Graspop Metal Meeting 2024 - Bands introductie
- Onderwerp starter Brian
- Startdatum
Electric Callboy
Ondertussen al veel besproken op het forum, door sommigen gehaat, door velen geliefd, en getipt als mogelijke headliner van de toekomst. In 2010 is deze band opgericht in Duitsland onder de naam Eskimo Callboy. Ze hebben 1x eerder op Graspop gestaan, in 2018 (ondanks dat op de website nog steeds onjuist staat dat ze voor het eerst komen). Qua genre vallen ze ergens in het rijtje van metalcore, posthardcore, electronicore, technocore of trancecore. Zelf noemen ze onder andere Asking Alexandria en Attack Attack! als invloeden.
De huidige lineup van de band is:
Kevin Ratajczak - zang, keyboard
Nico Sallach - zang (sinds 2020)
Daniel Haniß - gitaar
Pascal Schillo - gitaar
Daniel Klossek - bas
David Friedrich - drums
Van hun eerste albums Bury Me In Vegas (2012) en We Are The Mess (2014) spelen ze tegenwoordig niks meer live, en ik ben er niet zo bekend mee, dus daar ga ik verder niet op in. De albums Crystals (2015),The Scene (2017) en Rehab (2019) waren nog met hun oude zanger, Sebastian Biesler. Hun grootste hit uit deze tijd is MC Thunder van het album The Scene. Deze spelen ze ook nog steeds live.
In 2020 verliet Sebastian Biesler de band voor zijn nieuwe project Ghøstkid, en werd Nico Sallach (voormalig zanger van de band To the Rats and Wolves) aangekondigd als de nieuwe zanger. Hun eerste single met Nico was best wel een hype. Hypa Hypa stond op de EP MMXX die uit kwam in 2020. De komst van Nico heeft best wel veel invloed gehad op de richting van de ontwikkeling van de band zoals hij nu is. Muzikaal gaat het nu meer richting de electronische party metalcore waar ze nu om bekend staan. Het is best wel fout, maar het is echt wel een feestje.
Grappig feitje, aangezien sommigen nu misschien met hun hoofd bij het Eurovisie Songfestival zijn: Electric Callboy heeft hun single Pump It in 2021 ingediend in de voorronde in een poging om in 2022 mee te doen namens Duitsland aan het songfestival. Ze werden niet door de jury geselecteerd omdat het niet 'radiovriendelijk' genoeg zou zijn. Daar kwam best veel kritiek op, en er ging nog een petitie rond met meer dan 100.000 handtekeningen om toch Electric Callboy te sturen, maar ze zijn het niet geworden. De uiteindelijke inzending van Duitsland is in 2022 laatste geworden. Hadden ze nu maar deze mannen gestuurd:
Eind 2021/begin 2022 kondigde de band aan om een aantal van hun oudere nummers (met name van de selftitled EP uit 2010 en het eerste album) van muziekplatforms af te halen omdat deze als beledigend werden gezien. Ook hebben ze hun naam verandert van Eskimo Callboy naar Electric Callboy omdat de term Eskimo herhaaldelijk kritiek kreeg en als controversieel wordt gezien.
In 2022 kwam vervolgens hun 6e album Tekkno uit. Van dit album kun je live veel nummers verwachten. Als je naar de videoclips die ik heb gedeeld hebt gekeken dan krijg je een goed idee van de vibe die deze band met zich meebrengt. Ze nemen zichzelf niet zo serieus (en ja deze pakjes dragen ze ook op het podium, inclusief pruik). Verder is het DÖPDÖPDÖP uit het volgende nummer ook een iconisch moment waarvan ik uitkijk om met zijn allen over de weide te mee te schreeuwen.
Nu moet ik even wat zelfbeheersing tonen om niet de rest van alle nummers van Tekkno in deze post te plaatsen, want ik ben echt wel heel erg fan van dit album. Ik kan zeker aanraden om als je geinteresseerd bent het hele album eens op te zetten.
Verder is Electric Callboy ook zeker niet vies van een aantal covers spelen. Zo kun je mogelijk Let It Go van Frozen verwachten. De meest recente single die ze hebben uitgebracht is toevallig ook een cover, van Every Time We Touch van Cascada.
