gemeenschap te kloten omdat ze wisten dat die daar heel slecht op zouden gaan. 20 jaar later staan de bandleden uit die tijd Matthew Sanders (M. Shadows), Jimmy Sullivan (The Rev - The Reverend Tholomew Plague), Zachary Baker (Zacky Vengeance), Matt Wendt's opvolger Jonathan Seward (Johnny Christ) en de in 2001 bijgekomen lead gitarist Brian Haner Jr. (Synyster Gates) nog steeds bekend met hun kinderachtige bijnamen. Iets waar ze zelf nog steeds wel om kunnen lachen. Ik zal ze vanaf nu ook blijven benoemen bij hun heerlijke slechte bijnamen.
De huidige leden zijn M. Shadows (zang), Synyster Gates (gitaar), Zacky Vengeance (gitaar), Johnny Christ (bas) en Brooks Wackerman (drums)
Album 1: Sounding The Seventh Trumpet (2001)
Sounding The Seventh Trumpet is het eerste album wat is uitgekomen in 2001. Het is een Metalcore album met vooral scream/grunt zang. maar dat ze uiteindelijk bredere muziek zijn gaan maken dan Metalcore is hier al duidelijk te horen. Zo vonden zet het super grappig om een piano ballad midden op het album te plaatsen met Warmness Of The Soul en is Streets gewoon een Skater-Punk lied. Elk album heeft wel een vreemde eend in de bijt omdat Avenged dit leuk vindt om te doen en zich graag laat inspireren door andere muziek. Dit kenmerkt voor mij A7x. Synyster Gates is er begin 2001 bijgekomen en heeft opener (en wát een gruwelijke opener van 1 minuut 24) To End The Rapture nog heropgenomen. Synyster Gates staat naar wat mij betreft nu bekend als één van de beste gitaristen van de huidige generatie. Zijn solo's zijn origineel, melodieus en imposant en dat is in To End The Rapture al te horen. Ik zal van elk album mijn lievelingssolo van Synyster aangeven. Mijn lievelingsnummer van deze plaat is Turn The Other Way. In dit nummer hoor je dat ze hun metalcore kant al goed kunnen combineren met melodieuze en poppy (zang)lijnen. Leuk feitje nog over deze plaat, The Rev heeft de gehele drumpartijen in één take opgenomen.
Mijn lievelingsnummer: Turn The Other Way
Voor mij de beste solo: To End The Rapture
Vreemde eend in de bijt: Warmness Of The Soul
Album 2: Waking The Fallen (2003)
Matt Wendt is eigenlijk voor Sounding The Seventh Trumpet al gestopt. Hij ging studeren. Opvolgers van Matt hebben het niet lang volgehouden tot Johnny Christ. Dit wordt over het algemeen beschouwd als de originele bezetting en is zo gebleven tot het overlijden van The Rev in 2009. Waking The Fallen wordt door veel fans beschouwd als het beste album. Goeie gitaarriffs en solo's, catchy zanglijnen met een combinatie van scremas en cleane zang en voor het eerst worden de virtuoze drumpartijen van The Rev ook herkend. Dit album trekt daardoor zowel de oudere generatie fans als nieuwere generatie fans aan. Unholy Confessions is hun meest gespeelde live nummer, aangezien het nog steeds gespeeld wordt in de hedendaagse sets. Eternal Rest en Chapter Four werden gebruikt in een film en een spel waar dat laatste nummer gaat over het verhaal van Kain en Abel. Komt dit bekend voor? Ondertussen heeft ook de Deathbeat (doodshoofd met vleermuis vleugels) zijn intrede gemaakt en is gemaakt door een vriend van de band. Het dient hier voor het eerst als albumcover en dit zal vaker terugkomen.
