Alcatraz Open Air 2022
- Onderwerp starter Joslittel
- Startdatum
ja delen het terrein en gebruiken dezelfde podiums zodat beide de kosten kunnen drukken.
enkel de decors zijn anders en denk dat kamping kitch ook de camping gebruikt voor podia want die hebben er 9 blijkbaar
sommige podia zijn echt mini, zo is 1 van de podia gewoon de wc's waar ze een dj hebben geplaatst, een ander podia is dan gewoon een verhoogje van 4 op 4 meter
Ik begrijp ondertussen waarom Vola me bij het inluisteren maar beperkt aansprak. Gelukkig was het genoeg om hen zeker een kans te geven live.
Zoveel effecten op hun producties... De "uitgeklede" versies zoals ze die live spelen, waar de zang helemaal tot zijn recht komt, de fantastische drumritmes niet wegzinken in alle andere geluiden...
Gelukkig hebben ze intussen een live album uit dat wél strookt met mijn live-ervaring en staat er ook een fantastische show van Rockpalast op youtube.
Zoveel effecten op hun producties... De "uitgeklede" versies zoals ze die live spelen, waar de zang helemaal tot zijn recht komt, de fantastische drumritmes niet wegzinken in alle andere geluiden...
Gelukkig hebben ze intussen een live album uit dat wél strookt met mijn live-ervaring en staat er ook een fantastische show van Rockpalast op youtube.
Oew nice. In Flames en Trivium is al bijna reden genoeg. Doe dan Mono Inc, Dying Fetus, Decapitated, Orbit Culture en als kleine traktatie Kanonenfieber erbij en de line-up wordt al erg goed!
Hier nog een verslagje van Summer Breeze (voornamelijk muzikaal, organisatorisch pik ik, evenals Alcatraz, binnenkort nog mee met eerder beloofde vergelijking tussen GMM en Hellfest):
Dinsdagavond reeds aangekomen op camping, met alvast een pre-party met enkele bandjes (waarvan sommige blijkbaar op de 1e editie van het festival in 1997 stonden, ter ere van het jubileum) en een DJ, verder niks noemenswaardigs (End Of Green was wel aardig).
WOENSDAG:
Urne (8,5): Lekker begin, fijne band!
Paradise Lost (9,5): Net zo overweldigend goed als op GMM, met slechts 6 overeenkomende nummers op de setlist (GMM vs. SB). Magisch!
Korpiklaani (6): Alleen eerste 2-3 nummers gehoord, viel nogal tegen. Enerzijds vanwege tegenvallend geluid (stem leek af en toe weg te vallen?), anderzijds gewoon niet meer echt in de mood na de ervaring bij Paradise Lost, snel weggegaan richting:
Fleshgod Apocalypse (9): 1e keer live, maar perfecte beslissing, zo bleek, want deze band raakte net als Paradise Lost volledig onze snaar (veel meer dan ik vooraf had verwacht, eerlijk gezegd)! Voor een groot deel kwam dat door het contrast tussen de rauwe grunts en de zuivere, uiterst hoge operastem van zangeres Veronica, die pas sinds 2020 een vast lid van de band is (na een jaar of 10 als sessie-/tourlid te hebben gediend), geweldige toevoeging!
Geen beoordeling: Exodus, Testament (beide wel op achtergrond gehoord, maar thrash is sowieso niet echt mijn ding).
Niet gezien: Eisbrecher (jammer, vooral als headliner in eigen land, maar onmogelijke clash met Paradise Lost), 1914 (praktisch niet haalbaar gezien locatie en tijdstip tussen Paradise Lost en Korpiklaani/Fleshgod Apocalypse).
DONDERDAG:
Warkings (8): Power metal als begin van een festivaldag is altijd een goed idee, zo ook deze band die ik pas vrij recent had leren kennen. Qua thematiek een bijeengeraapt zooitje (Romeinen, Grieken, Vikingen, Tempeliers, Arthuriaanse legenden, etc., oftewel doe maar wat), maar zeker vermakelijk.
Gutalax (9): Tja, goregrind, velen zullen het verafschuwen, maar dit is toch wel zo'n band die men eens een keer gezien zou moeten hebben. Tijdens een eetmomentje voorafgaand aan het optreden zagen we al hele hordes richting het podium trekken, uitgedost in witte pakken en gewapend met rollen wc-papier, wc-borstels, wc-ontstoppers, en een scala aan opblaasbare dieren en objecten. Filmpjes van Obscene Extreme festival in Tsjechië hadden reeds mijn interesse en fascinatie opgewekt, en het optreden van Brutal Sphincter op Durbuy Rock Festival eerder dit jaar had die alleen maar versterkt (idem voor mijn vrouw, die eerder een totale afkeer had van al die varkensachtige geluiden). Het hele optreden was een visueel en auditief spektakel waarbij een brede glimlach gewoonweg niet te onderdrukken valt. Knotsgek feestje!
Beast In Black (9): Altijd vermakelijk, met die ongekende stem van zanger Yannis!
Omnium Gatherum (8,5): Kennis mee gemaakt op Alcatraz 2021 (toen 'cadeau' gedaan door alliantiegenoten Summer Breeze, die niet door konden gaan), heerlijke melodeath (zoals zovele op Summer Breeze)!