Ze hebben al meerdere kleinere festivals geheadlined, zoals bijvoorbeeld The Rock Circus in 2023 en dit jaar Jera On Air. In Duitsland hebben ze onder andere de Lanxass Arena in Keulen (20.000 mensen) uitverkocht. Voor wie het leuk vindt kun je op hun youtube kanaal 'vlogs' van hun tour terugvinden, om nog meer een indruk te krijgen van wat een stelletje malloten het eigenlijk zijn en hoe hard hun live shows gaan. Ik heb ze zelf dus gezien tijdens de Rock Circus vorig jaar, en daar brachten ze toch een mooie lichtshow, met confetti en vuurwerk en meerdere verkleedpartijen mee. Verder zijn ze op dit moment ook aan een nieuw album aan het werken. Ergens hoop ik dat ze ons misschien verrassen met een nieuwe single voor (of tijdens
) Graspop, maar daar ga ik niet van uit. Ik verwacht wel als het nieuwe album net zo'n hit gaat zijn als Tekkno, dat we ze over een paar jaar terug zullen zien als headliner op Graspop.
Ondertussen al veel besproken op het forum, door sommigen gehaat, door velen geliefd, en getipt als mogelijke headliner van de toekomst. In 2010 is deze band opgericht in Duitsland onder de naam Eskimo Callboy. Ze hebben 1x eerder op Graspop gestaan, in 2018 (ondanks dat op de website nog steeds onjuist staat dat ze voor het eerst komen). Qua genre vallen ze ergens in het rijtje van metalcore, posthardcore, electronicore, technocore of trancecore. Zelf noemen ze onder andere Asking Alexandria en Attack Attack! als invloeden.
De huidige lineup van de band is:
Kevin Ratajczak - zang, keyboard
Nico Sallach - zang (sinds 2020)
Daniel Haniß - gitaar
Pascal Schillo - gitaar
Daniel Klossek - bas
David Friedrich - drums
Van hun eerste albums Bury Me In Vegas (2012) en We Are The Mess (2014) spelen ze tegenwoordig niks meer live, en ik ben er niet zo bekend mee, dus daar ga ik verder niet op in. De albums Crystals (2015),The Scene (2017) en Rehab (2019) waren nog met hun oude zanger, Sebastian Biesler. Hun grootste hit uit deze tijd is MC Thunder van het album The Scene. Deze spelen ze ook nog steeds live.
In 2020 verliet Sebastian Biesler de band voor zijn nieuwe project Ghøstkid, en werd Nico Sallach (voormalig zanger van de band To the Rats and Wolves) aangekondigd als de nieuwe zanger. Hun eerste single met Nico was best wel een hype. Hypa Hypa stond op de EP MMXX die uit kwam in 2020. De komst van Nico heeft best wel veel invloed gehad op de richting van de ontwikkeling van de band zoals hij nu is. Muzikaal gaat het nu meer richting de electronische party metalcore waar ze nu om bekend staan. Het is best wel fout, maar het is echt wel een feestje.
Grappig feitje, aangezien sommigen nu misschien met hun hoofd bij het Eurovisie Songfestival zijn: Electric Callboy heeft hun single Pump It in 2021 ingediend in de voorronde in een poging om in 2022 mee te doen namens Duitsland aan het songfestival. Ze werden niet door de jury geselecteerd omdat het niet 'radiovriendelijk' genoeg zou zijn. Daar kwam best veel kritiek op, en er ging nog een petitie rond met meer dan 100.000 handtekeningen om toch Electric Callboy te sturen, maar ze zijn het niet geworden. De uiteindelijke inzending van Duitsland is in 2022 laatste geworden. Hadden ze nu maar deze mannen gestuurd:
Eind 2021/begin 2022 kondigde de band aan om een aantal van hun oudere nummers (met name van de selftitled EP uit 2010 en het eerste album) van muziekplatforms af te halen omdat deze als beledigend werden gezien. Ook hebben ze hun naam verandert van Eskimo Callboy naar Electric Callboy omdat de term Eskimo herhaaldelijk kritiek kreeg en als controversieel wordt gezien.
