Nu we dan eindelijk bijna 'the number of the beast' gaan bereiken, is het wellicht eens leuk en toepasselijk om een kleine discussie te voeren over dat bewuste beest.
Het is natuurlijk absoluut geen verrassing of geheim dat de duivel en satanisme een prominente rol spelen in de metalwereld. Dat loopt uiteen van het onschuldig maken van de 'sign of the horns' of 'corna' (geïntroduceerd door Ronnie James Dio, echter eigenlijk juist gebaseerd op een
gebaar om de duivel af te wenden), tot ware, praktiserende satanisten (met name in de Scandinavische black metal scene), die zelfs zo ver gingen om kerken in brand te steken en mensen te vermoorden...
Vanzelfsprekend is 99% (volkomen willekeurig gekozen statistiek) van het gebruik van satanistische symbolen en teksten niet serieus of letterlijk bedoeld, en heeft het alleen maar als doel om een bepaalde sfeer te creëren. Het is ontstaan uit een verlangen om zich af te zetten tegen de gevestigde orde en normen/waarden, die voor een groot deel zijn terug te leiden op christelijke religies en kerken.
Toch was een band als Black Sabbath, waarschijnlijk de eerste band die zulke symboliek (zoals omgekeerde kruisen) ging gebruiken, zeker niet satanistisch qua overtuiging. Sterker nog, zij waren in principe nog steeds christelijk, maar wilden gewoon een beetje opvallen (wat dus aardig lukte).
Tegenwoordig kijkt geen enkele metalhead nog op van wat duivelse teksten in metalnummers. Veel nummers, zoals 'Number of the beast', 'Highway to Hell', ‘Shout at the Devil’, ‘Runnin' With The Devil’, ‘Born to Raise Hell’, zijn dan ook regelrechte, niet meer weg te denken klassiekers.
Sommige bands, zoals Ghost, ontlenen zelfs zo ongeveer hun hele identiteit aan associatie met duivelaanbidding.
Maar ook ogenschijnlijk 'onschuldige' bands als Volbeat flirten met enige regelmaat met Lucifer en andere duivels/demonen (luister maar naar nummers als 'The devil's bleeding crown' en 'The devil rages on', wat weer hilarische reviews als
deze oplevert
).
'Satanisten' zijn over het algemeen in te delen in 2 categorieën:
- mensen die niet (echt) in de duivel geloven, maar vooral anti-christelijk/anti-religieus zijn, veelal atheïsten;
- mensen die wel degelijk in de duivel geloven, en deze daadwerkelijk aanbidden.
De meeste metal-artiesten/-bands zullen in de eerste categorie vallen (zoals King Diamond, Dani Filth, Gaahl).
Sommigen behoren echter tot de tweede categorie (of vallen er een beetje tussenin), zoals Euronymous van Mayhem of leden van Marduk.
Er lijkt echter ook een bepaalde trend gaande waarin satanisme steeds meer wordt toegepast of zelfs 'gepromoot' door metalbands. Naast natuurlijk Ghost zie je dat bij bv. Twin Temple. Die voeren aan het begin van hun optreden een ritueeltje uit, en vragen het publiek letterlijk om met hen de duivel te groeten door herhaaldelijk 'hail Satan' te roepen.
Als atheïst vind ik dat wel allemaal best, aangezien ik net zo min in een duivel als in een god geloof. Maar ik moet ook bekennen dat ik me af en toe wel een beetje ongemakkelijk voel bij dat soort uitingen...
Hoe denken jullie over dit soort dingen, en wat zijn jullie ervaringen?
Eindelijk!
