Hetgeen wat ik integraal gezien heb op NPO2 extra (dus niet ter plaatse):
* Skindred: prima festivalband blijkbaar. Zo één van die bands die zijn stempel nalaat en die de tent achteraf met een zeer goed gevoel liet vertrekken. Dat zag je ook op de beelden dat iedereen in een bepaalde extase zat. Knap!
* Babymeyal: grappig vooral, maar waarom moet tegenwoordig ook bij metal een heel groot gedeelte op tape staan? Waarschijnlijk omdat ze zichzelf zien als een gimmick?
* Keane: afgelikt, zeer 'kijk mama zonder handen'-gehalte. Niet my cup of tea. Te loom. Te glad. Te ingestudeerd. Weinig beleving.
Vreemd dat ze zo op handen worden gedragen.
* Avril Lavigne: misschien meer van verwacht. Ook vrij ingestudeerde set zonder beleving, maar niet zo hard als bij Keane. Zingt trouwens zeer goed.
Die kritieken over 'ze had er geen zin in' vind ik vreemd.
Ze ziet er nog altijd uit als een twintiger, maar is intussen 38.
Niet dat 38 oud is, maar misschien dat velen nog het huppeldepup van weleer verwachtten?
Al bij al genietbaar.
* Pommelien Thys: doordachte festivalset. Maar als Vlaming vind ik het nog altijd moeilijk om haar op een festival als Pinkpop (of Pukkelpop) te zien, doordat ik nog altijd eerder een 'product' zie staan die stevig in handen worden gehouden door een management.
Op zich niks mis mee, maar dan is bijvoorbeeld een Selah Sue veel authentieker en zal je niet zien opdraven in de zoveelste 'Tien Om te Zien' (wat in Vlaanderen zowat het equivalent is van 'Muziekfeest op het plein').