In 2022 kwam vervolgens hun 6e album Tekkno uit. Van dit album kun je live veel nummers verwachten. Als je naar de videoclips die ik heb gedeeld hebt gekeken dan krijg je een goed idee van de vibe die deze band met zich meebrengt. Ze nemen zichzelf niet zo serieus (en ja deze pakjes dragen ze ook op het podium, inclusief pruik). Verder is het DÖPDÖPDÖP uit het volgende nummer ook een iconisch moment waarvan ik uitkijk om met zijn allen over de weide te mee te schreeuwen.
Nu moet ik even wat zelfbeheersing tonen om niet de rest van alle nummers van Tekkno in deze post te plaatsen, want ik ben echt wel heel erg fan van dit album. Ik kan zeker aanraden om als je geinteresseerd bent het hele album eens op te zetten.
Verder is Electric Callboy ook zeker niet vies van een aantal covers spelen. Zo kun je mogelijk Let It Go van Frozen verwachten. De meest recente single die ze hebben uitgebracht is toevallig ook een cover, van Every Time We Touch van Cascada.
Ze hebben al meerdere kleinere festivals geheadlined, zoals bijvoorbeeld The Rock Circus in 2023 en dit jaar Jera On Air. In Duitsland hebben ze onder andere de Lanxass Arena in Keulen (20.000 mensen) uitverkocht. Voor wie het leuk vindt kun je op hun youtube kanaal 'vlogs' van hun tour terugvinden, om nog meer een indruk te krijgen van wat een stelletje malloten het eigenlijk zijn en hoe hard hun live shows gaan. Ik heb ze zelf dus gezien tijdens de Rock Circus vorig jaar, en daar brachten ze toch een mooie lichtshow, met confetti en vuurwerk en meerdere verkleedpartijen mee. Verder zijn ze op dit moment ook aan een nieuw album aan het werken. Ergens hoop ik dat ze ons misschien verrassen met een nieuwe single voor (of tijdens
) Graspop, maar daar ga ik niet van uit. Ik verwacht wel als het nieuwe album net zo'n hit gaat zijn als Tekkno, dat we ze over een paar jaar terug zullen zien als headliner op Graspop.
Mooi stuk over EC, hele toffe band live inderdaad!
En ook bedankt voor Alice Cooper, hier wist ik weinig van maar ik ga nu gelijk ff wat luisteren. Na het lezen van het stuk werd ik toch wel enthousiast
En ook bedankt voor Alice Cooper, hier wist ik weinig van maar ik ga nu gelijk ff wat luisteren. Na het lezen van het stuk werd ik toch wel enthousiast
Turnstile
Begonnen in 2010 met een eerste ep in 2011 begint Brendan Yates die voordien zijn strepen al verdient heeft als drummer van Trapped under ice de hardcore band Turnstile. de eerste EP zal niet veel betekenis gaan spelen maar in 2013 katapulteerd de ep Step to Rhythm hen meteen tot een vaste waarde in de hardcore wereld met meerdere passages op hardcore festivals als Ieperfest tot gevolg.nonstop feeling (2016) en time&space(2018) blijft de groep traag maar zeker groeien, nog steeds in de underground hardcore scene.
De band brengt hun plaat glow on uit gevolgd door een wereldtournee in 2022, deze plaat brengt nog steeds de hardcore zoals we ze kennen maar aangedikt met een reeks indie invloeden zodat deze toegankelijker wordt. Deze plaat wordt heel goed ontvangen, de band krijgt spots aangeboden op coachella , rock werchter,.. En met een gelukje geraken ze door 2 cancels plots subheadliner op rock werchter.
Laatst bewerkt:
Brand of Sacrifice
Voor velen waarschijnlijk een kleine onbekende naam, maar als je een beetje into Lorna Shore en Shadow of Intent bent.. Dan mag Brand of Sacrifice zeker niet ontbreken in je must sees! Deze band, meestal BoS genoemd, komt uit Canada en is pas in 2018 ontstaan. Het genre is vrij simpel te omschrijven als Deathcore, maar het is een mooie mix tussen melodisch en snoeihard. De naam van de band is afkomstig uit een serie genaamd Berserk en omschrijft een symbool ("A deal with the devil").BoS bestaat uit:
- Kyle "Demon King" Anderson - vocals
- Liam Beeson - rhythm guitar
- Andrew Kim - bass
- Michael Leo Valeri - lead guitar
- Chason Westmoreland - drums
In 2018 bracht de band hun eerste EP uit, "The Interstice", waarvan Eclipse hun bekendste en populairste nummer is. Met slechts 2:23 is dit een kort nummer, waarvan de intro ook nog eens 38 seconden duurt! Maar dat maakt het nummer niet minder krachtig, BoS zet zichzelf hiermee direct op de kaart. Melodie, blast beats, epische grunts, het zit er allemaal in. De breakdown tegen het einde van het nummer is iconisch en is echt het luisteren waard.