Electric Callboy (7): Na een fantastisch optreden op Alcatraz 4 dagen eerder, viel dit voor ons ditmaal helaas volledig in het water. Mijn vrouw (die zich nota bene als groot fan enorm had verheugd op dit optreden) had de hele dag al last van hoofdpijn, die steeds heviger werd. Ik ben dan ook na een paar nummers terug naar de camping gelopen om paracetamol voor haar te halen. Zij is toen wel bij het optreden gebleven, maar heeft er niet veel meer van meegekregen..
Jammer, want het was blijkbaar wel een legendarisch optreden. Het was er vreselijk druk, en naar horen zeggen heeft de organisatie meer dan 1000 crowdsurfers geteld tijdens alleen dat optreden..
Arch Enemy (9): Geweldige show, hoewel qua persoonlijke beleving iets minder dan op Alcatraz, wat wellicht lag aan het vroegere tijdstip (21:15 vs. 0:30) en de mentale gesteldheid van het moment..
Avatar (9): Na het tegenvallend optreden op Hellfest was dit een uitstekende revanche, ouderwets goed!
Dark Tranquillity (8): Mooi optreden, maar slechts voor de helft gezien (ogen van vrouwlief begonnen langzaam dicht te vallen).
Serenity (8): Vrouw richting uitgang gebracht, maar zelf nog wel wat zin en energie over, dus nog even door. Prima symphonic power metal bandje!
Eisregen (8): Ondanks het late tijdstip (2:15 - 3:00) nog steeds aardig wat publiek op de been. Nog wel aardig vermaakt met deze soort black metal versie van Rammstein.
Niet gezien: Finntroll (wat lang blijven hangen bij festivalmarkt, ideaal gelegen tussen main en overige stages, je moest er wel langs), Ensiferum (praktisch niet haalbaar gezien locatie en tijdstip tussen Arch Enemy en Avatar).
VRIJDAG:
Bloodywood (9): Net als op Alcatraz een geweldig explosief feestje, maar met meer publiek!
Lorna Shore (9): Veel positiefs van gehoord, en dat werd alleszins bevestigd, wat een krachtige, veelzijdige stem! Ook het ondanks het vroege tijdstip (13:00) al massaal aanwezige publiek deed nogmaals (voor het laatst bleek later) behoorlijke stofwolken opstijgen.
Nanowar Of Steel (7,5): Geinig powermetalbandje uit Italië, met cheesy maar catchy liedjes die allerlei genres op de hak nemen. Eerder dit jaar gezien op Das Oktober Metalfest. Nu stonden ze hier op het 4e podium (Ficken Party Stage), dat zich buiten het daadwerkelijke festivalterrein op de camping bevindt, het verst verwijderd van de Main Stage van alle podia. Toch wilde ik wel een kijkje gaan nemen, maar achteraf hadden we dat beter niet kunnen doen, niet alleen vanwege de afstand tussen Main Stage en Ficken Party Stage (en op tijd terug voor Orden Ogan), maar ook aangezien het daar vreselijk druk bleek te zijn (Duitsers houden overduidelijk van dit soort ongein), waardoor we er uiteindelijk niet zo veel van meekregen. Tijdens dit optreden begon het ook te regenen, zoals al dagen vooraf verwacht, en kwamen voor het eerst de poncho's tevoorschijn, die de rest van de dag ook niet meer uitgingen...
Orden Ogan (9): Zeer vermakelijke Duitse power metal band, met veel catchy nummers die nog dagen in je hoofd kunnen blijven zitten.. Qua show wel aardig wat overeenkomst met Powerwolf, aangezien de zangers van beide bands veel tijd besteden aan het instrueren van het publiek om mee te zingen.
Parasite Inc. (9): Een van mijn ontdekkingen vooraf, Duitse melodic death metal met aanstekelijke nummers, die met hun nieuwe, nog te verschijnen album een meer poppy, elektronische kant opgaan (invloed succes Electric Callboy?), met voor het eerst ook clean vocals naast de gebruikelijke grunts en growls.
Djerv (8): Leuk Noors bandje van de excentrieke Agnete Kjølsrud, voormalig frontvrouw van Animal Alpha (en tevens bekend van meezingen op Gateways van Dimmu Borgir).
Alestorm (9): Iets later gearriveerd na bezoekje aan camping om wat droge kleren aan te trekken (ook poncho's kunnen niet alles drooghouden). Zoals gebruikelijk weer een gekkenhuis, ondanks het weer.
Within Temptation (8,5): Afgelopen jaren enkele keren gezien op festivals waar ze niet tot hun recht komen (ParkCity Live, Pop On Top), maar hier was dat duidelijk wel het geval (in Duitsland zijn ze zeer populair). Prima show en goed bij stem (ook al zal Sharon met alle respect nooit een Floor of Simone worden). Met name in de tweede helft van de show wel last van een fikse inzinking, en behoorlijke pijn in de voeten van al het lopen over inmiddels in modderrivieren veranderde paden, wat minstens 3x zoveel energie kost. Bijna het bijltje erbij neer gegooid en terug naar de tent gekeerd, maar mijn vrouw wilde absoluut Amorphis zien, dus toch maar nog even erdoorheen geslagen.
Amorphis (9,5): En zeker geen spijt van gehad, Amorphis blijft toch een prachtige liveband! Geweldige show, die zelfs de regen, moeheid en pijn bijna deed vergeten.
