Soms heeft dit natuurlijk een reden....
Ik heb zelf evenwichtsstoornissen waardoor ik niet zomaar ergens toekijken.
Ik moet altijd zien dat ik aan de kant sta waar ik steun heb, achter me, naast me of voor me.
De enige andere mogelijkheid die ik heb is om te gaan zitten.
Vroeger vond je me vaak in de eerste vakken, maar omdat de kans klein is dat je dan kan staan waar dat nodig is heb ik ondertussen moeten leren om op een andere manier van een festival te genieten. Vaak zitten we dus achteraan op het gras op een seatzak of een doek. Niet zomaar zwart-wit kijken als mensen zoeits doen
.