Mijn lievelingsnummer: And All Things Will End
Voor mij de beste solo: Second Heartbeat
Vreemde eend in de bijt: I Won't See You Tonight Part 1
Album 3: City of Evil (2005)
Het eerste album met alleen cleane vocals. In de albums hierna komt er af en toe nog wel een korte scream terug, maar vanaf nu is clean de manier van zingen. M. Shadows heeft in zijn loopbaan meermaals last van zijn stem gehad. Of dit de reden was voor de cleane zang is niet compleet duidelijk. Wellicht wilden ze ook gewoon deze richting op, aangezien het een logisch vervolg is na Waking The fallen (wat 50/50 was). Daarnaast namen ze afscheid van de meer Metalcore sound die ze hadden en is dit een meer traditioneel Heavy Metal geluid. Het heeft ze in ieder geval geen windeiren gelegd, want City of Evil was het eerste grote commerciële succes van Avenged mede ook doordat dit het eerste album was op een groot label (Warner). En Bat Country is nog steeds één van de succesvolste nummers die ze ooit hebben gemaakt. Dit is ook het moment dat ik in aanraking kwam met de band en fan ben geworden. De (harmonische) gitaarsolo's, liedstructuren en catchy zang en melodielijnen zijn voor mij de redenen geweest om van ze te houden en ze nooit meer los te laten. Voor mij waren Synyster Gates en The Rev jeugdhelden door hun orginaliteit en bizar goede partijen. De drums op Bat Country zijn ongeëvenaard.
Mijn lievelingsnummer: The Wicked End
Voor mij de beste solo: M.I.A.
Vreemde eend in de bijt: Seize The Day
Album 4: Avenged Sevenfold (2007)
Hun Self-titled album. De genialiteit van The Rev komt op dit album in volle uiting. Voor het eerst is zijn zang (tegen het screamen aan) te horen op een album bij Critical Acclaim en Afterlife (voor de solo). Live hoor je nog steeds deze zangpartijen wat altijd voor een emotioneel moment zorgt. Daarnaast heeft The Rev A Little Piece of Heaven componeerd. Dit zou eerst helemaal niet op het album komen, maar op een single voor Halloween. Maar het eindresultaat was zo vet, dat ze dat wel hebben gedaan. Dit is uitgegroeid to één van de lievelingsnummers van de band. De making of is online te vinden, aangezien ze het gehele proces opgenomen hebben. Met name dus de making of A Little Piece of Heaven is een aanrader en zorgt ook voor een lach op je gezicht. Mocht je dit soort muziek vet vinden is de band Pinkly Smooth een aanrader. Dit is de band waar onder andere Synyster Gates en The Rev inzitten en maakten bizarre Avant-Garde Metal. De keuze voor vreemde eend in de bijt is bij deze plaat voor het eerst lastig. Dear God is een country achtig nummer met een Hotel California-achtig einde maar ik ga toch voor Lost. In dit nummer laten ze namelijk wederom zien dat ze hun eigen ding doen en openstaan voor andere muzikale invloeden. Zie de autotune achtige zang in het refrein. In deze tijd nemen ze ook Live in the LBC op welke is uitgebracht met wat b-kantjes ernaast.
Mijn lievelingsnummer: A Little Piece of Heaven
Voor mij de beste solo: Afterlife
Vreemde eend in de bijt: Lost
Album 5: Nightmare (2010)
En een nachtmerrie is het. The Rev komt in december 2009 te overlijden door een combinatie van een overdosis van medicijnen, alcohol en een hartafwijking. Ze waren al bezig met de opnames voor Nightmare en zo zijn de drumpartijen voor het lied Nightmare nog geschreven door The Rev (en dat is te horen) en hoor je zijn laatste opgenomen zangpartijen op Fiction, een nummer ook geschreven door The Rev. Op de albumcover is het gepaste FoREVer te spotten en dit is ook vaak terug te zien door fan gemaakte atributen. The Rev is nog steeds, 14 jaar na dato, niet vergeten door de fans en eigenlijk nog steeds dé fanfavoriet van de band door zijn genialiteit, zijn skills maar ook door zijn kleine hart die hij had voor zijn omgeving. Fantastisch mens! Veel nummers op dit album, met als hoogtepunt So Far Away, zijn ook opgedragen aan The Rev. Het album is uiteindelijk opgenomen door Mike Portnoy (Dream Theater) die later ook meetourde. Ik zag Avenged voor het eerst live tijdens deze tour als 16 jarig jochie in de Melkweg. Dat Mike Portnoy de drumpartijen deed is niet zo gek. Hij was de held van The Rev en Avenged groeit langzaam richting meer prog liedjes met als voorbeeld al Save Me op dit album. Iets waar ik ook steeds meer oor naar heb.
