Vrijdag:
Deze dag stond van te voren toch wel in het teken van Radiohead en werd achteraf ook overheerst door Radiohead. Ondanks dat heb ik in de middag toch nog een mooi optreden gezien van Luboymr Melnyk. Al moet ik daar bij wel vermelden dat hij het toch van zijn overweldigingskracht moet hebben. Als kind ben ik met mijn ouders vaak meegesleept naar klassieke muziek concerten, en heb ik ook later veel klassieke pianomuziek live gezien. Dan prik je hier muzikaal een beetje door heen eigenlijk, de eerste keer was (op LGW) was heel overweldigend, vanwege de vele noten. Maar nu bleef het bij een mooi optreden en had het niet zoveel impact als de eerste keer.
Vervolgens ben ik bij White Fence gaan kijken, maar hield dat snel voor gezien om toch Dungen maar een kans te geven. En deze band laat even zien wat écht psychedelische muziek is. Halverwege de set kondigen ze aan dat ze hun laatste nummer gaan spelen, om vervolgens een 20 minuut durende psychedelische improvisatie te doen. Dan heb je het begrepen.
Vervolgens even wat gaan eten om me op een lange wacht voor te bereiden. Ik was een uur van te voren aanwezig bij Savages, om deze plek te kunnen bemachtigen. Wachten was uiteindelijk best prima, beetje boekje gelezen en met supergehype Radiofans gepraat (mensen gesproken uit Italië, Frankrijk en uiteraard Engeland die speciaal voor Radiohead kwamen. Voor me stond nog een Chinees die voorafgaand nog met een selfistick liep te zwaaien). Savages was ook erg sterk, en ook blij dat ik hier vooraan stond. Jenny Beth is echt een bijzonder innemend mens, en het is een best intense ervaring om haar in de ogen aan te kijken en haar te laten crowdsurfen. Het lukte haar ook om een in eerste instantie apathisch Radioheadpubliek helemaal los te krijgen, dus chapeau daarvoor. Helaas speelde ze geen Adore Life, wat toch het spannendste nummer van het nieuwe album is.
Vervolgens Radiohead dus. Al het een en ander over verteld, maar dit was wederom magisch. Eerste 3 nummers zijn sowieso briljant, Desert Island Desk dan wat minder maar Ful Stop wederom geniaal. Deze set iets minder MSP, en daar had ik geen problemen mee. Eerste nummer na de MSP opening was direct The National Anthem en dat is gewoon een briljant nummer en voelde ook heel anders aan dan in de HMH (mede natuurlijk door de andere radiokanalen, maar het werd ook iets substieler gespeeld). Daarna Talk Show Host was toch een lichte teleurstelling, en na een mindere versie van Lotus Flower dacht ik eventjes dat deze set een beetje in elkaar ging storten en geen meerwaarde had t.o.v. de HMH show. Maar dan spelen ze No Surprises en dan gebeurt er gewoon iets magisch en merk je dat je samen met iedereen om je heen een beetje los komt van de realiteit. Vanaf dan wordt het alleen maar magischer als ze ook nog eens Pyramid Song spelen en later Karma Police waar na afloop het publiek blijft door zingen en Thom Yorke het publiek dirigeert (waarbij je zag dat hij oprecht genoot). Ook mooie dat op een gegeven moment het hele voorvak Jonny scandeert, waarna hij in zijn typische houding met zijn handen achter zijn rug een soort van buiging maakt. Naast een hele mooie setlist was ik persoonlijk erg gelukkig dat ze Weird Fishes en 2+2=5 speelden. Na het eerste toegift begon de techniek al met afbouwen en was hun speeltijd al ruim overschreden, daarom was het een enorme verrassing dat ze toch nog terugkwamen. Geluid was al uit, en aan de zijkant gebaarde iemand dat het echt niet ging en het leek er even op dat ze weer af moesten. Uiteindelijk kon het toch doorgaan en speelden ze fucking creep. Ik heb eigenlijk een schijthekel aan dat nummer, maar het hele moment was gewoon zo absurd en onrealistisch dat toch heel mooi was (nadat ik hardop aan het lachen was met een Franse dude naast me). Achteraf heel blij dat ik zoveel tijd van te voren er was (ten koste van Cabaret Voltaire), want er waren geen schermprojecties + het geluid was achteraan schijnbaar heel zacht, terwijl het nu perfect was).
Daarna was ik eigenlijk van plan om naar Animal Collective te gaan, maar ik stond dus helemaal rechts vooraan en dat was mogelijk de verst verwijderde plek op het hele terrein van het podium waar AnCo speelde. Dus voordat ik goed en wel een beetje uit het voorvak was hoorde ik al TLSP aan de overkant spelen, dus besloot ik toch maar daar te kijken, mede omdat ik eigenlijk niet zo iets als Animal Collective had kunnen verwerken op dat moment. Dus eigenlijk was het best prima achtergrond muziek. Qua show was het alleen dieptriest, zoals ik hier eerder zei was Alex Turner extreem dronken en riep na elk nummer iets in de zin van graçias Barcelona in een quasi Spaans accent. Op een gegeven moment lukte dat zelfs niet meer en werd het merci Barcelona. Daarnaast was het een extreem aanstellerige show, waar vooral Turner heel erg veel van zichzelf genoot.
Vervolgens naar Beach House gegaan, waar ik best benieuwd naar was. In Paradiso afgelopen jaar was het namelijk vrij bombastisch doordat de drums heel hard in de mix stonden. Dat was hier niet anders en daarom was het bij vlagen erg mooi, maar kostte het even wat tijd om op gang te komen. Uiteindelijk denk ik dat ik de live uitvoeringen met zo'n overheersende drum (ook al heb je dat ook wel op het album), niet altijd evenveel kan waarderen. Desalniettemin zijn de bloom nummers hoe dan ook fantastisch, was de uitvoering van Sparks geniaal, en zijn de Take Care liedjes eigenlijk ook heel mooi. Alleen toen was het al voorbij en besef je dat je nog zoveel meer liedjes graag had willen horen.
Daarna bij The Avalanches gaan kijken wat met name heel erg veel hype was, maar echt heel erg veel. Terwijl dit vooral een vrij droge DJ-set is, met prima muziek maar that's it. Het is een leuk feestje en ze speelden een aantal fragmenten van Since I Left You en het nieuwe nummer, maar dat was het. Prima om op te dansen, maar heb niet te hoge verwachtingen van Lowlands en Pukkelpop.
Toen was het al bijna 4 uur en heb ik gedanst bij DJ Koze totdat de zon opkwam.
Meer inhoudelijke dingen over het festival komen morgen.
Mijn top 10 is denk ik zoiets:
1. PJ Harvey/Radiohead
3. Sigur Rós
4. Deerhunter
5. Alessandro Cortini
6. Explosions in the Sky
7. Savages
8. Beak>
9. Dungen
10. Beach House/Lubomyr Melnyk/Battles
(11. Moderat, maar het middelste deel niet helemaal meegekregen omdat ik fysiek op was en bier ging halen, dus verdient geen volwaardige plek in de top 10)
Tegenvallers: TLSP, Jenny Hval (slecht geluid), Avalanches
Verder mooi/prima sets gezien van: Autolux, Boredoms, Protomartyr, Air, Mueran Humanos, Thee Oh Sees, Six Organs of Admittance en Pantha Du Prince
Op dit moment van plan om volgend jaar gewoon weer te gaan.