In het opvolgende jaar bracht de band hun eerste volledige album uit, God Hand. Dit album is minder veelbesproken en er springen geen nummers uit. Dus een fast forward naar 2021, waarin ze hun tweede album Lifeblood uitbrachten. En hoe?! Van begin tot eind is dit echt een keihard album, pure deathcore. Kort na de release van dit album, kreeg BoS het voor elkaar om een feature te doen op de titletrack Lifeblood met niemand minder dan Will Ramos van Lorna Shore. RISE.... UP!!! Enne, de breakdown in dit nummer is net zo iconisch als Eclipse
Inmiddels is de deathcore community helemaal op de hoogte van deze snel opkomende band en wordt de band met open armen ontvangen. Dit zorgt ervoor dat de band gaat experimenteren met hun muzikale stijl, zonder af te wijken van het snoeiharde deathcore geluid. In 2022 brengen ze dan ook hun single Exodus uit, wat toch wel wat kritiek oplevert... Want een deathcore band die gebruik maakt van cleans is echt not done blijkbaar. De metalwereld is verdeeld, de een noemt het 'the future of deathcore' of 'modern deathcore', de ander spreekt van blasphemy. Persoonlijk vind ik het een fantastisch nummer en het experimenteren met cleans voegt juist iets extra's toe! Met deze single laat Kyle ook zien dat hij vocaal heel veel in huis heeft! En eerlijk is eerlijk, stiekem een lekker catchy meezingbaar refrein
Ook in 2023 staat deze fantastische band niet stil, want ze droppen hun volgende EP "Between Death and Dreams". Onder andere Exodus krijgt een plaatsje op deze EP, maar de title track is ook weer een enorme banger. Met uiteraard toch weer wat cleans om de boel uit te lokken
Ben je toch meer van de ouderwetse intense deathcore? Dan is Blinded hét nummer voor jou, op eigen risico wel.. Want de breakdown will break you.Op de valreep van 2023 droppen ze nog een single, Purge. Dit nummer is ook weer een prachtig voorbeeld van experimenteren met muziekstijlen. En voor wie het opvalt; dit nummer is inderdaad een release onder Nuclear Blast Records. Ik ben heel benieuwd naar de toekomst van BoS onder dit label en wie weet kunnen we dit jaar nog een nieuwe release verwachten?
https://www.youtube.com/watch?v=D7pfuVSK_B0
Honorable mentions:
- Millenium (The Interstice)
- Demon King (Lifeblood)
- Ruin (Lifeblood)
- Mortal Vessel (Lifeblood)
- Dynasty (Between Death and Dreams)
- Darkbloom (We Came as Romans, BoS)
Dank voor het schrijven van deze intro @Ghostattack . BoS is toch wel mijn favoriete deathcore band, vooral door dat het zo melodisch is voor een deathcore band. ik wist niet dat ze pas sinds 2018 bestaan.
als het tijdschema een klein beetje meewerkt dan ben ik hier zeker bij.
vooral Between death and dreams is een heerlijk nummer. jammer genoeg spelen ze deze niet zo vaak live geloof ik
als het tijdschema een klein beetje meewerkt dan ben ik hier zeker bij.
vooral Between death and dreams is een heerlijk nummer. jammer genoeg spelen ze deze niet zo vaak live geloof ik
HAMMERFALL
HammerFall is een Zweedse powermetalband die werd opgericht in 1993 door gitarist Oscar Dronjak
Na vele wisselingen in de bandsamenstelling kwam in 1996, drie jaar na de oprichting, zanger Joacim Cans bij HammerFall. In datzelfde jaar verscheen het album Glory to the Brave.
Hieronder het titelnummer van de cd en hiermee heb ik ze ook leren kennen.
een van mijn favoriete Metal ballads allertijden.
