Zondag
Zondag was voor mij op voorhand een dag met weinig must sees en die geweldige zaterdag was moeilijk te overtreffen. Toch mijn best gedaan en wat meer podium hoppend de dag doorgekomen.
's Middags in het zonnetje ben ik begonnen in de India bij Elephant. Toevallig heb ik onlangs op een zomeravondje rondgereden met hun debuutalbum en dit viel heel lekker. Daarom besloten even te gaan kijken. Prima bandje, er gebeurde weinig spannends. Een fijne start van een heldere zondag.
Daarna had ik eigenlijk vrij weinig op het programma staan. Toch door iemand over laten halen om bij Dead Poet Society te kijken. Pfoe, dit viel me niet mee. Het zal vast aan mij liggen want ik hoor verder alom lof over deze band, maar dit zat echt totaal in mijn irritatiezone, vooral die zanger. Ik heb mezelf 20 minuten gegeven om niet zo'n zuurpruim te zijn en gewoon te genieten. Dit lukte niet en daarom reik ik de prestigieuze trofee uit van enige act die ik helemaal niet leuk vond dit weekend.
Omdat ik de vriendengroep op dat moment ook kwijt was heb ik in mijn eentje met een biertje Lowlands TV zitten kijken naast de India tot LA Priest begon. Dat was wel eventjes leuk, veel eenheidsworst. Half uurtje staan kijken naar die gast die daar alleen met een gitaar en een pedaal stond. Die gimmick had ik na een half uur wel gezien, dus door naar mijn enige must see van die dag..
..en dat was Air. Het was daar toch wat drukker dan ik aanvankelijk had verwacht, maar ik had een heel mooi plekje in de tent. Het publiek om me heen was ook erg respectvol, weinig gelul gehoord. Dit was wel een optreden waarbij ik heerlijk weg kon dromen. Grappig dat om mij heen alleen maar jonge mensen stonden genieten terwijl hier op het forum werd gezegd dat Air onbekend is voor mensen geboren na 1990. Bij de laatste paar nummertjes veranderde het wegdromen in inkakken, ik was ondertussen ook erg moe. Daarom een minuutje of 10 voor tijd vertrokken.
Want ik wilde met mijn gekke kop nog naar de Bravo kuieren voor Thundercat. Nu had ik daar totaal niet vroeg voor hoeven te vertrekken, want druk was het allerminst. Vervolgens begon de beste meneer drie nummers lang experimenteel te jammen waardoor hij de bravo nog wat verder leegspeelde. Zo stoned als een garnaal was-ie volgens mij, want hij gaf al toe dat hij geen idee had waar hij eigenlijk was. Dat mocht de pret niet drukken. De setlist werd hierna alleen maar beter, dansbaar zelfs. Lekker veel ruimte hebben in de Bravo was ook niet verkeerd. Them Changes blijft een dijk van een plaat en heerlijke afsluiter. Geen perfect optreden, wel genoten.
Ergens daarna was ik voor het avondeten in de buurt van de Lima gehobbeld en ben ik even naar binnen gelopen om naar Venna te luisteren. Zeer degelijke jazz, leuke groep muzikanten die stuk voor stuk sterk speelden. Het pakte me niet zo in als Steam Down dat een dag eerder deed, dus ben ik de vriendengroep maar op gaan zoeken.
Toen kwam de lastigste keuze van de dag: Nas of Mount Kimbie. Een vriend van me kende Nas niet en was benieuwd en ik wilde deze hiphoplegende ook een keer live gezien hebben, dus Nas it was. Vermakelijk was het, maar je merkt wel dat die kerel nog steeds teert op Illmatic. Desondanks een leuk optreden waar ik het prima naar mijn zin had. En ik kan zeggen dat ik NY State of Mind en The World is Yours live heb gezien
Met de laatste adem zijn we doorgekacheld naar Brutalismus 3000. Het was lomp, het was plat, het was rammen vanaf minuut 1, het was geweldig. De energie die hier loskwam maakte de voor mij wat minder spectaculaire zondag helemaal goed. Het moment was voor mij het stukje cover van Stan wat overging in Yung Horn waar heel het publiek in meeging, waarna de setlist overging op hard, harder, hardst. De eindsprint met Satan Was a Babyboomer, Die Liebe Kommt Nicht Aus Berlin en Europaträume was de kers op de lompe Hemataart,
Mijn vriendengroep was inmiddels naar de tent vertrokken, maar een maat die met een andere groep was nodigde me uit om nog even in het voorste vak bij Spiritbox te komen staan. Dit was precies mijn muzieksmaak toen ik een jaar of 18 was haha, maar toen bestonden ze nog helemaal niet. Wát een stem heeft die frontvrouw zeg. Lekker grunten terwijl ze een glitterende joggingbroek aanhad, leuker dan verwacht. Helaas stopten ze een half uur eerder dan op het schema stond, dus ik kan er niet veel zinnigs over zeggen.
