Nou na wat trein ellende gisteren toch op tijd gekomen. Voor een eerste dag erg goed en gigantisch vol.
Xiu Xiu blijft een geval waar ik de line-up met drummer me gewoon minder trekt dan de '2-man' line-up maar het beviel hier veel beter dan in Rotterdam november vorig jaar. Erg goed geluid, aandachtig publiek en het verzuipte niet in de terminal. Setlist bijna hetzelfde maar Jamie had er duidelijk zin in.
Lane ShI: Otay
nni performs true faith ain't blind was moeilijk, onzettende persoonlijk en heel erg goed. Moest ook niet echt langer dan de krappe 40 minuten duren maar wat zijn die piano nummers prachtig zeker met die half zingende introducties er tussendoor.
Bunuel was fijne logge roadburn noise-rock-metal met Eugene Robinson in erg goede sferen
Kylesa klonk als een bulldozer en het geluid was nogal log maar het past wel bij deze line-up. Veel meer power-forward dan dat ik ze hier voorheen heb gezien en ik had mijn twijfels over de ritme sectie maar eigenlijk niks over te klagen. De drummer vervangende makkelijk, met zijn gigantisch tom, de dubbel drummer line-up en minder gitaar gepriegel dan bij de 'orginele run' maar klonk erg goed toen het geluid na wat nummers wat beter begong te staan. Wel de laatste 4 nummers geskipt voor eten omdat ik het wel geloofde maar positief verrast door de reunie.
3 nummers
Great Falls mee gepakt, dus helft van de set, en dat was erg fijne logge sludge-screamo-whatever core
The Body & Dis Fig was ontegelijk hard en goed, vond de plaat al geweldig en ze knallen live er nog een aantal treetjes boven op vooral als de logheid van de eerste helft van de plaat plaats maakt voor de meer zang gedreven nummers. Goede belichting en visuals werkte ook erg mee.
Ik heb
Fire geskipt omdat ik ze al vaker heb gezien en behoefte had aan iets lichters dus
Curses (LIVE) gekeken voor ongeveer 2/3de van de set, beetje als een suikerig toetje na de body & dis fig wat er prima inging. Maatwerk new order tribute met toffe zang en fijne bas partijen. Wordt wat eentonig op de duur maar charmante act en fijne afwisseling.
Dame Area vond ik op Zeitgeist al erg tof maar hier zat de sfeer er mogelijk nog beter in. Heerlijke mix van 80's industrial, (hardere) synth-pop en zelfs een beetje heel ouderwetse hardcore techno met spaans zang-geschreeuw.
The Bug was gezappig. Ik heb hem beter zien draaien en hij was hier echt vooral nummer voor nummer een beetje live aan het mixen, op een moment sloeg zijn vinyl/cd-mixer dingtje ook over waardoor je zo audio glitch kreeg tussen nummers. Nieuwe nummers zijn tof maar wat te loom voor dit tijd stip en ik misde ook echt de opbouw die zijn sets normaal wel hebben.
Blijf vandaag tot the body bij the terminal hangen vooral.