Mijn lievelingsnummer: Buried Alive
Voor mij de beste solo: God Hates Us
Vreemde eend in de bijt: Fiction
Album 6: Hail To The King (2013)
Sellouts. Zo werd Avenged een beetje gezien na het uitbrengen van dit album. Het riekt naar Iron maiden (Coming Home), het lijkt op Metallica (Shepherd of Fire/This Means War) en het jat van Guns 'n Roses (Doing Time). Het is ook niet mijn favoriete album, maar ik weet 100% zeker dat Avenged Sevenfold dit ook zo ingestoken. Ze zeggen zelf ook dat het een album heeft gemaakt met als input al hun invloeden uit het verleden. Wellicht heeft dit ook geholpen met verwerken van hun eigen verleden door hetgeen te spelen waar zij samen met The Rev mee zijn opgegroeid en zelf deze muziek te maken. Met Hail To The King hebben ze in ieder geval een kneiter van een hit te pakken en zorgt ervoor dat Avenged is uitgroeid tot Arena band en verkopen ze in Nederland bijvoorbeeld de Ziggodome uit. Verder staan in 2014 op Pinkpop op de main stage voor headliner Metallica. De volgende stap is headliner (wat ze denk ik niet gaan bereiken op Pinkpop maar wel hebben bereikt op andere grote festivals zoals Graspop). Tijdens dit album is Arin Llejay de officiële drummer, hij is overgekomen van Confide.
Mijn lievelingsnummer: Coming Home
Voor mij de beste solo: Coming Home (voor het eerste twee keer dezelfde )
Vreemde eend in de bijt: Acid Rain
https://www.youtube.com/watch?v=9HAbDkbhFM0
Album 7: The Stage (2016)
Ook dit doet Avenged Sevenfold weer op hun eigen manier. Ze brengen het album onverwachts uit. Ik denk achteraf niet de beste commerciële keuze, maar aan elke aspect in hun carrière is te merken dat zij graag dingen anders willen doen dan dat ze dat voorheen hebben gedaan. Het siert hun. Ondertussen zit Brooks Wackerman (Bad Religion) achter de drum kit. Hij is tot nu toe de drummer en lijkt het missende puzzelstukje te zijn geweest sinds de dood van The Rev. In zowel genialiteit achter het drumstel en baken van rust niet achter het drumstel is het een drummer waar Avenged op kan bouwen. Niet gek ook dat het een oud punk drummer is, waar de roots/invloed van alle bandleden liggen. The Stage is zo goed als een prog-album. Het gaat in op thematiek van AI in combinatie met het heelal. Exist, het 15 minuten durend slotakkoord zal waarschijnlijk het enige nummer zijn waar Neil Degrasse Tyson (Astroloog) op te horen is. Hij houdt daar een monoloog over het ontstaan van onze wereld en het heelal. Commercieel dus niet het beste album, maar tot dan toe (ja tot dan toe, er komt nog 1 album) het meeste interessante album wat A7x heeft gemaakt waar The Stage en Exist als nummers horen tot het meest complexe en beste wat ze hebben gemaakt.
Mijn lievelingsnummer: Exist
Voor mij de beste solo: The Stage
Vreemde eend in de bijt: Simulation
https://www.youtube.com/watch?v=dgzvl_Oa0w8
Album 8: Life is but a dream... (2023)
Het duurde 7 jaar. Voor het eerst echt een hele lange tijd tussen twee albums. Ondertussen hebben alle bandleden kinderen en brengen ze niet gek ook meer tijd thuis door. Ze nemen hun tijd, M. Shadows maakt wat uitstapjes naar crypto dingen voor de band (heb ik echt geen verstand van en ook geen interesse in, dus bij deze heb ik het gezegd) en doen wederom dingen op hun eigen manier. Dat is ook te horen op dit album. By far hun eigenaardigste. Waar Game Over tot en met We Love You nog echt metal is draait het hele album bij Cosmic 180 graden. Alles wat ze tot nu toe als vreemde eend in de bijt hebben gedaan komen hier samen. Autotune, elektronische muziek ala Daft Punk, Crooner muziek is in de laatste 5 liedjes te horen. Ze eindigen zelfs met een compleet piano stuk, wat denk ik ook zal galmen na hun optreden op Graspop deze zomer. Fantastisch album welke alle kanten op gaat, maar ook begrijpelijk dat een aantal fans hier op af zijn gehaakt. Het is het één of het ander en dat is Avenged in alle jaren geweest. Ze doen hun eigen ding, laten zich beinvloeden door andere muziek (check bijvoorbeeld de trap/hiphop drums op Nobody) en maken hetgeen wat zij willen maken. Zo is de videoclip van Nobody ook gemaakt door stop-motion beelden door een bevriende artiest. Iets wat veels te weinig gedaan wordt tegenwoordig doet Avenged wel gewoon weer. Of er ooit nog een album aankomt is onzeker, hun contract met Warner is nu klaar en ze hebben gezegd we zien wel en we doen het wanneer we er zin in hebben en een nieuw verhaal te vertellen hebben.