Kort daarna kwamen ook drummer Patrik Räfling, gitarist Stefan Elmgren en bassist Magnus Rosén erbij, omdat besloten werd dat de band niet langer als een project maar als volwaardige band moest worden gezien. Na vele optredens over de hele wereld kwam in 1998 het tweede album Legacy of Kings uit.
hier volgt een live fragement van Let the hammer fall van deze cd
In 1999 verliet Patrik Räfling de groep; hij werd vervangen door Anders Johansson. Hiermee was de zogenaamde 'Renegadebezetting' compleet. In 2000 kwam het album Renegade uit. Hiermee leek een nieuw, wat strakker en moderner geluid te zijn geboren, wat de band veel goed deed.
Hierbij de videoclip van het titelnummer
Na de verschijning van Crimson Thunder in 2002 kwam in 2003 het eerste livealbum van HammerFall uit. Het was getiteld One Crimson Night
Hierbij het nummer crimson thunder zoals op het livealbum
Hierna volgde in 2005 Chapter V: Unbent, Unbowed, Unbroken, een album dat onder fans maar lauw onthaald werd maar waarop toch opnieuw een zeer succesvolle wereldtournee volgde.
Ondanks ik dit een minder album vind staat er voor mij toch een nummer op dat ik goed vind.
Nog steeds in dezelfde samenstelling nam de band in 2006 Threshold op. Dit album ging qua sound weer meer in de richting van Glory to the Brave en Legacy of Kings. In 2007 ging de band opnieuw uitgebreid op tournee.
En stonden ze ook voor de eerste keer op Graspop metal meeting.
Niet geheel toevallig ook mijn eerste Graspop.
hierbij een fragment van Graspop 2007 totaal niet meer te vergelijken met graspop 2022
https://www.youtube.com/watch?v=mavdbEVtuhw
In 2009 volgt de volgende cd No Sacrifice, No Victory en in 2011 volgt Infected.
Het is de eerste keer dat Hector, de ridder die tot dan toe op alle HammerFall-albums was verschenen, op de omslag van dit album niet aanwezig is. Vele fans waren misnoegd over dit feit en dachten hierdoor dat de band misschien zou gaan afwijken van hun normale power Metal-stijl. Desondanks stelde Joacim de fans gerust en zei in een interview dat Hector nog vele keren zou verschijnen op speciale uitgaven.
in 2014 komt (r)Evolution uit het volgende album en welk nummer is de openingstrack juist ja Hectors Hymn.
https://www.youtube.com/watch?v=PtGFIrvtiAs
in 2016 volgt Built to last met hierop onder andere de meezinger Hammer High
https://www.youtube.com/watch?v=sqYzI8vMG_0
in 2019 volgt Dominion met hierop we make Sweden rock
https://www.youtube.com/watch?v=JbJNccQaKzs
in 2022 komt hun 12de album uit Hammer of Dawn en gaan ze op wereldtour samen met Helloween touren ze in 2022 en 2023
In augustus 2024 komt hun volgende album er alweer aan Avenge the Fallen.
De huidige bezetting bestaat uit:
- Joacim Cans als zanger
- Oscar Dronjak als slaggitarist
- Pontus Norgren als leadgitarist
- Frederik Larsson als basgitarist
- David Wallin als drummer
Ik heb ze ondertussen 4 keer gezien, op Graspop 2007 en 2019 en op Wacken in 2012 en 2014.
Vooral de eerste keer in Wacken zal mij altijd bijblijven het was een extreme moddereditie in 2012 en voordat ze aan hun set begonnen was ik mijn vriendengroep kwijt en we hebben elkaar in de mensenmassa teruggevonden op het moment dat ze Blood Bound inzetten.
HammerFall is ook de band waar ik mijn eerste bandshirt van kocht en nog steeds heb en zelfs nog past. Wie weet heb ik het zelfs wel aan op Graspop bij hun optreden.
HammerFall is een Zweedse powermetalband die werd opgericht in 1993 door gitarist Oscar Dronjak
Na vele wisselingen in de bandsamenstelling kwam in 1996, drie jaar na de oprichting, zanger Joacim Cans bij HammerFall. In datzelfde jaar verscheen het album Glory to the Brave.
Hieronder het titelnummer van de cd en hiermee heb ik ze ook leren kennen.
een van mijn favoriete Metal ballads allertijden.
