Jera On Air 2024
Laat ik voorop stellen dat we (met nog 2 vrienden) lucky bastards zijn dat we via via backstage kaarten kregen voor deze editie. Helaas konden we alleen de zaterdag heen, want wat een mooie line up stond er deze jubileum editie.
Nadat we vorig jaar ook al last minute via dezelfde constructie op donderdag heen waren gegaan voor PWD dacht ik dat ik in de euforie iedereen zo aardig vond die daar aan het werk was. Nou daar kan ik kort over zijn, dat is niet zo.
Want ook dit jaar voelde Jera als een warm bad waar je je heel erg welkom voelt. Wat een gemoedelijke sfeer. Wat een leuke medewerkers en wat een relaxt publiek.
Qua medewerkers, ik denk dat dit komt omdat het allemaal vrijwilligers zijn die er trots op zijn om dit neer te kunnen zetten. Je spreekt daar mensen die een week vrij nemen om daar vrijwilligerswerk te gaan doen. En die liefde en beleving voel je in alles terug op dit festival. Echt Jera, heeft een speciaal plekje in mijn hart gekregen.
Oh ja, er was ook nog muziek…..
Na een lange rit uit Haarlem met 45 minuten file, waren we 2:45 onderweg 🤨
Bij aankomst gelijk naar de mainstage (Eagle) om nog een stukje
For I Am King mee te pakken. Leuk dat een Nederlandse metalcore band het zo goed doet. De zangeres is een blikvanger, dus dat scheelt ook. Ik ken de muziek niet voldoende om daar wat van te vinden, maar het klonk goed.
Daarna even het terrein gaan verkennen. Lekker overzichtelijk en sfeervol ingericht. Het voelt niet druk aan, maar veel speelt zich ook af in de drie tenten natuurlijk. Nog even het laatste stukje
Bob Vylan meegepakt op stage Vulture en dat belooft wat voor Lowlands en Patronaat. Gelukkig heb ik voor beide kaarten. Daarna ook even in Nozem (The Barn) gaan kijken bij
The Burnout Boys. Niet lang blijven hangen om daarna even door te lopen naar de festival market om weer uit te komen bij stage Eagle voor een stukje
Fit for a King. Poeh, dat klonk ook erg goed zonder dat ik het goed ken. Daarna was het tijd voor
Biohazard. Ik keek er erg naar uit om ze weer te zien. Ik heb ze gelukkig o.a. mogen zien in 1993 en 1995 op Dynamo Open Air waar Evan zelf ook nog aan refereerde. Ze waren toen echt op hun artistieke hoogtepunt en ook qua populariteit. Nu heb ik ze strakker dan ooit horen en zien spelen, alleen miste ik de passie en beleving. Ik kan alle nummers woord voor woord meezingen, maar het raakte me niet volledig. Zij waren de eerste band die ik zag die het slechte nieuws on stage brachten van Lou Koller (SOIA) 😢 Later op de dag hoorde je meerdere andere bands die hun steun hierin betuigden richting Lou Koller en SOIA.
Na Biohazard gingen we weer bij de buren kijken op stage Vulture voor
Black Dahlia Murder dit was de enige band deze dag waar ik niks mee kon. Ik ken het ook niet goed, maar ik vond het teveel dubbele bass en rommelig klinken. Na een paar nummers voor gezien gehouden. Helaas kwam er regen en onweer aan en omdat we de mogelijkheid hadden toch maar even in de press / guest area gaan kijken om te schuilen voor de regen.
Toen dit over was, zijn we bij
Thy Art is Murder gaan kijken. Ken ik ook niet goed. Ik wist dat ze een nieuwe zanger hadden en dat is vaak niet handig, maar deze zanger deed het erg goed. De reacties om mij heen waren erg positief en je ziet dat het een populaire band is. Niet mijn ding, maar gewoon gaaf om gezien te hebben.
Daarna door naar mijn eerste mustsee van de dag. Vreemde eend in de bijt ✝️✝️✝️ en ik werd absoluut niet teleurgesteld. Wat een intrigerende act met Chino (Deftones) en Shaun (Far). Bij de start pakte het mij gelijk met Invisible Hand en This is a trick. Big Youth ook een tof nummer. Hoogtepunt voor mij was toch wel Bitches Brew, echt wat een fantastisch nummer blijft dat toch. Gemis dat ze niet op LL staan. Past daar perfect.
Daarna vanuit backstage naar
While she sleeps gekeken. Wauw 🤩 wat een fanatisme vanuit de fans en band. Daar gingen wel even alle registers open. Zeker op het einde met SYSTEMATIC.
Daarna weer door naar stage Vulture om
Bane ook vanuit backstage te bekijken. Ik kende ze niet. Iemand waarmee ik was wel. Daarom even gaan kijken. Geen teleurstelling. Een bont gezelschap die ook nog als steun Clobberin' Time van SOIA speelden. Dikke plus hier.
Daarna mijn tweede mustsee van de dag
Frank Carter & The Rattlesnakes. Het grappige was dat onder While she sleeps, Frank Carter backstage met zijn vriendin achter ons bescheiden stond mee te kijken om even later te transformeren naar een entertainer pur sang. Het was dus genieten in optima forma. Hoogtepunten voor mij My Town, Juggernaut en I Hate You. Dikke shoutout naar de linker gitarist (Dean "Deano" Richardson). Mooie chemie samen met Frank.
Na deze show tijd voor een beef burger (erg goed, of had ik gewoon trek 🤔) want we hadden een uur te overbruggen richting Architects. Door de vele bands die we al gezien hadden niet echt de behoefte om nog wat te kijken totdat we langs stage Buzzard liepen. Wat is daar aan de hand? Wat een energie zeg.
Comeback Kid was even vakkundig de tent aan het afbreken. Ik kende alleen een geslaagde cover van deze band
Echt voor mij de verrassing van de dag. Ga ik mij lekker de komende tijd in verdiepen.
Daarna besloten om vanuit backstage
Architects te kijken. Echt dat is het mooie door een kijkje in de keuken. Wat een operatie is het toch ook voor een headliner van dit kaliber. Om 8:00 was de crew er al om alles op te bouwen. Daarna alles markeren om het weer gedeeltelijk te demonteren etc. Alle techs en de hele crew. Impressive. Maar goed Architects. Ik kwam er in het begin niet in. Geluid backstage is ook niet vergelijkbaar met in de zaal / tent. Toch waren de hitjes ook de nummers die ik het meest kon waarderen. Deep Fake, Black Lungs, Doomsday en Animals. Ik ben zelf nogal fan van het album All Our Gods Have Abandoned Us, alleen komt daar niks van voorbij….. zonde.
Het was inmiddels 1:30 geweest en tijd om nog 2 uur terug te rijden. Volgend jaar hopelijk weer naar Jera, maar dan misschien wel een dagje extra of het hele weekend. Want ik vind Jera één van de gaafste festivals van NL🔥‼️