Een unieke band met wereld muzikanten die met mij mee is gegroeid door de jaren heen. Dit album past ook perfect bij mij. Een Hard Rock/Metal album met invloeden van alle kanten. En ik hou heel erg van het hardere genre maar ik luister daarnaast dit jaar even graag naar het werk van Boygenius of Lil Yachty. Dat laatste is bijvoorbeeld iets waar M. Shadows ook veelvuldig naar geluisterd heeft dit jaar. Het is mijn band en ik zal ze altijd blijven volgen.
Mijn lievelingsnummer: Easier
Voor mij de beste solo: Nobody
Vreemde eend in de Bijt: Eigenlijk alles vanaf G. Maar (D)eath is iets waar ik echt het meest verbaasd over was.
https://www.youtube.com/watch?v=UjrRTY2UDjw
Ik ben als tiener fan geworden na het uitbrengen van City of Evil, waar Blinded in Chains het eerste nummer is welke ik gehoord heb (Need for Speed Most Wanted FTW). Vanaf die tijd tot nu is Avenged met mij meegegroeid. Elk nieuw album verrassen ze hun fanbase met een nieuwe insteek qua muziek maar ook qua thematiek. Iets wat ik heel erg waardeer in een artiest. Ik hou ervan als een band zich opnieuw uitvindt, verschillende genres in hun muziek meeneemt en uitdagende thematiek terugbrengt in hun muziek. Zo heeft Avenged Sevenflold hun steentje bijgedragen om het genre metal/hard rock naar een hoger niveau te tillen.
Achtergrond Info:
Avenged Sevenfold dankt zijn naam aan de bijbel. In verhaal over Cain en Abel, in het boek Genesis, kom ongeveer de passage voor: "God proclaims that if Cain is harmed, he shall be avenged seven times". Avenged Sevenfold is voor de rest geen religieuze band, maar Matthew Sanders (de zanger) gebruikt veel thematiek vanuit films, verhalen, boeken en onderzoek in zijn teksten. De naam wordt vaak afgekort naar A7x. Zo heb ik hier op het forum de nickname JB7x gehad, waaraan je snel een Avenged fan kan spotten.
A7x is in 1999 ontstaan in Huntington Beach (California) uit een vriendengroep. De eerste leden waren Matthew Sanders, Jimmy Sullivan, Matt Wendt en Zachary Baker. Voordat ze een band vormden hebben ze ieder in Punk en Ska bands gespeeld. Punk was in die tijd groot in de underground van Californie en is in hun hele loopbaan ook een grote invloed gebleven. Toch pasten ze niet in het totale punk plaatje. Voor de mensen die Avenged al een beetje kennen, komende bandleden namen hierboven niet bekend voor. Dat komt 1 omdat Matt Wendt er niet meer inspeelt, en twee omdat ze allemaal bekend zijn onder hun bijnamen. Deze bijnamen hebben ze gekozen om met de lokale Punk gemeenschap te kloten omdat ze wisten dat die daar heel slecht op zouden gaan. 20 jaar later staan de bandleden uit die tijd Matthew Sanders (M. Shadows), Jimmy Sullivan (The Rev - The Reverend Tholomew Plague), Zachary Baker (Zacky Vengeance), Matt Wendt's opvolger Jonathan Seward (Johnny Christ) en de in 2001 bijgekomen lead gitarist Brian Haner Jr. (Synyster Gates) nog steeds bekend met hun kinderachtige bijnamen. Iets waar ze zelf nog steeds wel om kunnen lachen. Ik zal ze vanaf nu ook blijven benoemen bij hun heerlijke slechte bijnamen.