Niet gezien: Vended (clash met Lorna Shore), Jinjer (praktisch niet haalbaar gezien lokatie en tijdstip tussen Alestorm en Within Temptation), Insomnium (praktisch niet haalbaar gezien lokatie en tijdstip tussen Within Temptation en Amorphis), Lord Of The Lost, Vola (beide helaas geen energie meer voor).
ZATERDAG:
Infected Rain (9): En ook op deze laatste dag weer vroeg uit de veren voor een must-see (waarom doen festivals me dat toch altijd aan, iedere dag goede bands aan zowel begin als eind van de dag plannen..?
), maar we waren zeker niet de enige, wederom stond er alweer veel volk aan de main stage zo vroeg op de dag (het Duitse metalpubliek is blijkbaar niet kapot te krijgen, en wellicht speelde ook mee dat er eindelijk weer een mooi zonnetje scheen). Strak, energiek optreden van deze (in mijn ogen ondergewaardeerde) Moldavische band, met de opvallende en veelzijdige frontvrouw Lena Scissorhands, die het publiek uitstekend wist mee te krijgen. Toen ze een oproep deed om massaal te stagediven, wist natuurlijk iedereen dat ze crowdsurfen bedoelde, waarna dan ook aan die oproep werd voldaan, dus dat zij haar vergeven..
Brothers Of Metal (8,5): Zo snel als mogelijk door de blubber verplaatst naar de kleinere T-stage aan de andere kant van het festivalterrein voor dit sympathieke power metal bandje (net op tijd voor 'hit' Yggdrasil), en ook daar stond al behoorlijk wat volk (Duitsers zijn gek op power en folk metal).
Skyeye (8): Na Brothers Of Metal was het helaas alweer poncho-time... In plaats van naar Main Stage voor Brainstorm toch maar bij de naastgelegen (en enige semi-overdekte) Wera Tool Stage gaan kijken, waar weer een vermakelijke power metal band stond te spelen, met een behoorlijk actieve zanger met Spider-Man-achtige bewegingen.
Fiddler's Green (8,5): Op weg naar Main Stage begon het plots veel harder te regenen, daarom maar even gaan schuilen bij de Ficken-bar, uiteraard met wat shotjes Ficken (soort bessenlikeur). Gelukkig klaarde het daarna redelijk snel weer wat op, en konden we onze weg vervolgen richting Main Stage, waar een uitgelaten, feestelijke sfeer hing, dankzij de catchy, viool-heavy Ierse folk van deze Duitse band.
Dark Funeral (8): Prima band, maar stonden noodgedwongen niet echt op hun plek om 4 uur 's middags (ze zouden eigenlijk om 1 uur 's nachts spelen, maar hadden van plek gewisseld met J.B.O., omdat hun vlucht een uur of 6 was vervroegd). Anders had ik ze waarschijnlijk nog een stuk hoger gewaardeerd.
Lüt (9,5): Pas een weekje ofzo voor het festival ontdekt, maar toch een verrassing. Jonge band uit het noorden van Noorwegen (bandleden zien er nog uit alsof ze op de middelbare school zitten), maar met een zeer agressieve, energieke, aanstekelijke hardcore-achtige muziek, die sterk doet denken aan een band als Kvelertak. De zanger dook direct na het eerste nummer al de moshpit in (ook al was zijn microfoon niet draadloos), en is daar nauwelijks uit geweest.
Blind Guardian (9): Dit kon natuurlijk niet misgaan in eigen land, schitterend om The Bard's Song uit duizenden kelen meegezongen te horen!
Agrypnie (9,5): Opnieuw een grote verrassing, zij het zo ongeveer het andere uiterste van eerdergenoemde Lüt. Heerlijke, atmosferische post-black metal uit Duitsland, intens staan genieten!
Combichrist (9,5): Mede hiervoor Heaven Shall Burn geskipt, mijn vrouw wilde er graag naar toe (eerder al eens deels op GMM gezien), en zeker geen spijt van gehad. Deze Noorse industrial knalde er vol in, en ook het publiek had blijkbaar nog wel voldoende energie over!
Hypocrisy (9): Mijn vouw hield het voor gezien, maar deze band (een van mijn vele 'corona-ontdekkingen') wilde ik heel graag zien, dus nog maar eens voor een laatste keer door de onontkoombare modder richting Main Stage gesleept, en ook daar zeker geen spijt van, heerlijk strakke, stevige show!
Geen beoordeling: Cypecore (klonk wel goed, maar niet meer goed genoeg meegekregen helaas na Hypocrisy).
Niet gezien: Nekrogoblikon, Brainstorm (vreemde clashes met resp. Brothers Of Metal en Skyeye, gezien ogenschijnlijk overlappende genres/doelgroepen), Bury Tomorrow (clash met Lüt), Heaven Shall Burn (clash met Agrypnie en Combichrist), Igorrr (helaas geen energie meer voor).
Dinsdagavond reeds aangekomen op camping, met alvast een pre-party met enkele bandjes (waarvan sommige blijkbaar op de 1e editie van het festival in 1997 stonden, ter ere van het jubileum) en een DJ, verder niks noemenswaardigs (End Of Green was wel aardig).
WOENSDAG:
Urne (8,5): Lekker begin, fijne band!
