Wat een fantastische editie alweer! Het blijft een ontzettend verrassend festival dat het walhalla is voor iedereen die met een open geest van avontuurlijke muziek kan genieten. Ik had deze editie ook het geluk dat ik geen enkele keer in de rij moest staan. Misschien gewoon geluk gehad, maar misschien heb ik na drie edities ook wat voeling gekregen met waar en wanneer het druk is.
Jonny Greenwood met Dudu Tassa, black midi en Joao Donata werden gemist, maar al bij al stond de affiche nog steeds vol met een overweldigende aantal verrassende acts.
Ik zou graag een top 10 willen maken, maar het is voor mij onmogelijk om al die sterk verschillende artiesten te vergelijken. Daarom een kort, chaotisch geschreven en enthousiast overzichtje:
Donderdag:
- Ik ben naar alle drie "Anonymous Projects" geweest met de kubus. Sommige heb ik volledig gezien en andere deels. Ik weet niet goed wat ik van dit concept moet denken. De uitvoering met de projecties is heel goed uitgevoerd en kon de muziek ook goed pruimen, vooral het tweede en derde optreden. Ik zie de meerwaarde niet echt om deze artiesten anoniem te laten optreden. Zonder die anonimiteit zouden de mensen er ook wel met een open geest naar luisteren denk ik. Ben benieuwd wie de artiesten nu waren en wat hun drijfveer was om anoniem op te treden.
- Tirzah: Leuk opwarmertje. Ik ben fan van haar platen en dit optreden was niet slecht, maar het zal me niet bijblijven.
- Joanna Sternberg: Ontzettend fijn optreden dat me raakte. Ze leek me een beetje overweldigd om in zo'n grote kerk te spelen. Haar uitvoering is heel ruw, het gitaarspel is klungelig en haar zang niet al te toonvast, maar het was heel oprecht. Deed me wat denken aan Daniel Johnston.
- WITCH: Dit vond ik wel amusant, maar ik had iets hogere verwachtingen denk ik. Niet omvergeblazen.
- Selvhenter: Sterk en uitdagend einde van een dag die niet al te sterk was. Ik vond hun laatste plaat niet zo indrukwekkend, maar live kwamen ze tot hun recht.
Vrijdag:
- Maroulita de Kol: Heel aangenaam begin van de dag in de Janskerk. Dromerige en betoverende muziek met invloeden van Griekse muziek.
- Bala Desejo: Een van de allerleukste optredens van deze editie. Heerlijk dansbare, enthousiaste Braziliaanse muziek. Ik vond het jammer dat ik vroegtijdig weg moest om het volgende optreden te halen.
- Le Cri du Caire: Een van de grote hoogtepunten van deze editie, en blijkbaar voor velen. Ik had het album op voorhand geluisterd en ik kon al voelen hoe indrukwekkend dit zou overkomen in de Jacobikerk met de blazers, climaxen en stiltes. Prachtig.
- Richard Dawson: Een van mijn favorieten dit jaar. Fantastische man die alles geeft. Omvergeblazen.
- Rachika Nayar: Ik was fan van haar album van vorig jaar maar had geen idee wat er live ging gebeuren. Ik was zeker niet teleurgesteld. Indrukwekkend geluid.
- Deena Abdelwahed: Leuke, dansbare afsluiter van mijn dag.
Zaterdag:
- Faten Kanaan: Ik was heel blij dat ik op tijd in de kerk was, want dit was opnieuw een prachtig optreden om de dag te beginnen. Serene composities op synthesizer. Ik hield van de momenten waar er plots kleurrijke barokmelodieën uit de repetitieve stukken braken.
- Damsel Elysium: Visueel was dit heel elegant met haar kledij, de bloemen, de kerk, de instrumenten... Maar muzikaal bleef ik wat op mijn honger zitten ondanks dat ik wel liefhebber ben van dit soort muziek.
- Domenico Lancelotti: Net zoals bij Bala Desejo genoten van deze kleurrijke Braziliaanse muziek. Mooi optreden.
- Moin: Grote fan van hun scherpe intense post-rock/post-hardcore met stevige spoken word samples. Ik ging er helemaal in op. Ik moet wel toegeven dat de eerste helft wel merkbaar beter was dan de tweede.
- Caterina Barbieri + Space Afrika: Dit kon me niet bekoren.
- Decisive Pink: Ik ben al een hele tijd fan van Kate NV en Deradoorian, dus de combinatie van deze twee wilde ik echt niet missen. Blijmakende quirky pop, heel fijn optreden.
- ESG: Deze New Yorkse dancepunk pioniers ken ik al best lang, dus moest ik wel zien. Het was een fijn, aandoenlijk, heilzaam optreden. Maar ook niet een hoogtepunt ofzo. Wel blij dat ik het gezien heb.
- Bixiga 70: Heel leuk, dansbaar concert in de grote zaal. Ze wisten heel veel sfeer te brengen. De polonaise op het middenplein was heel leuk!
- O Ghettao: Hier even wat gedanst.
Zondag:
- Harvest Time: Pharoah Sanders Tribute: Het best mogelijke eerbetoon voor deze legendarische prachtige artiest. Ik heb het geluk gehad om Pharoah Sanders nog live gezien te hebben en ze hebben de essentie van zijn muziek prachtig samengevat.
- Nala Sinephro: Space 1.8 was misschien wel mijn meest beluisterde album van 2021, dus dit was misschien wel mijn grootste must-see. En terecht. Wat een optreden. Uniek, spiritueel, vernieuwend. Compleet onder de indruk.
- BITOI: Leuke verrassing in de Hertz. Een bassist die prachtige dingen deed op zijn instrument terwijl drie vrouwen a capella zongen in een verzonnen taal die gebaseerd is op vogelzang. Prachtig.
- Faiz Ali Faiz: Wat mij betreft dé ontdekking van dit jaar. Ik was totaal niet bekend met de muziekstijl van deze artiest, maar ik ben totaal geïntegreerd. De kracht waarmee deze mannen zongen. Wauw.
- Stereolab: Ik ben grote fan van deze groep, dus ik moet met grote spijt in het hart zeggen dat ik na een aantal nummers naar mijn bed ben vertrokken. Niet omdat ik het niet goed vond, wel omdat ik compleet ziek en uitgeput was. Ik kon niet meer. Heel erg balen...
. Eerste uurtje Bombino klonk heel goed, maar daarna door naar Alan Sparhawk in de Jacobikerk. Dit viel me behoorlijk tegen, vooral omdat de sound van de nieuwe band niet veel meer met Low te maken had. Vervolgens bij ESG in de Ronda, er was nog genoeg ruimte maar het publiek had er wel zin in. Zelfs vond ik het wel aardig, maar op een gegeven moment wordt het toch wel erg eentonig. Afgesloten met MC Yallah en Bixiga 70, met name de laatste was 1 groot feest.
