Ik was sowieso al weg aan het shiften van dit soort muziek, meer richting pop en de huidige omstandigheden hebben dat nog in een stroomversnelling gebracht. Dit voorjaar dacht ik nog dat het gewoon een verminderde interesse in muziek in het algemeen was maar aangezien ik ook dit jaar weer mijn luisterrecord verbreek, bleek het eerder een verschuivende instelling t.o.v. muziek te zijn.
Ik quote je punt over geduld even mee omdat dat dus juist een van de dingen is die ik ben beginnen accepteren. Je hebt inderdaad gelijk dat er een evolutie is naar kortere formats (zowel in songlengte als in albumlengte) maar ik ervaar dat nu niet meer als een slechte evolutie of iets dat 'jammer' is. Ik zou hier nog een heel boek kunnen schrijven over mijn huidige visie over muziek (individualisering van de ervaring, impact van corona en inderdaad een verminderde aandachtspanne) maar dat zou nogal off topic zijn. Sowieso reflecteert deze verschuiving zich nog niet in mijn livemuziek voorkeuren en verwacht ik ook dat er ooit wel weer periodes komen waarin ik wel met volle interesse naar zo'n dingen als Neptunian Maximalism zal luisteren :-D
. Heb ik er morgen mooi 2 (of 3 misschien)
