Hierbij een artikel van de Telegraaf:
AC/DC houdt heilig geloof in rock
Een nieuw studioalbum van AC/DC: wie had dat nog verwacht? Malcolm Young overleed in 2017, drummer Phil Rudd stopte al in 2015 en zanger Brian Johnson en bassist Cliff Williams waren met pensioen. Op Power up leven allen voort. Rock is een religie!
Een stukje uitleg vooraf is in het geval AC/DC echt wel nodig, want hoe zat het ook alweer met de Australische rockers? Opgericht in 1973 door de gitaar spelende gebroeders Angus en Malcolm Young, is de inmiddels 65-jarige Angus nu nog gewoon present. Vanwege toenemende en uiteindelijk noodlottige dementie droeg Malcolm zijn stokje in 2016 over aan neef Stevie Young. Daarmee waren de personele problemen echter nog niet voorbij.
Immers, ook Brian Johnson moest noodgedwongen stoppen dat jaar. De nu 73-jarige zanger (die de microfoon in 1980 overnam van de plotseling overleden Bon Scott) riskeerde gehoorverlies. Guns ’N’ Roses’ Axl Rose mocht zich zelfs nog even zijn vervanger noemen. Ondertussen zat ook drummer Phil Rudd verplicht thuis, nadat hij veroordeeld werd voor onder meer drugsbezit. Tot overmaat van ramp vond daarna ook bassist Cliff Williams het welletjes. Hij koos in 2016 voor de vut.
Bruut
Spoelen we vervolgens de tijd een paar jaar vooruit, naar nu en het zo bruut ontmantelde AC/DC is op bijna volle sterkte weer bij elkaar. Zonder Malcolm weliswaar, maar Johnson, Rudd en Williams keerden allen terug op hun beslissing de band achter zich te laten. Toch heeft ook Malcolm zijn inbreng, aangezien op Power up de nodige muziek staat waar hij eerder al aan meeschreef. Dat de plaat ook nog aan hem is opgedragen is een mooi gebaar, maar wat er indirect nog te horen is van de oudste der Youngs zal fans meer deugd doen.
Dan over naar de muziek, want daar draait het uiteraard om. Het zal niemand verbazen dat een AC/DC-plaat uit 2020 nog veel van de ingrediënten bevat die hun albums al bijna een halve eeuw bevatten. Het is en blijft AC/DC, de groep die haar bestaan op vorig album Rock or bust (2014) zo geweldig samenvatte met de woorden: „In rock we trust.”
Opgenomen eind 2018, begin 2019 onder begeleiding van producer Brendan O’Brien (die ook dienst had op de twee vorige albums), bevat Power up twaalf nummers die allemaal dezelfde duidelijke handtekening bevatten. In principe begint het bij deze groep altijd bij een gitaarriff, een paar noten dus waar weinig meer aan toegevoegd wordt dan wat sologitaar, bas en drums uiteraard en de schelle, half schreeuwende vocalen van Johnson. Hoe het ondertussen met zijn gehoor is weten we niet, maar aan zijn stembanden kun je nog steeds je knokkels openhalen.
Songtitels
Voor de popquizzen zouden we nog kunnen vermelden dat in stoere songtitels als Shot in the dark, Kick you when you’re down, Witch’s spell, Demon fire en Wild reputation voor het eerst sinds Fly on the wall (1985) het woord ’rock’ ontbreekt. Net zoals we kunnen noemen dat dit de eerste plaat sinds Blow up your video (1988) zonder titelnummer is. Maar eigenlijk doen die trivialiteiten er niet toe. Het enige wat je écht moet weten is dat er dit najaar geen plaat verschijnt die het verdient harder te worden gedraaid dan deze. Rock is religie en AC/DC blijft de ultieme predikant.