Tijd om wat dingen neer te zetten over mijn eerste Primavera Sound.
Primavera begon eigenlijk al op de maandagavond. In de Sala Apolo in de stad treden de maandag en dinsdag avond al enkele bandjes op. Het mooie is dat je hier gelijk je ticket om kon wisselen voor een bandje. Dit kon zonder te wachten want echt druk was het deze twee avonden niet. Als eerste heeft de Apole twee prachtige zalen, de hoofdzaal ziet er uit als een oud theater en de andere ziet er een stuk moderner en donkerder uit met een plafond gevuld met neon lichten. Wat muziek betreft op de maandag
The Men zien spelen wat erg goed was. Energiek rock optreden met wat punk/garage en classic invloeden.
Op dinsdag weer naar Apolo gegaan en
Za! een thuiswedstrijd/show zien spelen. Nogal een aparte verschijning op het podium, en ik ben er ook nog niet helemaal over uit wat voor muziek ze nou precies maken. Soort van electronica/jazz o.i.d.. Ik kwam er in ieder geval niet zo erg in en heb het niet helemaal afgekeken. Verder
Kurws nog gezien met wat experimentele krautrock. Dat was interessant maar kon mij niet altijd even erg boeien.
Woensdag de eerste festivaldag. Een gratis dag voor waar je ook zonder ticket het terrein op kon. Wel was een groot deel van het terrein nog afgesloten en werden er maar twee podia gebruikt. Aan het begin van de dag eerste 1,5 uur in de brandende zon staan wachten om een ticket te kopen voor Spiritualized in het Auditorium. Maar helaas mis gegrepen… Daar baalde ik wel echt van, het scheen echt prachtig geweest te zijn. Met die dikke teleurstelling maar gewacht op de eerste act;
Holy Bouncer. Relaxte psychedelische muziek zo in het zonnetje die er nog was maar verder niet speciaal. Daarna
Starcrawler met het wtf-optreden van de week. De geluidsproblemen hielpen niet mee maar die frontwoman zwalkte een beetje als een zombie over het podium heen. Tegen het einde van de set leek ze zelfs uit haar mond te bloeden wat ze vervolgens op haar voorhoofd smeerde. Geen idee of het echt was. Vervolgens als goedmaker van het missen van Spiritualized kon ik genieten van een uitstekend
Wolf Parade. Blijft voor mij toch een band die ik live beter trek dan op de albums. De avond eindigde met een verrassend goed
Belle & Sebastian. Ik heb ze nog nooit live gezien en was verrast dat het zo’n energieke live band is, verder ook gewoon een goede band.
En dan na zoveel woorden pas de eerste echte festival dag. Aan het begin vooral wat over het hele terrein gelopen en wat bandjes half gecheckt en langzaam richting het grootste podium gelopen voor
Warpaint. Het klonk goed maar Warpaint wil je toch liever meemaken in een donkere intiemere setting i.p.v. zo vroeg (20:00) op de dag op de mainstage. Na Warpaint hoefde je je alleen maar om te draaien en
The War on Drugs begon op het andere podium. Dat blijft een heerlijke band voor op een festival die gewoon onwijs goed hun relaxte nummers spelen. Daarna haastig naar de andere kant van het terrein gegaan om een stuk
Unknown Mortal Orchestra mee te pakken. Ik kan dat laatste album best goed waarderen maar ik vond het live erg tegenvallen. Instrumentaal in orde maar de zang was onverstaanbaar. Eerste teleurstelling van het festival. Vervolgens ben ik gaan eten en hoopte ik nog het laatste stukje van Björk mee te pakken. Maar die stopte 20 minuten eerder dan op de timetable stond. Maar het schijnt dat ze gewoon een normale set speelde, en niet langer speelt. Toen maar een goede plek gezocht voor
Nick Cave & The Bad Seeds en dat was echt briljant. Hoeveel energie hij erin steekt en hoe hij het publiek bespeelt is echt prachtig om te zien. En dan met deze prachtige setlist erbij. Dit zijn van die optredens waarbij je de uren en dagen erna nog aan het nagenieten bent. Heerlijk. Helaas moest Nick Cave ook een keer ophouden met spelen want er stond nog meer op het programma. Aan de andere kant van het terrein stond
Nils Frahm rond 2 uur ’s nachts nog geprogrammeerd. Met zoals je wel een beetje kan verwachten een grotendeels elektronische set, maar gelukkig was er ook ruimte voor wat piano. Je merkte wel dat het publiek meer zat te wachten op wat electronica. Maar het blijft erg indrukwekkend om hem in zijn eentje in de weer te zien met al zijn instrumenten. Aan het einde nog even heel kort Mrmantel gesproken die heel toevallig naast mij stond daar.
De vrijdag weer begonnen met een rondje over het terrein en wat bandjes half beluisterd.
Waxahatchee verraste mij wel. Die heb ik ooit in de Tolhuistuin een onwijs slecht optreden zien geven, maar hier klonk het een stuk beter dan wat mij bij staat.
Oumou Sangaré was niet helemaal mijn ding.
