10. Epica: 63p (11 nominaties)
We openen de top 10 met een Nederlandse band. Gaat hier enig chauvinisme mee gemoeid hoor ik u denken? Neen hoor, met een volgens velen headline-waardige show en productie bliezen ze iedereen omver. Een van de weinige symfonische bands op de poster hield de eer van dit genre op hun eentje recht. Volgende keer zullen ze weer hoger op de affiche staan.
9. Slipknot: 73p (13 nominaties)
Ondanks een rommelig begin, speelden ze weer een fantastische show. Zo toont deze negende plaats in de lijst toch weer aan. De sfeer zat er snel in en dat kan ook niet anders als je meezingers als
Psychosocial, Wait and Bleed en
The Devil in I al voor de encore kan spelen. Als kers op de taart kregen we ook nog eens
Snuff van lang weggeweest. De hele wei stond weer goed vol en sprong allemaal op en neer bij de traditiegewijze sit-down bij
Spit it Out.
8. Ice Nine Kills: 76p (13 nominaties)
Zij die geen zin hadden in Disturbed, konden op de Jupiler Stage deze band de wei zien inpalmen. Met ongeveer elk nummer een ander thema en een andere uitrusting kon je soms niet vatten, wat zich allemaal op het podium voor je afspeelde. Al snel waande je jezelf inderdaad in Horrorwood. Naast de spectaculaire show speelden ze ook nog eens een heel strakke set, waarvan bijna iedereen alles kon meeschreeuwen. De zanger vertelde ons ziek te zijn, maar daar viel niets van te merken met een 8e plek tot gevolg.
7. Architects: 78p (12 nominaties)
Met hun nieuwe muziek sloegen ze een nieuw pad in naar de iets meer toegankelijke metal. Dat dit goed uitpakt, bewijzen ze door alweer een ijzersterke performance, die een 7e plek waard is. Ze slagen er live ook in om de oude bangers perfect samen te smelten met het nieuwe werk. Het hoogtepunt van de set was uiteraard Impermanence met Winston McCall van Parkway Drive.