Zaterdag naar
Out The Frame geweest in het Wintercircus in Gent. Vorig jaar was ik er ook al bij in de Vooruit waar ik toen een beetje onverwacht een van mijn favoriete concertavonden van het jaar had. Achteraf gezien echt een
bizar sterke lineup voor amper €20. Prijs-kwaliteit was dit helemaal top, alleen maar goeie shows gezien die avond. Op basis van die ervaring dit jaar dan ook meteen een ticketje gekocht, al kreeg je deze keer wel minder voor hetzelfde geld. Ik denk dat ze na de beperkte opkomst vorig jaar wat hebben moeten downsizen qua lineup en het Wintercircus heeft daarnaast ook maar één podium i.p.v. de drie zalen in de Vooruit. Niettemin toch enthousiast over deze editie want de boekers hadden duidelijk weer hun huiswerk gemaakt. Enkele woorden die misschien ook van pas komen voor de mensen die naar Rewire gaan:
Dushime stond al een tijdje op mijn radar maar ik had niet zien aankomen hoe matuur haar show al was. Boeiende songwriting dat mij soms aan FKA Twigs deed denken maar dan wat voller, meer soul en een zeer karaktervol laag stemgeluid. Combineer dat met een theatrale podiumpresence en je krijgt een heel fijne opener van de avond.
Fahad Seriki was de volgende en daarvan ontdekte ik pas achteraf dat dat gewoon Dvtch Norris is. Ik herinner hem vooral van een aantal jaar geleden toen hij met Coely samenwerkte en verder catchy maar vrij straightforward hiphop uitbracht. Buiten enkele dj sets is hij de laatste jaren van de radar verdwenen maar blijkbaar heeft die stiekem een hele transformatie ondergaan. We kregen zaterdagavond een goeie mix van zang tot bijna hardcore hiphop en dat op zelfgeproduceerde beats die vooral leunden op breakbeats. Geen referentiemateriaal te vinden op het internet maar ik vond zijn producties heel gevarieerd en hard hitting, aanrader!
Iceboy Violet mocht daarna aantreden, wellicht het minste van de avond maar nog steeds zeker niet slecht. Het eerste kwartier viel wat slapjes uit vanwege de vrij abstracte instrumentals gecombineerd met onverstaanbaar geschreeuw. Vanaf er iets van structuur in de muziek kwam en de vocals wat ophelderden, werd het beter en kwam de gepassioneerde performance middenin het publiek beter tot z'n recht.
Space Afrika zorgde vervolgens voor een ander tempo met een mooie set vol ambient, dub, slome beats en samples. Het beperkte publiek dat aanwezig was, was duidelijk niet zo geïnteresseerd maar ik heb vooraan toch even mooi kunnen wegdromen. Ik kon hun no-nonsense aanpak wel smaken waarbij de heren regelmatig de muziek lieten spreken en dan maar wat begonnen rondwandelen op het podium. Op het einde kregen we wel nog twee nummers met trage trapbeats wat een beetje voor een vreemd einde zorgde.
Aunty Rayzor gooide het tempo daarna weer de hoogte in. Ik ken niet voldoende over de
genres die allemaal voorbij kwamen om iets nuttig over de muziek te zeggen maar één ding was zeker: het deed iets met je lichaam. Er waren daar mensen in het publiek die dingen hebben gedaan die ze op voorhand waarschijnlijk niet hadden gedacht te doen die avond
Alle vormen van twerken die je kan bedenken, kwamen voorbij. Aunty Rayzor haar performance was erg aanstekelijk en haar rap was daarnaast ook heel sterk. Heerlijke flow. Zelfs de waardeloze MC met steeds dezelfde kermissample na elk nummer kon dit niet verpesten.
NAH was de 'headliner' van de avond en dat was toch wel... een evenement. Ik denk niet dat ik ooit al iemand zo hard op een drumkit heb zien kloppen als deze kerel, sloeg echt nergens op (pun intended). Noisy beats met toffe samples erin met daarover NAH die aan een verschroeiend tempo allerlei beukritmes eruit knalt. Dikke fun, mijn nek doet nog steeds pijn van het headbangen.
Samengevat: ook dit jaar weer een topavond gehad! Lineups als deze helpen enorm om de blik te verruimen en te zien wat hiphop kan zijn in de meest brede zin van het woord. Eigenlijk is het compleet ongebegrijpelijk dat hier misschien max 150 mensen op afkomen op een zaterdagavond. Ik hoop alleszins dat ze edities kunnen blijven organiseren want dan wordt dit vaste prik op mijn agenda.