De afsluiting van het weekend bestond uit de laatste muntjes opmaken en biertjes drinken, waarna ik naar de polka party ging met iemand die voor het eerst naar Lowlands ging en niets wist van de plantentraditie. We hebben ons helemaal kapotgelachen, toch nog een beetje nachtprogramma meegenomen en het festival mooi beëindigd
Algemene bevindingen
+Het programma was dit jaar geweldig en heb me geen moment hoeven te vervelen. En dat met al die afzeggingen. Het blijft ideaal hoe breed er geprogrammeerd wordt, hoe je verschillende vrienden naar verschillende acts mee kunt nemen en hoe iedereens Lowlands compleet anders is.
+Het eten en drinken was zoals altijd top. Uitblinkers waren Beef Chief, de speciaalbiertjes van Oedipus en de klassieker: kibbeling bij de visafslag.
+De sfeer vond ik over het algemeen leuker dan vorig jaar. Minder geduw en getrek en asociaal gedrag. Komt misschien ook doordat ik weinig van de Alpha heb gezien.
+Veel minder lang in de rij voor het eten en drinken gestaan dan voorgaande jaren.
-Dutch Disease was verschrikkelijk dit jaar. Groepjes mensen die dan gewoon voor je gaan staan, met hun rug naar het podium staan en luidkeels praten over irrelevante onzin. Ga gewoon lekker buiten de tent staan.
-De sfeer op zaterdagavond na 12 uur was gewoon kut. Niks gezelligs aan, allemaal haantjes die recht voor zich uit kijken. Jammer.
-Ik heb een stuk minder aanspraak gehad van vreemden dan voorgaande jaren. Ligt misschien ook aan mezelf hoor, ik ben ook te verlegen om zomaar met vreemden een praatje te gaan maken haha.
Al met al een enorm geslaagde editie! Eigenlijk alleen wat aan te merken op het publiek. Dus ik zeg, volgend jaar uiteraard weer
Zondag was voor mij op voorhand een dag met weinig must sees en die geweldige zaterdag was moeilijk te overtreffen. Toch mijn best gedaan en wat meer podium hoppend de dag doorgekomen.
's Middags in het zonnetje ben ik begonnen in de India bij Elephant. Toevallig heb ik onlangs op een zomeravondje rondgereden met hun debuutalbum en dit viel heel lekker. Daarom besloten even te gaan kijken. Prima bandje, er gebeurde weinig spannends. Een fijne start van een heldere zondag.
Daarna had ik eigenlijk vrij weinig op het programma staan. Toch door iemand over laten halen om bij Dead Poet Society te kijken. Pfoe, dit viel me niet mee. Het zal vast aan mij liggen want ik hoor verder alom lof over deze band, maar dit zat echt totaal in mijn irritatiezone, vooral die zanger. Ik heb mezelf 20 minuten gegeven om niet zo'n zuurpruim te zijn en gewoon te genieten. Dit lukte niet en daarom reik ik de prestigieuze trofee uit van enige act die ik helemaal niet leuk vond dit weekend.
Omdat ik de vriendengroep op dat moment ook kwijt was heb ik in mijn eentje met een biertje Lowlands TV zitten kijken naast de India tot LA Priest begon. Dat was wel eventjes leuk, veel eenheidsworst. Half uurtje staan kijken naar die gast die daar alleen met een gitaar en een pedaal stond. Die gimmick had ik na een half uur wel gezien, dus door naar mijn enige must see van die dag..
..en dat was Air. Het was daar toch wat drukker dan ik aanvankelijk had verwacht, maar ik had een heel mooi plekje in de tent. Het publiek om me heen was ook erg respectvol, weinig gelul gehoord. Dit was wel een optreden waarbij ik heerlijk weg kon dromen. Grappig dat om mij heen alleen maar jonge mensen stonden genieten terwijl hier op het forum werd gezegd dat Air onbekend is voor mensen geboren na 1990. Bij de laatste paar nummertjes veranderde het wegdromen in inkakken, ik was ondertussen ook erg moe. Daarom een minuutje of 10 voor tijd vertrokken.