De huidige leden zijn M. Shadows (zang), Synyster Gates (gitaar), Zacky Vengeance (gitaar), Johnny Christ (bas) en Brooks Wackerman (drums)
Album 1: Sounding The Seventh Trumpet (2001)
Sounding The Seventh Trumpet is het eerste album wat is uitgekomen in 2001. Het is een Metalcore album met vooral scream/grunt zang. maar dat ze uiteindelijk bredere muziek zijn gaan maken dan Metalcore is hier al duidelijk te horen. Zo vonden zet het super grappig om een piano ballad midden op het album te plaatsen met Warmness Of The Soul en is Streets gewoon een Skater-Punk lied. Elk album heeft wel een vreemde eend in de bijt omdat Avenged dit leuk vindt om te doen en zich graag laat inspireren door andere muziek. Dit kenmerkt voor mij A7x. Synyster Gates is er begin 2001 bijgekomen en heeft opener (en wát een gruwelijke opener van 1 minuut 24) To End The Rapture nog heropgenomen. Synyster Gates staat naar wat mij betreft nu bekend als één van de beste gitaristen van de huidige generatie. Zijn solo's zijn origineel, melodieus en imposant en dat is in To End The Rapture al te horen. Ik zal van elk album mijn lievelingssolo van Synyster aangeven. Mijn lievelingsnummer van deze plaat is Turn The Other Way. In dit nummer hoor je dat ze hun metalcore kant al goed kunnen combineren met melodieuze en poppy (zang)lijnen. Leuk feitje nog over deze plaat, The Rev heeft de gehele drumpartijen in één take opgenomen.
Mijn lievelingsnummer: Turn The Other Way
Voor mij de beste solo: To End The Rapture
Vreemde eend in de bijt: Warmness Of The Soul
Album 2: Waking The Fallen (2003)
Matt Wendt is eigenlijk voor Sounding The Seventh Trumpet al gestopt. Hij ging studeren. Opvolgers van Matt hebben het niet lang volgehouden tot Johnny Christ. Dit wordt over het algemeen beschouwd als de originele bezetting en is zo gebleven tot het overlijden van The Rev in 2009. Waking The Fallen wordt door veel fans beschouwd als het beste album. Goeie gitaarriffs en solo's, catchy zanglijnen met een combinatie van scremas en cleane zang en voor het eerst worden de virtuoze drumpartijen van The Rev ook herkend. Dit album trekt daardoor zowel de oudere generatie fans als nieuwere generatie fans aan. Unholy Confessions is hun meest gespeelde live nummer, aangezien het nog steeds gespeeld wordt in de hedendaagse sets. Eternal Rest en Chapter Four werden gebruikt in een film en een spel waar dat laatste nummer gaat over het verhaal van Kain en Abel. Komt dit bekend voor? Ondertussen heeft ook de Deathbeat (doodshoofd met vleermuis vleugels) zijn intrede gemaakt en is gemaakt door een vriend van de band. Het dient hier voor het eerst als albumcover en dit zal vaker terugkomen.
Mijn lievelingsnummer: And All Things Will End
Voor mij de beste solo: Second Heartbeat
Vreemde eend in de bijt: I Won't See You Tonight Part 1
Album 3: City of Evil (2005)
Het eerste album met alleen cleane vocals. In de albums hierna komt er af en toe nog wel een korte scream terug, maar vanaf nu is clean de manier van zingen. M. Shadows heeft in zijn loopbaan meermaals last van zijn stem gehad. Of dit de reden was voor de cleane zang is niet compleet duidelijk. Wellicht wilden ze ook gewoon deze richting op, aangezien het een logisch vervolg is na Waking The fallen (wat 50/50 was). Daarnaast namen ze afscheid van de meer Metalcore sound die ze hadden en is dit een meer traditioneel Heavy Metal geluid. Het heeft ze in ieder geval geen windeiren gelegd, want City of Evil was het eerste grote commerciële succes van Avenged mede ook doordat dit het eerste album was op een groot label (Warner). En Bat Country is nog steeds één van de succesvolste nummers die ze ooit hebben gemaakt. Dit is ook het moment dat ik in aanraking kwam met de band en fan ben geworden. De (harmonische) gitaarsolo's, liedstructuren en catchy zang en melodielijnen zijn voor mij de redenen geweest om van ze te houden en ze nooit meer los te laten. Voor mij waren Synyster Gates en The Rev jeugdhelden door hun orginaliteit en bizar goede partijen. De drums op Bat Country zijn ongeëvenaard.
Mijn lievelingsnummer: The Wicked End
Voor mij de beste solo: M.I.A.