Paradise Lost (9,5): Net zo overweldigend goed als op GMM, met slechts 6 overeenkomende nummers op de setlist (GMM vs. SB). Magisch!
Korpiklaani (6): Alleen eerste 2-3 nummers gehoord, viel nogal tegen. Enerzijds vanwege tegenvallend geluid (stem leek af en toe weg te vallen?), anderzijds gewoon niet meer echt in de mood na de ervaring bij Paradise Lost, snel weggegaan richting:
Fleshgod Apocalypse (9): 1e keer live, maar perfecte beslissing, zo bleek, want deze band raakte net als Paradise Lost volledig onze snaar (veel meer dan ik vooraf had verwacht, eerlijk gezegd)! Voor een groot deel kwam dat door het contrast tussen de rauwe grunts en de zuivere, uiterst hoge operastem van zangeres Veronica, die pas sinds 2020 een vast lid van de band is (na een jaar of 10 als sessie-/tourlid te hebben gediend), geweldige toevoeging!
Geen beoordeling: Exodus, Testament (beide wel op achtergrond gehoord, maar thrash is sowieso niet echt mijn ding).
Niet gezien: Eisbrecher (jammer, vooral als headliner in eigen land, maar onmogelijke clash met Paradise Lost), 1914 (praktisch niet haalbaar gezien locatie en tijdstip tussen Paradise Lost en Korpiklaani/Fleshgod Apocalypse).
DONDERDAG:
Warkings (8): Power metal als begin van een festivaldag is altijd een goed idee, zo ook deze band die ik pas vrij recent had leren kennen. Qua thematiek een bijeengeraapt zooitje (Romeinen, Grieken, Vikingen, Tempeliers, Arthuriaanse legenden, etc., oftewel doe maar wat), maar zeker vermakelijk.
Gutalax (9): Tja, goregrind, velen zullen het verafschuwen, maar dit is toch wel zo'n band die men eens een keer gezien zou moeten hebben. Tijdens een eetmomentje voorafgaand aan het optreden zagen we al hele hordes richting het podium trekken, uitgedost in witte pakken en gewapend met rollen wc-papier, wc-borstels, wc-ontstoppers, en een scala aan opblaasbare dieren en objecten. Filmpjes van Obscene Extreme festival in Tsjechië hadden reeds mijn interesse en fascinatie opgewekt, en het optreden van Brutal Sphincter op Durbuy Rock Festival eerder dit jaar had die alleen maar versterkt (idem voor mijn vrouw, die eerder een totale afkeer had van al die varkensachtige geluiden). Het hele optreden was een visueel en auditief spektakel waarbij een brede glimlach gewoonweg niet te onderdrukken valt. Knotsgek feestje!
Beast In Black (9): Altijd vermakelijk, met die ongekende stem van zanger Yannis!
Omnium Gatherum (8,5): Kennis mee gemaakt op Alcatraz 2021 (toen 'cadeau' gedaan door alliantiegenoten Summer Breeze, die niet door konden gaan), heerlijke melodeath (zoals zovele op Summer Breeze)!
Electric Callboy (7): Na een fantastisch optreden op Alcatraz 4 dagen eerder, viel dit voor ons ditmaal helaas volledig in het water. Mijn vrouw (die zich nota bene als groot fan enorm had verheugd op dit optreden) had de hele dag al last van hoofdpijn, die steeds heviger werd. Ik ben dan ook na een paar nummers terug naar de camping gelopen om paracetamol voor haar te halen. Zij is toen wel bij het optreden gebleven, maar heeft er niet veel meer van meegekregen..
Jammer, want het was blijkbaar wel een legendarisch optreden. Het was er vreselijk druk, en naar horen zeggen heeft de organisatie meer dan 1000 crowdsurfers geteld tijdens alleen dat optreden..
Arch Enemy (9): Geweldige show, hoewel qua persoonlijke beleving iets minder dan op Alcatraz, wat wellicht lag aan het vroegere tijdstip (21:15 vs. 0:30) en de mentale gesteldheid van het moment..
Avatar (9): Na het tegenvallend optreden op Hellfest was dit een uitstekende revanche, ouderwets goed!
Dark Tranquillity (8): Mooi optreden, maar slechts voor de helft gezien (ogen van vrouwlief begonnen langzaam dicht te vallen).
Serenity (8): Vrouw richting uitgang gebracht, maar zelf nog wel wat zin en energie over, dus nog even door. Prima symphonic power metal bandje!
Eisregen (8): Ondanks het late tijdstip (2:15 - 3:00) nog steeds aardig wat publiek op de been. Nog wel aardig vermaakt met deze soort black metal versie van Rammstein.
Niet gezien: Finntroll (wat lang blijven hangen bij festivalmarkt, ideaal gelegen tussen main en overige stages, je moest er wel langs), Ensiferum (praktisch niet haalbaar gezien locatie en tijdstip tussen Arch Enemy en Avatar).
VRIJDAG:
Bloodywood (9): Net als op Alcatraz een geweldig explosief feestje, maar met meer publiek!
Lorna Shore (9): Veel positiefs van gehoord, en dat werd alleszins bevestigd, wat een krachtige, veelzijdige stem! Ook het ondanks het vroege tijdstip (13:00) al massaal aanwezige publiek deed nogmaals (voor het laatst bleek later) behoorlijke stofwolken opstijgen.