John Maus is wel een interessante verschijning zo op het podium. Die zanger staat erbij alsof hij bezeten is. Voor een paar nummers leuk maar muzikaal vond ik het niet zo heel lang interessant. Vervolgens maar een plekje gezocht voor
Father John Misty. Dat ging een beetje op de automatische piloot. Maar wel een goed optreden zonder echte hoogtepunten. Ben ook iets eerder weg gegaan om het hele terrein weer over te lopen voor een mooi plekje bij
Mogwai. Prachtig hoe veel power die over kunnen brengen met hun optreden. De versterker stond weer vol open en ik heb echt medelijden met al die Spanjaarden vooraan zonder oordoppen. Blijkbaar is dat daar nog niet zo ‘normaal’ als hier. Mogwai speelde best veel nummers van het nieuwe album, en met een paar van die nummers met zang klinken ze bijna als een toegankelijke band. Gelukkig ook wat oude pareltjes in de set. Openen met ‘Hunted by a Freak’ is prachtig en later in de set ‘I'm Jim Morrison, I'm Dead’ en als hoogtepunt ‘Mogwai Fear Satan’. Daarna zittend op een afstandje
Ride gezien op de Hidden Stage. Klonk weer goed, die hebben toch echt wel een handvol prachtige nummers gemaakt. Maar zo op een afstand beleef je het net even wat minder intens. Vervolgens een uur lang weggedroomd bij
Cigarettes After Sex. Verrassend goed en kalm optreden en erg mysterieuze show met veel rook/felle lichten. Erg prettig. Daarna even het compleet tegenoverstelde bij
Ty Segall and The Freedom Band. Een band waar ik erg naar uit keek. Het was een show zonder te veel gekkigheid. Geen rare kostuums of stukjes zoals bij de tour met The Muggers. Gewoon recht aan de ‘hits’ van zijn grote verzameling oude albums gemixt met wat nummers van zijn laatste album. En dat spelen ze met de hele band onwijs goed. Het hele optreden lang genoten.
Zondag de laatste 10 minuten van
Vulk meegepakt. Had graag het hele optreden gezien aangezien dat erg goed klonk. Britse punk rock uit Spanje. Die ga ik zeker nog even in de gaten houden. Daarna naar
Car Seat Headrest die best veel volk op de been bracht op een groot podium. Erg sterk optreden en ook goed om te zien dat Will wat losser is geworden op het podium. Die stond te dansen en raar de doen op het podium, compleet anders dan de laatste keer dat ik ze zag. Het ging ook niet ten koste van het optreden want dat was erg goed. Daarna een stukje
Ariel Pink gezien wat onwijs slecht was dus weer snel weg gegaan. Vervolgens achter elkaar
Lykke Li en
Lorde gezien. Beide wel leuke shows om te zien. Lykke Li muziekaal wat interessanter maar qua performance niet heel veel. Terwijl Lorde er wel echt een show van maakte. Lorde was toch een stuk leuker om mee te zien. Gelijk hierna begon
Arctic Monkeys met hun set. Alex kwam een stuk minder arrogant over dan de vorige keren dat ik ze zag. Een stuk volwassener ook. Sommige nummers kwam wel wat minder krachtig over omdat hij een paar keer zijn gitaar inwisselt om de toetsen te bespelen. Wat erg jammer is voor een nummer als 505, die sowieso erg vroeg in de set kwam. De nieuwe nummers komen live ook goed uit de verf. Op een paar wat saaiere nummers na. Verder een erg goed live optreden wat je van AM gewend bent. En last but not least was het aan
Beach House om het festival voor mij af te sluiten. En hoe, elk nummer van de set was weer raak. Veelal nummers van de laatste paar albums maar een uurtje was eigenlijk ook veel te weinig. Kan niet wachten om ze in oktober weer aan de slag te zien. Heerlijk.
Nog wat algemene plus en minpunten over het festival:
+ Super groot terrein. Buiten de doorloop van de ene kant naar de andere kant merk je niet zoveel van de drukte.
+ Grotendeels optredens in het donker. Doordat het pas om 17 uur begint en tot 5 uur door gaat zie je de meeste bands in het volledig donker optreden. Eigenlijk ook wel noodzakelijk voor een festival in Spanje om zo laat te beginnen. Zodra de zon er ’s middags is is het al snel echt te heet.
+ Ik weet niet of ik ooit zo veel goede optredens op een festival heb gezien. Kwaliteit is echt goed.
+ Je kan zelf je eten meenemen het terrein op. En omdat het al zo laat begint eet je je vaak al vol voordat je naar het festival gaat. Dit scheelt echt wel in de kosten.
+ Spanjaarden zijn klein.
+ Goede locatie van het festival in de stad.
+ Geen camping.
- Het eten op het terrein is niet super. Wel een divers aanbod, maar kwaliteit laat te wensen over. (Zeker als je BKS gewend bent)
- Veel pratende mensen… zucht. Zelfs hier. Alleen bij Nils Frahm heb ik mensen gezien die anderen probeerden stil te houden. Maar verder staan mensen zelfs bijna vooraan schaamteloos met elkaar te praten het hele optreden lang. Misschien toch maar even een paar woordjes Spaans leren voor de volgende keer.
- Het missen van Spiritualized.
-
Zelfs 3FM is er
Ik heb in ieder geval erg genoten van dit festival en overweeg om vandaag alvast mijn early bird voor volgend jaar aan te schaffen. Volgend jaar valt het in het hemelvaart weekend, wat wellicht gunstiger uitkomt wat betreft school/werk voor velen. Meer komt er nu even niet in mij op om te vertellen, en dit verslag is al veel te lang dan ik in gedachte had.
Eindigend met een top 10:
1. Nick Cave & The Bad Seeds
2. Beach House
3. Mogwai
4. Arctic Monkeys
5. Nils Frahm
6. Ty Segall
7. Cigarettes After Sex
8. Car Seat Headrest
9. Wolf Parade
10. Belle & Sebastian
tl;dr: Het was leuk. 10/10. Volgend jaar weer.