Vanuit mijn bedje het verslag van de tweede Pinkpop-dag, oftewel de recup-dag:
De dag begon vroeg met Joost om 12u. Net op tijd binnen geraakt en het hierdoor van de zijkant wat gezien, want man, wat stond er naar mijn gevoel al een menigte! Dit was de tweede keer dat ik hem zag en het leek eerder een show voor zichzelf dan voor ons. Buiten Ome Robert niks van een ouder tijdperk dan zijn laatste album, alsook in totaal maar 7-8 nummers geloof ik. Maar goed, het is hem gegund allemaal en leuk om hem eens in zijn thuisland te zien!
Vervolgens merkten we dat het op dag 1 stevig geweest was en we dus wat kalmer aan dienden te doen. Bijgevolg alles wat meer passief meegemaakt. Zo CHINCHILLA gekeken op Stage 4, maar echt overtuigen kon ze me niet. Lijkt me één van de zovele TikTok-meisjes, maar hopelijk wordt later nog mijn ongelijk bewezen.
Vervolgens wat gegeten en het laatste nummer, Duality, van Corey Taylor’s set gehoord en dat was toch een hoogtepuntje. Hierna nog verder gesnackt en eveneens van Matt Maltese kunnen genieten vanop een tafeltje net buiten de Tent.
Dan was het tijd voor weer wat actief een optreden te beleven, namelijk dat van De Jeugd Van Tegenwoordig. Eerste keer dat ik ze zag en vond het een groot feest, ook al stond ik links van het podium op dat hellend, verhard stuk. Zo hadden we een mooi overzicht op de weide, die heel erg gevuld leek voor hen en zowel op Watskeburt als op de Formule lustig met hun arm in de lucht op en neer gingen. Net als ik overigens, want de Formule live horen loste toch echt alle verwachtingen in!!
Na de eerste nummers van Louis Tomlinson meegepikt te hebben, wat me heel duidelijk allemaal geplaybackt leek, richting de eettentjes gegaan en erna nog Fingers Crossed en een Taylor Swift cover van Lauren Spencer Smith gehoord. En dat beviel me wel, dus in dit TikTok-dametje lijkt me al meer te zitten dan in degene die ik eerder beschreef.
Vervolgens naar Stage 4 voor de eerste helft van The Vices, die er duidelijk zin in hadden en ook duidelijk goede (live-)muzikanten zijn. Aansluitend door naar Anouk om mijn heel jeugdig sentiment te beleven met hits zoals Jerusalem, Lost en Girl. Alle controverse buiten beschouwing gelaten, deze vrouw verdient wel zo’n mooie plek met zulke hits en nog steeds een stem als een klok!
Tot slot snap ik nu wel de vergelijking met Muse die ik al eens had zien passeren hier en daar over Nothing But Thieves. Als hij zijn kopstem niet gebruikt, doet het me ook denken aan Sam Fender dus alleen maar prachtige vergelijkingen te vermelden! Wat Maneskin meer kan bieden dan hen is me niet duidelijk en dus volg ik de teneur hier dat ze prima hadden kunnen afsluiten (gezien de andere namen deze editie op dag 2). Dan door naar Calvin Harris, die een fijne lichtshow meehad net als zijn karrenvracht aan hits. Maar na 45min toch voor bekeken gehouden, want uiteindelijk komt het toch allemaal op boenke boenke uit en dat is nu echt wel mijn genre niet. Maar prima noodgreep (en hopen dat ik nooit meer zoiets als “headliner” moet zien op een rock festival 🤭)
De dag begon vroeg met Joost om 12u. Net op tijd binnen geraakt en het hierdoor van de zijkant wat gezien, want man, wat stond er naar mijn gevoel al een menigte! Dit was de tweede keer dat ik hem zag en het leek eerder een show voor zichzelf dan voor ons. Buiten Ome Robert niks van een ouder tijdperk dan zijn laatste album, alsook in totaal maar 7-8 nummers geloof ik. Maar goed, het is hem gegund allemaal en leuk om hem eens in zijn thuisland te zien!
Vervolgens merkten we dat het op dag 1 stevig geweest was en we dus wat kalmer aan dienden te doen. Bijgevolg alles wat meer passief meegemaakt. Zo CHINCHILLA gekeken op Stage 4, maar echt overtuigen kon ze me niet. Lijkt me één van de zovele TikTok-meisjes, maar hopelijk wordt later nog mijn ongelijk bewezen.
Vervolgens wat gegeten en het laatste nummer, Duality, van Corey Taylor’s set gehoord en dat was toch een hoogtepuntje. Hierna nog verder gesnackt en eveneens van Matt Maltese kunnen genieten vanop een tafeltje net buiten de Tent.
Dan was het tijd voor weer wat actief een optreden te beleven, namelijk dat van De Jeugd Van Tegenwoordig. Eerste keer dat ik ze zag en vond het een groot feest, ook al stond ik links van het podium op dat hellend, verhard stuk. Zo hadden we een mooi overzicht op de weide, die heel erg gevuld leek voor hen en zowel op Watskeburt als op de Formule lustig met hun arm in de lucht op en neer gingen. Net als ik overigens, want de Formule live horen loste toch echt alle verwachtingen in!!
Na de eerste nummers van Louis Tomlinson meegepikt te hebben, wat me heel duidelijk allemaal geplaybackt leek, richting de eettentjes gegaan en erna nog Fingers Crossed en een Taylor Swift cover van Lauren Spencer Smith gehoord. En dat beviel me wel, dus in dit TikTok-dametje lijkt me al meer te zitten dan in degene die ik eerder beschreef.
Vervolgens naar Stage 4 voor de eerste helft van The Vices, die er duidelijk zin in hadden en ook duidelijk goede (live-)muzikanten zijn. Aansluitend door naar Anouk om mijn heel jeugdig sentiment te beleven met hits zoals Jerusalem, Lost en Girl. Alle controverse buiten beschouwing gelaten, deze vrouw verdient wel zo’n mooie plek met zulke hits en nog steeds een stem als een klok!
Tot slot snap ik nu wel de vergelijking met Muse die ik al eens had zien passeren hier en daar over Nothing But Thieves. Als hij zijn kopstem niet gebruikt, doet het me ook denken aan Sam Fender dus alleen maar prachtige vergelijkingen te vermelden! Wat Maneskin meer kan bieden dan hen is me niet duidelijk en dus volg ik de teneur hier dat ze prima hadden kunnen afsluiten (gezien de andere namen deze editie op dag 2). Dan door naar Calvin Harris, die een fijne lichtshow meehad net als zijn karrenvracht aan hits. Maar na 45min toch voor bekeken gehouden, want uiteindelijk komt het toch allemaal op boenke boenke uit en dat is nu echt wel mijn genre niet. Maar prima noodgreep (en hopen dat ik nooit meer zoiets als “headliner” moet zien op een rock festival 🤭)