Nanowar Of Steel (7,5): Geinig powermetalbandje uit Italië, met cheesy maar catchy liedjes die allerlei genres op de hak nemen. Eerder dit jaar gezien op Das Oktober Metalfest. Nu stonden ze hier op het 4e podium (Ficken Party Stage), dat zich buiten het daadwerkelijke festivalterrein op de camping bevindt, het verst verwijderd van de Main Stage van alle podia. Toch wilde ik wel een kijkje gaan nemen, maar achteraf hadden we dat beter niet kunnen doen, niet alleen vanwege de afstand tussen Main Stage en Ficken Party Stage (en op tijd terug voor Orden Ogan), maar ook aangezien het daar vreselijk druk bleek te zijn (Duitsers houden overduidelijk van dit soort ongein), waardoor we er uiteindelijk niet zo veel van meekregen. Tijdens dit optreden begon het ook te regenen, zoals al dagen vooraf verwacht, en kwamen voor het eerst de poncho's tevoorschijn, die de rest van de dag ook niet meer uitgingen...
Orden Ogan (9): Zeer vermakelijke Duitse power metal band, met veel catchy nummers die nog dagen in je hoofd kunnen blijven zitten.. Qua show wel aardig wat overeenkomst met Powerwolf, aangezien de zangers van beide bands veel tijd besteden aan het instrueren van het publiek om mee te zingen.
Parasite Inc. (9): Een van mijn ontdekkingen vooraf, Duitse melodic death metal met aanstekelijke nummers, die met hun nieuwe, nog te verschijnen album een meer poppy, elektronische kant opgaan (invloed succes Electric Callboy?), met voor het eerst ook clean vocals naast de gebruikelijke grunts en growls.
Djerv (8): Leuk Noors bandje van de excentrieke Agnete Kjølsrud, voormalig frontvrouw van Animal Alpha (en tevens bekend van meezingen op Gateways van Dimmu Borgir).
Alestorm (9): Iets later gearriveerd na bezoekje aan camping om wat droge kleren aan te trekken (ook poncho's kunnen niet alles drooghouden). Zoals gebruikelijk weer een gekkenhuis, ondanks het weer.
Within Temptation (8,5): Afgelopen jaren enkele keren gezien op festivals waar ze niet tot hun recht komen (ParkCity Live, Pop On Top), maar hier was dat duidelijk wel het geval (in Duitsland zijn ze zeer populair). Prima show en goed bij stem (ook al zal Sharon met alle respect nooit een Floor of Simone worden). Met name in de tweede helft van de show wel last van een fikse inzinking, en behoorlijke pijn in de voeten van al het lopen over inmiddels in modderrivieren veranderde paden, wat minstens 3x zoveel energie kost. Bijna het bijltje erbij neer gegooid en terug naar de tent gekeerd, maar mijn vrouw wilde absoluut Amorphis zien, dus toch maar nog even erdoorheen geslagen.
Amorphis (9,5): En zeker geen spijt van gehad, Amorphis blijft toch een prachtige liveband! Geweldige show, die zelfs de regen, moeheid en pijn bijna deed vergeten.
Niet gezien: Vended (clash met Lorna Shore), Jinjer (praktisch niet haalbaar gezien lokatie en tijdstip tussen Alestorm en Within Temptation), Insomnium (praktisch niet haalbaar gezien lokatie en tijdstip tussen Within Temptation en Amorphis), Lord Of The Lost, Vola (beide helaas geen energie meer voor).
ZATERDAG:
Infected Rain (9): En ook op deze laatste dag weer vroeg uit de veren voor een must-see (waarom doen festivals me dat toch altijd aan, iedere dag goede bands aan zowel begin als eind van de dag plannen..?
), maar we waren zeker niet de enige, wederom stond er alweer veel volk aan de main stage zo vroeg op de dag (het Duitse metalpubliek is blijkbaar niet kapot te krijgen, en wellicht speelde ook mee dat er eindelijk weer een mooi zonnetje scheen). Strak, energiek optreden van deze (in mijn ogen ondergewaardeerde) Moldavische band, met de opvallende en veelzijdige frontvrouw Lena Scissorhands, die het publiek uitstekend wist mee te krijgen. Toen ze een oproep deed om massaal te stagediven, wist natuurlijk iedereen dat ze crowdsurfen bedoelde, waarna dan ook aan die oproep werd voldaan, dus dat zij haar vergeven.. Brothers Of Metal (8,5): Zo snel als mogelijk door de blubber verplaatst naar de kleinere T-stage aan de andere kant van het festivalterrein voor dit sympathieke power metal bandje (net op tijd voor 'hit' Yggdrasil), en ook daar stond al behoorlijk wat volk (Duitsers zijn gek op power en folk metal).
Skyeye (8): Na Brothers Of Metal was het helaas alweer poncho-time... In plaats van naar Main Stage voor Brainstorm toch maar bij de naastgelegen (en enige semi-overdekte) Wera Tool Stage gaan kijken, waar weer een vermakelijke power metal band stond te spelen, met een behoorlijk actieve zanger met Spider-Man-achtige bewegingen.
