Eerste keer. Een cadeautje aan mijn moeder. Die vindt hem echt heel leuk en zodoende ken ik zijn muziek ook. Anne, Hilversum 3 etc is in mijn jeugd een goed aantal keren langs gekomen
Ik ben naar … geweest en het was …
- Onderwerp starter Ron
- Startdatum
Grappig! Bij mij is het ook ooit begonnen als moeder-zoon uitje. Een van mijn eerste herinneringen als kind zijn de liedjes van Herman van Veen, die mijn moeder toen heel veel draaide. En de eerste keer beviel ons beiden zo goed dat we sindsdien nog regelmatig zijn gegaan. Gisteren was ook weer een moederdagcadeautje. Zij gaat voor de bekende meezingers, ik voor de muzikaliteit. Ideale combinatie.
Ook een te kleine gehoorgang. Paar jaar geleden op maat laten maken, nog steeds erg veel plezier van die Pluggerz!
Om ook even in het topic te blijven..
Afgelopen donderdag naar Amber Run geweest in Tivoli. Was echt weer genieten om een concert in zo'n kleine zaal als Pandora te bezoeken. Helaas viel het geluid daar af en toe wat tegen. Maar de setlist was top! Was vergeten hoe leuk ik sommige liedjes vond.
Ne Obliviscaris - gebr de Nobel Leiden
Historisch. Ik heb er geen andere woorden voor. Dit concert is alles geworden wat ik hoopte. Na 2 festivalshows in 2019 eindelijk een volle show en dan ook gelijk 1.45 uur. Dit vloog voorbij. Ongekende muzikaliteit. Een betere combinatie van vreugde en plezier (viool) maar pure emotie van de extreme metal die gespeeld wordt is uniek. Absolute vakmensen op het podium, wat een atmosfeer. Ook gelijk starten met mijn absolute favoriet Intra Venus en daarna het prachtige nieuwe nummer Equus. 20 minuten muziek verder en je weet dat je een concert ziet voor de jaarlijsten. Enorm blij dat ze ook Forget Not speelden. Prachtige muzikale opbouw van bijna 8 minuten met viool om daarna een prachtige emotionele tekst ten gehore brengen over verlies en de dood. Dit concert ga ik niet snel vergeten.
Ook dankzij de fantastische voorprogramma's. Als alleen The Omnific en Persefone gespeeld hadden was het al een succesvolle avond. The Omnific was nieuw voor me met twee bassisten en een drummer. Fantastische muzikanten met een mix van funk, jazz, en djent. Persefone sluit meer aan bij Ne Obliviscaris en een prachtige progmetal show.
Historisch. Ik heb er geen andere woorden voor. Dit concert is alles geworden wat ik hoopte. Na 2 festivalshows in 2019 eindelijk een volle show en dan ook gelijk 1.45 uur. Dit vloog voorbij. Ongekende muzikaliteit. Een betere combinatie van vreugde en plezier (viool) maar pure emotie van de extreme metal die gespeeld wordt is uniek. Absolute vakmensen op het podium, wat een atmosfeer. Ook gelijk starten met mijn absolute favoriet Intra Venus en daarna het prachtige nieuwe nummer Equus. 20 minuten muziek verder en je weet dat je een concert ziet voor de jaarlijsten. Enorm blij dat ze ook Forget Not speelden. Prachtige muzikale opbouw van bijna 8 minuten met viool om daarna een prachtige emotionele tekst ten gehore brengen over verlies en de dood. Dit concert ga ik niet snel vergeten.
Ook dankzij de fantastische voorprogramma's. Als alleen The Omnific en Persefone gespeeld hadden was het al een succesvolle avond. The Omnific was nieuw voor me met twee bassisten en een drummer. Fantastische muzikanten met een mix van funk, jazz, en djent. Persefone sluit meer aan bij Ne Obliviscaris en een prachtige progmetal show.
Dit was ook gewoon weer tof!
Had beter 'kleinere'. zaal moeten doen, sorry. Voelde gewoon zo, aangezien de afgelopen concerten waar ik was in Afas of Ziggo waren.
And so I watch you from Afar + A Burial at Sea - Rotown
Ooit in 2009 ben ik op het debuutalbum gestuit van Asiwyfa, intense unstrumentale postrock met gitaarlijnen als middelpunt. Veel recensies gelezen over hun goede liveshows en sindsdien wil ik ze al eens zien. En dan komen ze opeens in het eigen Rotown! Whoopwhoop! Ondanks de zondagavond en het late starttijdsrip van 21.15 uur toch vol goede moed die kant op.
Maar eerst credits voor het voorprogramma. A Burial at Sea bestaat uit 5 jonge, zeer verlegen, Britten die prachtige sfeervolle postrock maken met de trompet als centraal instrument. Dit doen ze erg goed en daarmee hebben ze gelijk een eigen geluid te pakken. Goede tempowisselingen ook. Aanrader voor iedereen die postrock een warm hart toedraagt. Check ze eens.
En dan de hoofdact! De verhalen hebben niet gelogen. Vanaf het eerste nummer knallen ze erin en staat een half gevuld Rotown op zijn kop. Live komen de nummers veel beter over dan op plaat, rauwer en intenser. Goede interactie ook met het publiek. Mooi dat ze ook nog enkele nummers speelden van hun debuut waaronder het inmiddels toch wel legendarische Set Guittars to Kill. Toffe avond!
