Harry Styles.
Dan ga je eens naar een massaconcert, met toch soort van frisse tegenzin. Uurtje rijden naar Werchter, prima. Auto parkeren met al een gezonde angst om straks weg te komen. Verder echt alles top geregeld, amper file, niks aan de hand. Uitstappen en de fans om je heen zien, van de ene kant mooi en van de andere kant bevreemdend. Wie zijn al deze mensen? Wat hebben ze aan joh? Naja, tof vond ik het ook wel weer. Maar ergens leek het een beetje op een Toppers in Concert publiek.
Wel, na een ferme wandeltocht komen we aan en is Wet Leg hun frisse set aan het afwerken. Fijne band, dito set. Paar pintjes, werkte prima met het opwaarderen van het kaartje. Daarna nog een wijntje. Let's go. Zou het wat worden?
20.50, Harry begint 10 minuten te vroeg en de weide is direct mee. Sceptisch als ik ben, nog een slag om de arm houdend. Al snel denken: dit is wel goed hoor. Al snel daarna denkend: dit is toch wel erg goed hoor. Goede band mee, weinig tot niks op tape. Interactie met het publiek goed, leuk maar nooit teveel. Show? Eigenlijk amper, de muziek staat centraal. Alles wat ik vorige week op Pinkpop heb gemist. De 1e headliner had teveel poppenkast, de 2e praatte teveel en de 3e was eigenlijk gewoon een beetje saai. Dit was niks van dat. Ik kan me geen betere moderne Pinkpop headliner voorstellen.
Hoe de weide uit zn hand eet, bij letterlijk elk nummer. En laten we eerlijk zijn, nummers als Sign of the times en Music for a Sushi Restaurant zijn ook echt goede nummers.
Al met al toch wel van m'n sokken geblazen. Oprecht genoten van alle 'jeugd' om me heen (zelf ook nog jong hoor). Wat een plezier en oprechte vreugde kan muziek met zich meebrengen. Zal ik het thuis nu meer draaien? Niet echt. Is dit een concert voor in de boeken. Echt wel.