Zorgen om zanger Axl Rose bij concert Guns N’Roses in Weert
WEERT - Soms is de vergankelijkheid van rockartiesten pijnlijk duidelijk. Dat bleek dinsdagavond bij het concert van de Amerikaanse rockband Guns N’ Roses in Weert.
Onder het publiek was de afkalvende stem van zanger Axl Rose het gesprek op de weide. Zijn stem heeft enorm aan kracht ingeboet. Hij blijft overeind op het podium, heeft nog steeds energie, maar van zijn karakteristieke stemgeluid is niet veel meer over. Maar het is wel Axl Rose die daar staat, de man die eind jaren tachtig met zijn band uitgroeide tot een van de grootste rockbands in de wereld.
„Hoor ik hier Donald Duck zingen?”, grapte een man in het publiek. Geestige opmerking, maar zo erg was het nou ook weer niet, al belandde de dunne zang van Rose regelmatig in geschreeuw. Hij had duidelijk moeite met zijn stem.
Het werd des te pijnlijker toen bassist Duff McKagan, die al sinds de oprichting bij Guns N’ Roses zit, de lead zang bij een van de nummers voor zijn rekening nam. Dinsdagavond stond een band op het podium waarvan de bassist beter zong dan de zanger.
Guns N’ Roses trad op op het veld waar afgelopen zaterdag Bospop werd gehouden. Eigenlijk zou het optreden van Guns N’ Roses in Landgraaf plaatsvinden, maar omdat de kaartverkoop tegenviel, werd het concert verplaatst naar het zestig kilometer verderop gelegen Weert waar het podium van Bospop voor de gelegenheid nog een paar dagen langer bleef staan.
Geduld
Dat publiek moest bovendien over een ijzeren geduld beschikken. De show van de Amerikanen duurde drie uur en in de eerste twee uur werd - heel karig - slechts een grote hit, ’Welcome to the jungle’, gespeeld. Op zich zijn die drie uur bewonderenswaardig en krijg je waar voor je geld, maar nu lukte het alleen de die hard-fans het om wakker te blijven. Dat kwam mede doordat het aan interactie met het publiek ontbrak.
Maar dan komt gitarist Slash. Hij is de stabiele factor van de show en geeft na twee uur ineens een swingende gitaarsolo. Het is de ommekeer waar het publiek op wacht. De gitarist is enorm op dreef. Het publiek komt tot leven. Er wordt meegeklapt. Iedereen heeft ineens zin in dit optreden.
Op dat moment wordt ook de box met grote hits geopend. Het publiek wist alles mee te zingen. Maar van de degelijke show bleef uiteindelijk bovenal de dunne stem van Rose hangen. Vooral tijdens het slotnummer ’Paradise city’ en ’Knockin on heaven’s door’ klonk het wederom niet lekker. De fans namen het de band niet kwalijk, eigenlijk was het gewoon heel erg jammer.