Vreemde eend in de bijt: Seize The Day
Album 4: Avenged Sevenfold (2007)
Hun Self-titled album. De genialiteit van The Rev komt op dit album in volle uiting. Voor het eerst is zijn zang (tegen het screamen aan) te horen op een album bij Critical Acclaim en Afterlife (voor de solo). Live hoor je nog steeds deze zangpartijen wat altijd voor een emotioneel moment zorgt. Daarnaast heeft The Rev A Little Piece of Heaven componeerd. Dit zou eerst helemaal niet op het album komen, maar op een single voor Halloween. Maar het eindresultaat was zo vet, dat ze dat wel hebben gedaan. Dit is uitgegroeid to één van de lievelingsnummers van de band. De making of is online te vinden, aangezien ze het gehele proces opgenomen hebben. Met name dus de making of A Little Piece of Heaven is een aanrader en zorgt ook voor een lach op je gezicht. Mocht je dit soort muziek vet vinden is de band Pinkly Smooth een aanrader. Dit is de band waar onder andere Synyster Gates en The Rev inzitten en maakten bizarre Avant-Garde Metal. De keuze voor vreemde eend in de bijt is bij deze plaat voor het eerst lastig. Dear God is een country achtig nummer met een Hotel California-achtig einde maar ik ga toch voor Lost. In dit nummer laten ze namelijk wederom zien dat ze hun eigen ding doen en openstaan voor andere muzikale invloeden. Zie de autotune achtige zang in het refrein. In deze tijd nemen ze ook Live in the LBC op welke is uitgebracht met wat b-kantjes ernaast.
Mijn lievelingsnummer: A Little Piece of Heaven
Voor mij de beste solo: Afterlife
Vreemde eend in de bijt: Lost
Album 5: Nightmare (2010)
En een nachtmerrie is het. The Rev komt in december 2009 te overlijden door een combinatie van een overdosis van medicijnen, alcohol en een hartafwijking. Ze waren al bezig met de opnames voor Nightmare en zo zijn de drumpartijen voor het lied Nightmare nog geschreven door The Rev (en dat is te horen) en hoor je zijn laatste opgenomen zangpartijen op Fiction, een nummer ook geschreven door The Rev. Op de albumcover is het gepaste FoREVer te spotten en dit is ook vaak terug te zien door fan gemaakte atributen. The Rev is nog steeds, 14 jaar na dato, niet vergeten door de fans en eigenlijk nog steeds dé fanfavoriet van de band door zijn genialiteit, zijn skills maar ook door zijn kleine hart die hij had voor zijn omgeving. Fantastisch mens! Veel nummers op dit album, met als hoogtepunt So Far Away, zijn ook opgedragen aan The Rev. Het album is uiteindelijk opgenomen door Mike Portnoy (Dream Theater) die later ook meetourde. Ik zag Avenged voor het eerst live tijdens deze tour als 16 jarig jochie in de Melkweg. Dat Mike Portnoy de drumpartijen deed is niet zo gek. Hij was de held van The Rev en Avenged groeit langzaam richting meer prog liedjes met als voorbeeld al Save Me op dit album. Iets waar ik ook steeds meer oor naar heb.
Mijn lievelingsnummer: Buried Alive
Voor mij de beste solo: God Hates Us
Vreemde eend in de bijt: Fiction
Album 6: Hail To The King (2013)
Sellouts. Zo werd Avenged een beetje gezien na het uitbrengen van dit album. Het riekt naar Iron maiden (Coming Home), het lijkt op Metallica (Shepherd of Fire/This Means War) en het jat van Guns 'n Roses (Doing Time). Het is ook niet mijn favoriete album, maar ik weet 100% zeker dat Avenged Sevenfold dit ook zo ingestoken. Ze zeggen zelf ook dat het een album heeft gemaakt met als input al hun invloeden uit het verleden. Wellicht heeft dit ook geholpen met verwerken van hun eigen verleden door hetgeen te spelen waar zij samen met The Rev mee zijn opgegroeid en zelf deze muziek te maken. Met Hail To The King hebben ze in ieder geval een kneiter van een hit te pakken en zorgt ervoor dat Avenged is uitgroeid tot Arena band en verkopen ze in Nederland bijvoorbeeld de Ziggodome uit. Verder staan in 2014 op Pinkpop op de main stage voor headliner Metallica. De volgende stap is headliner (wat ze denk ik niet gaan bereiken op Pinkpop maar wel hebben bereikt op andere grote festivals zoals Graspop). Tijdens dit album is Arin Llejay de officiële drummer, hij is overgekomen van Confide.
