BOTW is echt een gekke.
Het begon als een tegenvaller van jewelste (te overweldigend groot) en eindigde als echt wel een van de beste games die ik ooit heb gespeeld. De sfeer in die game is echt subliem. Die personages, side quests(!), omgevingen en gewoonweg gigantische scale (zonder dat er gebieden te leeg ofzo aanvoelen) maakte dit echt een magisch avontuur. Kokok zaadjes zoeken en dingen aanvullen aan je fotolog is echt verslavend. Het enige wat me een beetje tegenviel was de klinische sfeer in al die shrines/divine beast kerkers.
Was totaal geen fan van Twilight Princess en Skyward Sword btw.
Ik ben een Zelda fan vanaf het SNES tijdperk (de NES games ook ooit wel gespeeld maar nooit zelf in bezit gehad).
Er zaten veel grafische design keuzes die ik niet tof vond. Inderdaad de Shrines pakte mij totaal niet. En dan had ik nog juist de pech dat er 120 stuks van waren. Dan vond ik de outfits niet echt tof, ik wilde gewoon original Link zijn, en dat pak kreeg je pas als je alles had verzameld (en dan speel ik de game niet meer).
Ik vond de 4 divine beasts kwa idee best tof. Maar ook voelde gerushed als je eenmaal binnen was. Steeds weer het zelfde uiterlijk, en de 4 bazen van de shirnes waren kwa uiterlijk vrijwel hetzelfde ontworpen waardoor ze bij mij zeer weinig indruk hebben achter gelaten.
De Seeds vond ik ook niet "leuk". Ik had volgens mij mijn upgrades ver vol dus om nu door te gaan voor een drol... tsja geen zin in.
Het grootste gemis was van mij was gewoon de traditionele Zelda dungeon. Iedere keer een nieuwe omgeving, je speelt een nieuwe item vrij, en was steeds iedere dungeon weer iets waar ik naar uitkeek. Ook dat miste ik in deze game. Daarna vond ik het muzikaal ook minder dan andere Zelda's.
Nu kreeg je 4 skills begin van de game, en moest je het eigenlijk heel de game mee doen. Ook daar had ik niet het plezier van vrij spelen.