Fiddler's Green (8,5): Op weg naar Main Stage begon het plots veel harder te regenen, daarom maar even gaan schuilen bij de Ficken-bar, uiteraard met wat shotjes Ficken (soort bessenlikeur).
Gelukkig klaarde het daarna redelijk snel weer wat op, en konden we onze weg vervolgen richting Main Stage, waar een uitgelaten, feestelijke sfeer hing, dankzij de catchy, viool-heavy Ierse folk van deze Duitse band.Dark Funeral (8): Prima band, maar stonden noodgedwongen niet echt op hun plek om 4 uur 's middags (ze zouden eigenlijk om 1 uur 's nachts spelen, maar hadden van plek gewisseld met J.B.O., omdat hun vlucht een uur of 6 was vervroegd). Anders had ik ze waarschijnlijk nog een stuk hoger gewaardeerd.
Lüt (9,5): Pas een weekje ofzo voor het festival ontdekt, maar toch een verrassing. Jonge band uit het noorden van Noorwegen (bandleden zien er nog uit alsof ze op de middelbare school zitten), maar met een zeer agressieve, energieke, aanstekelijke hardcore-achtige muziek, die sterk doet denken aan een band als Kvelertak. De zanger dook direct na het eerste nummer al de moshpit in (ook al was zijn microfoon niet draadloos), en is daar nauwelijks uit geweest.
Blind Guardian (9): Dit kon natuurlijk niet misgaan in eigen land, schitterend om The Bard's Song uit duizenden kelen meegezongen te horen!
Agrypnie (9,5): Opnieuw een grote verrassing, zij het zo ongeveer het andere uiterste van eerdergenoemde Lüt. Heerlijke, atmosferische post-black metal uit Duitsland, intens staan genieten!
Combichrist (9,5): Mede hiervoor Heaven Shall Burn geskipt, mijn vrouw wilde er graag naar toe (eerder al eens deels op GMM gezien), en zeker geen spijt van gehad. Deze Noorse industrial knalde er vol in, en ook het publiek had blijkbaar nog wel voldoende energie over!
Hypocrisy (9): Mijn vouw hield het voor gezien, maar deze band (een van mijn vele 'corona-ontdekkingen') wilde ik heel graag zien, dus nog maar eens voor een laatste keer door de onontkoombare modder richting Main Stage gesleept, en ook daar zeker geen spijt van, heerlijk strakke, stevige show!
Geen beoordeling: Cypecore (klonk wel goed, maar niet meer goed genoeg meegekregen helaas na Hypocrisy).
Niet gezien: Nekrogoblikon, Brainstorm (vreemde clashes met resp. Brothers Of Metal en Skyeye, gezien ogenschijnlijk overlappende genres/doelgroepen), Bury Tomorrow (clash met Lüt), Heaven Shall Burn (clash met Agrypnie en Combichrist), Igorrr (helaas geen energie meer voor).
Gaaf om te lezen, toch nog een bucketlist festival voor mij.Hier nog een verslagje van Summer Breeze (voornamelijk muzikaal, organisatorisch pik ik, evenals Alcatraz, binnenkort nog mee met eerder beloofde vergelijking tussen GMM en Hellfest):
Dinsdagavond reeds aangekomen op camping, met alvast een pre-party met enkele bandjes (waarvan sommige blijkbaar op de 1e editie van het festival in 1997 stonden, ter ere van het jubileum) en een DJ, verder niks noemenswaardigs (End Of Green was wel aardig).
WOENSDAG:
Urne (8,5): Lekker begin, fijne band!
Paradise Lost (9,5): Net zo overweldigend goed als op GMM, met slechts 6 overeenkomende nummers op de setlist (GMM vs. SB). Magisch!
Korpiklaani (6): Alleen eerste 2-3 nummers gehoord, viel nogal tegen. Enerzijds vanwege tegenvallend geluid (stem leek af en toe weg te vallen?), anderzijds gewoon niet meer echt in de mood na de ervaring bij Paradise Lost, snel weggegaan richting:
Fleshgod Apocalypse (9): 1e keer live, maar perfecte beslissing, zo bleek, want deze band raakte net als Paradise Lost volledig onze snaar (veel meer dan ik vooraf had verwacht, eerlijk gezegd)! Voor een groot deel kwam dat door het contrast tussen de rauwe grunts en de zuivere, uiterst hoge operastem van zangeres Veronica, die pas sinds 2020 een vast lid van de band is (na een jaar of 10 als sessie-/tourlid te hebben gediend), geweldige toevoeging!
Geen beoordeling: Exodus, Testament (beide wel op achtergrond gehoord, maar thrash is sowieso niet echt mijn ding).
Niet gezien: Eisbrecher (jammer, vooral als headliner in eigen land, maar onmogelijke clash met Paradise Lost), 1914 (praktisch niet haalbaar gezien locatie en tijdstip tussen Paradise Lost en Korpiklaani/Fleshgod Apocalypse).
DONDERDAG:
Warkings (8): Power metal als begin van een festivaldag is altijd een goed idee, zo ook deze band die ik pas vrij recent had leren kennen. Qua thematiek een bijeengeraapt zooitje (Romeinen, Grieken, Vikingen, Tempeliers, Arthuriaanse legenden, etc., oftewel doe maar wat), maar zeker vermakelijk.