Kort daarna kwamen ook drummer Patrik Räfling, gitarist Stefan Elmgren en bassist Magnus Rosén erbij, omdat besloten werd dat de band niet langer als een project maar als volwaardige band moest worden gezien. Na vele optredens over de hele wereld kwam in 1998 het tweede album Legacy of Kings uit.
hier volgt een live fragement van Let the hammer fall van deze cd
In 1999 verliet Patrik Räfling de groep; hij werd vervangen door Anders Johansson. Hiermee was de zogenaamde 'Renegadebezetting' compleet. In 2000 kwam het album Renegade uit. Hiermee leek een nieuw, wat strakker en moderner geluid te zijn geboren, wat de band veel goed deed.
Hierbij de videoclip van het titelnummer
Na de verschijning van Crimson Thunder in 2002 kwam in 2003 het eerste livealbum van HammerFall uit. Het was getiteld One Crimson Night
Hierbij het nummer crimson thunder zoals op het livealbum
Hierna volgde in 2005 Chapter V: Unbent, Unbowed, Unbroken, een album dat onder fans maar lauw onthaald werd maar waarop toch opnieuw een zeer succesvolle wereldtournee volgde.
Ondanks ik dit een minder album vind staat er voor mij toch een nummer op dat ik goed vind.
Nog steeds in dezelfde samenstelling nam de band in 2006 Threshold op. Dit album ging qua sound weer meer in de richting van Glory to the Brave en Legacy of Kings. In 2007 ging de band opnieuw uitgebreid op tournee.
En stonden ze ook voor de eerste keer op Graspop metal meeting.
Niet geheel toevallig ook mijn eerste Graspop.
hierbij een fragment van Graspop 2007 totaal niet meer te vergelijken met graspop 2022
https://www.youtube.com/watch?v=mavdbEVtuhw
In 2009 volgt de volgende cd No Sacrifice, No Victory en in 2011 volgt Infected.
Het is de eerste keer dat Hector, de ridder die tot dan toe op alle HammerFall-albums was verschenen, op de omslag van dit album niet aanwezig is. Vele fans waren misnoegd over dit feit en dachten hierdoor dat de band misschien zou gaan afwijken van hun normale power Metal-stijl. Desondanks stelde Joacim de fans gerust en zei in een interview dat Hector nog vele keren zou verschijnen op speciale uitgaven.
in 2014 komt (r)Evolution uit het volgende album en welk nummer is de openingstrack juist ja Hectors Hymn.
https://www.youtube.com/watch?v=PtGFIrvtiAs
in 2016 volgt Built to last met hierop onder andere de meezinger Hammer High
https://www.youtube.com/watch?v=sqYzI8vMG_0
in 2019 volgt Dominion met hierop we make Sweden rock
https://www.youtube.com/watch?v=JbJNccQaKzs
in 2022 komt hun 12de album uit Hammer of Dawn en gaan ze op wereldtour samen met Helloween touren ze in 2022 en 2023
In augustus 2024 komt hun volgende album er alweer aan Avenge the Fallen.
De huidige bezetting bestaat uit:
- Joacim Cans als zanger
- Oscar Dronjak als slaggitarist
- Pontus Norgren als leadgitarist
- Frederik Larsson als basgitarist
- David Wallin als drummer
Ik heb ze ondertussen 4 keer gezien, op Graspop 2007 en 2019 en op Wacken in 2012 en 2014.
Vooral de eerste keer in Wacken zal mij altijd bijblijven het was een extreme moddereditie in 2012 en voordat ze aan hun set begonnen was ik mijn vriendengroep kwijt en we hebben elkaar in de mensenmassa teruggevonden op het moment dat ze Blood Bound inzetten.
HammerFall is ook de band waar ik mijn eerste bandshirt van kocht en nog steeds heb en zelfs nog past. Wie weet heb ik het zelfs wel aan op Graspop bij hun optreden.
Brutus
Dat Graspop is uitgegroeid tot één van de grootste metalfestivals van Europa, is helemaal niet zo gek. België bewijst namelijk dat Scandinavië niet de enige broedplaats is voor zeer talentvolle componisten binnen dit genre. Het is dan ook niet vreemd dat door de jaren heen al tientallen Belgische acts op de ‘hoogmis van de gitaarmuziek’ hun opwachting hebben mogen maken.