Want ik wilde met mijn gekke kop nog naar de Bravo kuieren voor Thundercat. Nu had ik daar totaal niet vroeg voor hoeven te vertrekken, want druk was het allerminst. Vervolgens begon de beste meneer drie nummers lang experimenteel te jammen waardoor hij de bravo nog wat verder leegspeelde. Zo stoned als een garnaal was-ie volgens mij, want hij gaf al toe dat hij geen idee had waar hij eigenlijk was. Dat mocht de pret niet drukken. De setlist werd hierna alleen maar beter, dansbaar zelfs. Lekker veel ruimte hebben in de Bravo was ook niet verkeerd. Them Changes blijft een dijk van een plaat en heerlijke afsluiter. Geen perfect optreden, wel genoten.
Ergens daarna was ik voor het avondeten in de buurt van de Lima gehobbeld en ben ik even naar binnen gelopen om naar Venna te luisteren. Zeer degelijke jazz, leuke groep muzikanten die stuk voor stuk sterk speelden. Het pakte me niet zo in als Steam Down dat een dag eerder deed, dus ben ik de vriendengroep maar op gaan zoeken.
Toen kwam de lastigste keuze van de dag: Nas of Mount Kimbie. Een vriend van me kende Nas niet en was benieuwd en ik wilde deze hiphoplegende ook een keer live gezien hebben, dus Nas it was. Vermakelijk was het, maar je merkt wel dat die kerel nog steeds teert op Illmatic. Desondanks een leuk optreden waar ik het prima naar mijn zin had. En ik kan zeggen dat ik NY State of Mind en The World is Yours live heb gezien
Met de laatste adem zijn we doorgekacheld naar Brutalismus 3000. Het was lomp, het was plat, het was rammen vanaf minuut 1, het was geweldig. De energie die hier loskwam maakte de voor mij wat minder spectaculaire zondag helemaal goed. Het moment was voor mij het stukje cover van Stan wat overging in Yung Horn waar heel het publiek in meeging, waarna de setlist overging op hard, harder, hardst. De eindsprint met Satan Was a Babyboomer, Die Liebe Kommt Nicht Aus Berlin en Europaträume was de kers op de lompe Hemataart,
Mijn vriendengroep was inmiddels naar de tent vertrokken, maar een maat die met een andere groep was nodigde me uit om nog even in het voorste vak bij Spiritbox te komen staan. Dit was precies mijn muzieksmaak toen ik een jaar of 18 was haha, maar toen bestonden ze nog helemaal niet. Wát een stem heeft die frontvrouw zeg. Lekker grunten terwijl ze een glitterende joggingbroek aanhad, leuker dan verwacht. Helaas stopten ze een half uur eerder dan op het schema stond, dus ik kan er niet veel zinnigs over zeggen.
De afsluiting van het weekend bestond uit de laatste muntjes opmaken en biertjes drinken, waarna ik naar de polka party ging met iemand die voor het eerst naar Lowlands ging en niets wist van de plantentraditie. We hebben ons helemaal kapotgelachen, toch nog een beetje nachtprogramma meegenomen en het festival mooi beëindigd
Algemene bevindingen
+Het programma was dit jaar geweldig en heb me geen moment hoeven te vervelen. En dat met al die afzeggingen. Het blijft ideaal hoe breed er geprogrammeerd wordt, hoe je verschillende vrienden naar verschillende acts mee kunt nemen en hoe iedereens Lowlands compleet anders is.
+Het eten en drinken was zoals altijd top. Uitblinkers waren Beef Chief, de speciaalbiertjes van Oedipus en de klassieker: kibbeling bij de visafslag.
+De sfeer vond ik over het algemeen leuker dan vorig jaar. Minder geduw en getrek en asociaal gedrag. Komt misschien ook doordat ik weinig van de Alpha heb gezien.
+Veel minder lang in de rij voor het eten en drinken gestaan dan voorgaande jaren.
-Dutch Disease was verschrikkelijk dit jaar. Groepjes mensen die dan gewoon voor je gaan staan, met hun rug naar het podium staan en luidkeels praten over irrelevante onzin. Ga gewoon lekker buiten de tent staan.
-De sfeer op zaterdagavond na 12 uur was gewoon kut. Niks gezelligs aan, allemaal haantjes die recht voor zich uit kijken. Jammer.
-Ik heb een stuk minder aanspraak gehad van vreemden dan voorgaande jaren. Ligt misschien ook aan mezelf hoor, ik ben ook te verlegen om zomaar met vreemden een praatje te gaan maken haha.
Al met al een enorm geslaagde editie! Eigenlijk alleen wat aan te merken op het publiek. Dus ik zeg, volgend jaar uiteraard weer