Gutalax (9): Tja, goregrind, velen zullen het verafschuwen, maar dit is toch wel zo'n band die men eens een keer gezien zou moeten hebben. Tijdens een eetmomentje voorafgaand aan het optreden zagen we al hele hordes richting het podium trekken, uitgedost in witte pakken en gewapend met rollen wc-papier, wc-borstels, wc-ontstoppers, en een scala aan opblaasbare dieren en objecten. Filmpjes van Obscene Extreme festival in Tsjechië hadden reeds mijn interesse en fascinatie opgewekt, en het optreden van Brutal Sphincter op Durbuy Rock Festival eerder dit jaar had die alleen maar versterkt (idem voor mijn vrouw, die eerder een totale afkeer had van al die varkensachtige geluiden). Het hele optreden was een visueel en auditief spektakel waarbij een brede glimlach gewoonweg niet te onderdrukken valt. Knotsgek feestje!
Beast In Black (9): Altijd vermakelijk, met die ongekende stem van zanger Yannis!
Omnium Gatherum (8,5): Kennis mee gemaakt op Alcatraz 2021 (toen 'cadeau' gedaan door alliantiegenoten Summer Breeze, die niet door konden gaan), heerlijke melodeath (zoals zovele op Summer Breeze)!
Electric Callboy (7): Na een fantastisch optreden op Alcatraz 4 dagen eerder, viel dit voor ons ditmaal helaas volledig in het water. Mijn vrouw (die zich nota bene als groot fan enorm had verheugd op dit optreden) had de hele dag al last van hoofdpijn, die steeds heviger werd. Ik ben dan ook na een paar nummers terug naar de camping gelopen om paracetamol voor haar te halen. Zij is toen wel bij het optreden gebleven, maar heeft er niet veel meer van meegekregen..
Jammer, want het was blijkbaar wel een legendarisch optreden. Het was er vreselijk druk, en naar horen zeggen heeft de organisatie meer dan 1000 crowdsurfers geteld tijdens alleen dat optreden..
Arch Enemy (9): Geweldige show, hoewel qua persoonlijke beleving iets minder dan op Alcatraz, wat wellicht lag aan het vroegere tijdstip (21:15 vs. 0:30) en de mentale gesteldheid van het moment..
Avatar (9): Na het tegenvallend optreden op Hellfest was dit een uitstekende revanche, ouderwets goed!
Dark Tranquillity (8): Mooi optreden, maar slechts voor de helft gezien (ogen van vrouwlief begonnen langzaam dicht te vallen).
Serenity (8): Vrouw richting uitgang gebracht, maar zelf nog wel wat zin en energie over, dus nog even door. Prima symphonic power metal bandje!
Eisregen (8): Ondanks het late tijdstip (2:15 - 3:00) nog steeds aardig wat publiek op de been. Nog wel aardig vermaakt met deze soort black metal versie van Rammstein.
Niet gezien: Finntroll (wat lang blijven hangen bij festivalmarkt, ideaal gelegen tussen main en overige stages, je moest er wel langs), Ensiferum (praktisch niet haalbaar gezien locatie en tijdstip tussen Arch Enemy en Avatar).
VRIJDAG:
Bloodywood (9): Net als op Alcatraz een geweldig explosief feestje, maar met meer publiek!
Lorna Shore (9): Veel positiefs van gehoord, en dat werd alleszins bevestigd, wat een krachtige, veelzijdige stem! Ook het ondanks het vroege tijdstip (13:00) al massaal aanwezige publiek deed nogmaals (voor het laatst bleek later) behoorlijke stofwolken opstijgen.
Nanowar Of Steel (7,5): Geinig powermetalbandje uit Italië, met cheesy maar catchy liedjes die allerlei genres op de hak nemen. Eerder dit jaar gezien op Das Oktober Metalfest. Nu stonden ze hier op het 4e podium (Ficken Party Stage), dat zich buiten het daadwerkelijke festivalterrein op de camping bevindt, het verst verwijderd van de Main Stage van alle podia. Toch wilde ik wel een kijkje gaan nemen, maar achteraf hadden we dat beter niet kunnen doen, niet alleen vanwege de afstand tussen Main Stage en Ficken Party Stage (en op tijd terug voor Orden Ogan), maar ook aangezien het daar vreselijk druk bleek te zijn (Duitsers houden overduidelijk van dit soort ongein), waardoor we er uiteindelijk niet zo veel van meekregen. Tijdens dit optreden begon het ook te regenen, zoals al dagen vooraf verwacht, en kwamen voor het eerst de poncho's tevoorschijn, die de rest van de dag ook niet meer uitgingen...
Orden Ogan (9): Zeer vermakelijke Duitse power metal band, met veel catchy nummers die nog dagen in je hoofd kunnen blijven zitten.. Qua show wel aardig wat overeenkomst met Powerwolf, aangezien de zangers van beide bands veel tijd besteden aan het instrueren van het publiek om mee te zingen.
Parasite Inc. (9): Een van mijn ontdekkingen vooraf, Duitse melodic death metal met aanstekelijke nummers, die met hun nieuwe, nog te verschijnen album een meer poppy, elektronische kant opgaan (invloed succes Electric Callboy?), met voor het eerst ook clean vocals naast de gebruikelijke grunts en growls.