De nieuwste telg in dit gezelschap is niet direct ook de jongste. De Leuvense heren en dame van Brutus timmeren namelijk al sinds 2014 aan de weg en deed door de jaren heen al diverse andere festivals als Pukkelpop. Dour en Alcatraz aan. We kunnen dus zonder enige ironie spreken van een langverwacht debuut op Graspop. En daarmee ook een show die je in mijn ogen absoluut niet mag missen!
De drie bandleden kennen elkaar uit verschillende Leuvense hardcore bands. Het is dan ook niet verwonderlijk dat je door hun drie albums regelmatig onmiskenbaar hardcore-gekleurde riffs en ritmes hoort. Dit combineren ze echter met shoegaze/postrock-achtige klanken. Zowel qua riffs als de dromerige stem van zangeres Stefanie Mannaerts. Dus de typering post-hardcore ligt voor de hand en klopt grotendeels ook wel.
Ik heb Brutus ooit al eens omschreven als een band waarvan het me niet verbaast dat ze zo aan populariteit aan het winnen zijn. Ze brengen namelijk elementen in hun muziek wat een hoop mensen aan zal spreken. Voor hen die van meer ritme-georiënteerd ramwerk houden is Brutus absoluut een fijne band. De band trapt regelmatig het gaspedaal in, met name voortgestuwd door de verwoestende klappen van Stefanie, die naast zang ook de drums voor haar rekening neemt. En als je daar live bij bent, wens ik je veel succes om stil te blijven staan. Ik spreek uit ervaring.
Maar ook voor hen die zich graag laten meevoeren met mooie melodieën is Brutus een hele fijne liveband. De combinatie van de hoogstaande postrock riffs van gitarist Stijn en de al eerder genoemde dromerige stem van Stefanie komt live het meeste binnen als je die met je ogen dicht tot je laat komen. En ja, ik spreek wederom uit ervaring.
Je kunt ervan uitgaan dat het optreden van Brutus direct met een hoogtepunt zal starten; namelijk het epische ‘War’ van het tweede album ‘Nest’. De bandleden komen op, groeten je vriendelijk, Stijn zet de iconische intro in, Stefanie volgt bijna direct met haar prachtige stem en vlak nadat ook Peter zich met zijn basgitaar laat horen is het tijd voor.. Unleash War!!
De set laat de luisteraar proeven van werk van alle drie de tot nu toe uitgebrachte albums. Al zal van het eerste album, ‘Burst’, vermoedelijk enkel ‘Justice de Julia II’ te horen zijn. Vind ik overigens niet erg, want het is mijn favoriet van die plaat. Vooral het tweede gedeelte van het nummer voelt live aan alsof je wordt opgetild en meegevoerd door de voortstuwende riff. You Carry Me, Still.. Fenomenaal.
Maar uiteraard zal het grootste gedeelte van de set bestaan uit songs van de meest recente worp: ‘Unison Life’. Bijvoorbeeld het nummer ‘Dust’, wat in het begin echt een typische hardcore sound heeft, maar dan op een gegeven moment weer evalueert naar hogere oorden. En dat gaat zo vloeiend dat je nauwelijks doorhebt wat er nou precies is gebeurd. There is so little room, to understand my thoughts…
We kunnen inmiddels spreken van een traditie, want de afgelopen jaren is ‘Sugar Dragon’ steeds de afsluiter van de set. En dit is een afsluiter met verve, want Sugar Dragon verpakt als nummer eigenlijk alles waar Brutus voor staat. De agressie, de melancholie, het technische vernuft, de creativiteit. En altijd met ontzettend veel emotie gebracht. Ik weet nu al dat ik het niet droog ga houden bij de laatste klanken. …When You Say My Name!
Kortom, een concert van Brutus is eigenlijk als een achtbaan, of een emotionele trip. Een band met heel veel gevoel voor het contrast tussen licht en donker, waar veel metalbands mee spelen. Voor mij een prachtige mix tussen opzwepende, ritmische en vocale agressie en fijnbesnaarde, melodieuze en dromerige gevoeligheid. Een live ervaring die je zogezegd echt niet mag missen. En al helemaal niet in de Metal Dome, waar het dak er tussen 20:05 en 20:55 100% zeker af gaat op zaterdag 22 juni. Komt dat zien! En kom op tijd, dit gaat druk worden.
