ZWEDEN ROCK Mercyful Fates satanische preek de avond ervoor was een voorzichtige opmaat.
Het zullen Guns N ’ Roses zijn die de grootste horror op het festival verspreiden.
Geweren N ’ Rozen
Plaats: Festival Stage.
Publiek: Echt slim met mensen. Het is waarschijnlijk nog nooit zo schaars geweest voor een hoofdact bij Sweden Rock.
Lengte: Drie uur. Dat is ongeveer drie uur te veel.
Beste: Je kunt niet klagen ” Ik wil je hond zijn ”, misschien omdat
Axl Rose zing niet. Zelfs ” Knockin ’ op de hemeldeur ” en ” Coma ” klinkt eigenlijk helemaal oké.
Slechtste: De rest.
Vraag: Denkt de band zelf dat het goed klinkt?
Geweren N ’ Rozen geen verdere presentatie nodig.
De leden hebben echter dringend elk polshorloge nodig. Iemand moet Amerikanen de klok leren en hoe ze de tijd moeten bewaren.
Hun debuut op Sweden Rock twaalf jaar geleden ging hij onmiddellijk naar de Rock and Roll Hall of Shame.
Axl Rose & co was bijna een uur te laat en werd opgewacht door een boer uit een natte en teleurgestelde openbare zee.
Het was geen vraag
als ze zouden deze keer vertraging oplopen, maar met
hoeveel.
30 minuten is het juiste antwoord.
Ongeveer een half uur nadat de afgesproken tijd is binnengekomen
Duff McKagan en
Slash de scène en staat naast elke vlag van Oekraïne. Axl Rose en de rest van de band wandelen dan naar binnen.
De receptie is de viskamer.
Daarvoor heeft de band een menigte mensen die meer doen denken aan een dode visles dan aan een peperige openbare zee.
De pulserende ritmes van ” Welkom in de jungle ” beginnen echter rond de mensen om me heen. De energie die tijdelijk ontstaat, opent een geïmproviseerd portaal naar een parallel universum.
Misschien een waar Axl Rose nog steeds goed zingt. Omdat hij dit niet doet in deze wereld.
Tijdens ” Chinese democratie ”, ” Welkom in de jungle ” en ” Harde school ” Ik krijg zoveel angst dat mijn darmen in elkaar kletsen als een rattenkoning ( stel je voor dat je durft ).
Het voelt daarom als een geschenk van een god wanneer McKagan het lied overneemt
De Stooges-cover ” Ik wil je hond zijn ”.
En meer covers zullen natuurlijk zijn omdat Guns N ’ Roses speelt in wat voelt als een eeuwigheid.
Ze hebben niet alleen vertraging –, ze stoppen ook met 30 minuten. En niemand in de band lijkt er enig op te merken dat het publiek voor elk nummer wordt uitgedund.
Er zal dus geen wraak zijn sinds de vorige keer.
Het voelt eerder als deelname aan een spelletje Russisch roulette. Met constante angst dat het volgende nummer degene zal zijn die de vonk van het leven dooft.
Het is eigenlijk alleen onder ” Knockin ’ op de hemeldeur ”, ” Ik wil je hond zijn ” en ” Coma ” waarvan ik niet wil dat Sankte Per me ophaalt en me binnenlaat via de parelpoort.
Als ” Paradise city ” uitgaat en de concerthel eindelijk voorbij is, voelt het zeker alsof ik in het paradijs ben beland.