Djerv (8): Leuk Noors bandje van de excentrieke Agnete Kjølsrud, voormalig frontvrouw van Animal Alpha (en tevens bekend van meezingen op Gateways van Dimmu Borgir).
Alestorm (9): Iets later gearriveerd na bezoekje aan camping om wat droge kleren aan te trekken (ook poncho's kunnen niet alles drooghouden). Zoals gebruikelijk weer een gekkenhuis, ondanks het weer.
Within Temptation (8,5): Afgelopen jaren enkele keren gezien op festivals waar ze niet tot hun recht komen (ParkCity Live, Pop On Top), maar hier was dat duidelijk wel het geval (in Duitsland zijn ze zeer populair). Prima show en goed bij stem (ook al zal Sharon met alle respect nooit een Floor of Simone worden). Met name in de tweede helft van de show wel last van een fikse inzinking, en behoorlijke pijn in de voeten van al het lopen over inmiddels in modderrivieren veranderde paden, wat minstens 3x zoveel energie kost. Bijna het bijltje erbij neer gegooid en terug naar de tent gekeerd, maar mijn vrouw wilde absoluut Amorphis zien, dus toch maar nog even erdoorheen geslagen.
Amorphis (9,5): En zeker geen spijt van gehad, Amorphis blijft toch een prachtige liveband! Geweldige show, die zelfs de regen, moeheid en pijn bijna deed vergeten.
Niet gezien: Vended (clash met Lorna Shore), Jinjer (praktisch niet haalbaar gezien lokatie en tijdstip tussen Alestorm en Within Temptation), Insomnium (praktisch niet haalbaar gezien lokatie en tijdstip tussen Within Temptation en Amorphis), Lord Of The Lost, Vola (beide helaas geen energie meer voor).
ZATERDAG:
Infected Rain (9): En ook op deze laatste dag weer vroeg uit de veren voor een must-see (waarom doen festivals me dat toch altijd aan, iedere dag goede bands aan zowel begin als eind van de dag plannen..?
Brothers Of Metal (8,5): Zo snel als mogelijk door de blubber verplaatst naar de kleinere T-stage aan de andere kant van het festivalterrein voor dit sympathieke power metal bandje (net op tijd voor 'hit' Yggdrasil), en ook daar stond al behoorlijk wat volk (Duitsers zijn gek op power en folk metal).
Skyeye (8): Na Brothers Of Metal was het helaas alweer poncho-time... In plaats van naar Main Stage voor Brainstorm toch maar bij de naastgelegen (en enige semi-overdekte) Wera Tool Stage gaan kijken, waar weer een vermakelijke power metal band stond te spelen, met een behoorlijk actieve zanger met Spider-Man-achtige bewegingen.
Fiddler's Green (8,5): Op weg naar Main Stage begon het plots veel harder te regenen, daarom maar even gaan schuilen bij de Ficken-bar, uiteraard met wat shotjes Ficken (soort bessenlikeur).
Dark Funeral (8): Prima band, maar stonden noodgedwongen niet echt op hun plek om 4 uur 's middags (ze zouden eigenlijk om 1 uur 's nachts spelen, maar hadden van plek gewisseld met J.B.O., omdat hun vlucht een uur of 6 was vervroegd). Anders had ik ze waarschijnlijk nog een stuk hoger gewaardeerd.
Lüt (9,5): Pas een weekje ofzo voor het festival ontdekt, maar toch een verrassing. Jonge band uit het noorden van Noorwegen (bandleden zien er nog uit alsof ze op de middelbare school zitten), maar met een zeer agressieve, energieke, aanstekelijke hardcore-achtige muziek, die sterk doet denken aan een band als Kvelertak. De zanger dook direct na het eerste nummer al de moshpit in (ook al was zijn microfoon niet draadloos), en is daar nauwelijks uit geweest.
Blind Guardian (9): Dit kon natuurlijk niet misgaan in eigen land, schitterend om The Bard's Song uit duizenden kelen meegezongen te horen!
Agrypnie (9,5): Opnieuw een grote verrassing, zij het zo ongeveer het andere uiterste van eerdergenoemde Lüt. Heerlijke, atmosferische post-black metal uit Duitsland, intens staan genieten!
Combichrist (9,5): Mede hiervoor Heaven Shall Burn geskipt, mijn vrouw wilde er graag naar toe (eerder al eens deels op GMM gezien), en zeker geen spijt van gehad. Deze Noorse industrial knalde er vol in, en ook het publiek had blijkbaar nog wel voldoende energie over!
Hypocrisy (9): Mijn vouw hield het voor gezien, maar deze band (een van mijn vele 'corona-ontdekkingen') wilde ik heel graag zien, dus nog maar eens voor een laatste keer door de onontkoombare modder richting Main Stage gesleept, en ook daar zeker geen spijt van, heerlijk strakke, stevige show!
Geen beoordeling: Cypecore (klonk wel goed, maar niet meer goed genoeg meegekregen helaas na Hypocrisy).
Niet gezien: Nekrogoblikon, Brainstorm (vreemde clashes met resp. Brothers Of Metal en Skyeye, gezien ogenschijnlijk overlappende genres/doelgroepen), Bury Tomorrow (clash met Lüt), Heaven Shall Burn (clash met Agrypnie en Combichrist), Igorrr (helaas geen energie meer voor).
ben benieuwd naar je verslag over alle organisatorische aspecten.