Mijn lievelingsnummer: Coming Home
Voor mij de beste solo: Coming Home (voor het eerste twee keer dezelfde
)Vreemde eend in de bijt: Acid Rain
https://www.youtube.com/watch?v=9HAbDkbhFM0
Album 7: The Stage (2016)
Ook dit doet Avenged Sevenfold weer op hun eigen manier. Ze brengen het album onverwachts uit. Ik denk achteraf niet de beste commerciële keuze, maar aan elke aspect in hun carrière is te merken dat zij graag dingen anders willen doen dan dat ze dat voorheen hebben gedaan. Het siert hun. Ondertussen zit Brooks Wackerman (Bad Religion) achter de drum kit. Hij is tot nu toe de drummer en lijkt het missende puzzelstukje te zijn geweest sinds de dood van The Rev. In zowel genialiteit achter het drumstel en baken van rust niet achter het drumstel is het een drummer waar Avenged op kan bouwen. Niet gek ook dat het een oud punk drummer is, waar de roots/invloed van alle bandleden liggen. The Stage is zo goed als een prog-album. Het gaat in op thematiek van AI in combinatie met het heelal. Exist, het 15 minuten durend slotakkoord zal waarschijnlijk het enige nummer zijn waar Neil Degrasse Tyson (Astroloog) op te horen is. Hij houdt daar een monoloog over het ontstaan van onze wereld en het heelal. Commercieel dus niet het beste album, maar tot dan toe (ja tot dan toe, er komt nog 1 album) het meeste interessante album wat A7x heeft gemaakt waar The Stage en Exist als nummers horen tot het meest complexe en beste wat ze hebben gemaakt.
Mijn lievelingsnummer: Exist
Voor mij de beste solo: The Stage
Vreemde eend in de bijt: Simulation
https://www.youtube.com/watch?v=dgzvl_Oa0w8
Album 8: Life is but a dream... (2023)
Het duurde 7 jaar. Voor het eerst echt een hele lange tijd tussen twee albums. Ondertussen hebben alle bandleden kinderen en brengen ze niet gek ook meer tijd thuis door. Ze nemen hun tijd, M. Shadows maakt wat uitstapjes naar crypto dingen voor de band (heb ik echt geen verstand van en ook geen interesse in, dus bij deze heb ik het gezegd) en doen wederom dingen op hun eigen manier. Dat is ook te horen op dit album. By far hun eigenaardigste. Waar Game Over tot en met We Love You nog echt metal is draait het hele album bij Cosmic 180 graden. Alles wat ze tot nu toe als vreemde eend in de bijt hebben gedaan komen hier samen. Autotune, elektronische muziek ala Daft Punk, Crooner muziek is in de laatste 5 liedjes te horen. Ze eindigen zelfs met een compleet piano stuk, wat denk ik ook zal galmen na hun optreden op Graspop deze zomer. Fantastisch album welke alle kanten op gaat, maar ook begrijpelijk dat een aantal fans hier op af zijn gehaakt. Het is het één of het ander en dat is Avenged in alle jaren geweest. Ze doen hun eigen ding, laten zich beinvloeden door andere muziek (check bijvoorbeeld de trap/hiphop drums op Nobody) en maken hetgeen wat zij willen maken. Zo is de videoclip van Nobody ook gemaakt door stop-motion beelden door een bevriende artiest. Iets wat veels te weinig gedaan wordt tegenwoordig doet Avenged wel gewoon weer. Of er ooit nog een album aankomt is onzeker, hun contract met Warner is nu klaar en ze hebben gezegd we zien wel en we doen het wanneer we er zin in hebben en een nieuw verhaal te vertellen hebben.
Een unieke band met wereld muzikanten die met mij mee is gegroeid door de jaren heen. Dit album past ook perfect bij mij. Een Hard Rock/Metal album met invloeden van alle kanten. En ik hou heel erg van het hardere genre maar ik luister daarnaast dit jaar even graag naar het werk van Boygenius of Lil Yachty. Dat laatste is bijvoorbeeld iets waar M. Shadows ook veelvuldig naar geluisterd heeft dit jaar. Het is mijn band en ik zal ze altijd blijven volgen.
Mijn lievelingsnummer: Easier
Voor mij de beste solo: Nobody
Vreemde eend in de Bijt: Eigenlijk alles vanaf G. Maar (D)eath is iets waar ik echt het meest verbaasd over was.
https://www.youtube.com/watch?v=UjrRTY2UDjw
Ik zou graag Nile, Shadow of Intend en Dark Funeral op willen pakken.