Ooit in 2009 ben ik op het debuutalbum gestuit van Asiwyfa, intense unstrumentale postrock met gitaarlijnen als middelpunt. Veel recensies gelezen over hun goede liveshows en sindsdien wil ik ze al eens zien. En dan komen ze opeens in het eigen Rotown! Whoopwhoop! Ondanks de zondagavond en het late starttijdsrip van 21.15 uur toch vol goede moed die kant op.
Maar eerst credits voor het voorprogramma. A Burial at Sea bestaat uit 5 jonge, zeer verlegen, Britten die prachtige sfeervolle postrock maken met de trompet als centraal instrument. Dit doen ze erg goed en daarmee hebben ze gelijk een eigen geluid te pakken. Goede tempowisselingen ook. Aanrader voor iedereen die postrock een warm hart toedraagt. Check ze eens.
En dan de hoofdact! De verhalen hebben niet gelogen. Vanaf het eerste nummer knallen ze erin en staat een half gevuld Rotown op zijn kop. Live komen de nummers veel beter over dan op plaat, rauwer en intenser. Goede interactie ook met het publiek. Mooi dat ze ook nog enkele nummers speelden van hun debuut waaronder het inmiddels toch wel legendarische Set Guittars to Kill. Toffe avond!
Dit was de eerste keer dat ik ze zag en het was gaaf! Ik zou ze vier jaar geleden ook zien, maar om een domme reden moest ik ze missen. Daar baalde ik van, maar het verzachtte de pijn een beetje toen ik achteraf wat reviews las dat het wat saai/energieloos was.
Energieloos zou ik het deze keer niet noemen, wat waarschijnlijk deels komt door de nieuwe bassist en drummer. De nummers klonken top en Doug is nog prima bij stem.
De setlist beviel me goed, met telkens twee nummers van hun beste vier albums. Hoogtepunten waren voor mij Carry the Zero, afsluiter Goin’ Against Your Mind en I Would Hurt a Fly (al was de solo op het eind ingekort?)
Er waren tot twee keer toe wat technische problemen, wat lange pauzes veroorzaakte. En überhaupt zaten er vaak 10-20 seconden tussen nummers om instrumenten te stemmen, etc. Dat haalde het tempo soms wat uit de show, maar ze speelden gewoon top.
Erg genoten inderdaad! Bij A Burial at Sea vond ik het zonde dat instrumenten soms in de wall of sound wat minder goed te onderscheiden waren. Vanaf mijn plek zag ik de gitarist trouwens na de show met zijn arm in een sling (mitella) staan, extra props dat ze de show hebben kunnen geven!
Prachtig hoe ASIWYFA totale controle heeft over hun eigen dynamiek, over het publiek als ook over het geluid.
Ook in Trix (Antwerpen) speelden ze een hele fijne show, al kende ik lang niet alle nummers doordat ik te weinig tijd had om goed in te luisteren. Ik had me verwacht aan een gelijkaardige setlist als die van in Amsterdam, maar het werd dus grotendeels iets anders.
Vooral 'Carry the Zero' en 'Big Dipper' blijven me bij. Ik hoopte heel hard op 'Goin' Against Your Mind' als afsluiter, maar het voor mij onbekende 'Broken Chairs' was minstens even indrukwekkend in de plaats.
Grappig contrast ook tussen de ingetogen Martsch en zijn uitbundige bassiste en drumster. BTS stond al lang op mijn lijstje om eens te zien en deze show was zeker overtuigend genoeg om een volgende keer weer tickets te kopen. Heel jammer dat ze niet op Best Kept Secret staan.
Voorprogramma The French Tips beviel me ook erg goed, drie vrouwen die een soort van stevige post-punk brachten. Al bleef niks wat ze speelden echt plakken.
Niet de K-poppers, die eer heb ik nog niet gehad
Een keer wat anders dan ik gewend ben, The Robert Gray Band. Ik had geen verwachting maar1.45 uur ontspannen gezeten. Toch wel fijn hoor die blues gitaarsolo's in combinatie met een Hammond orgel. Bij outro's ging het volume van de instrumenten vaak langzaam naar beneden tot de laatste noot en het bleef stil. Heerlijk
Wel mooi detail. Aan het begin werd verteld dat filmen verboden was. Werd tijdens het concert ook weinig gedaan tot Right next door. Tientallen telefoons omhoog.
Wel mooi detail. Aan het begin werd verteld dat filmen verboden was. Werd tijdens het concert ook weinig gedaan tot Right next door. Tientallen telefoons omhoog.
Was echt vooral heel leuk en goed. Die gast van OOR is echt een zuurpruim.
Recensie: The Offspring overlaadt AFAS Live met plastic vermaak (concert) | OOR
De mannen van The Offspring zijn al twee jaar onafgebroken op tournee, zo ongeveer sinds het verschijnen van hun laatste album. Hoewel het artwork van Let The Bad Times Roll groots is geprojecteerd boven het podium, staan hun furore-albums Smash (1994) en Americana (1998) centraal. Daar is...
oor.nl
Klinkt als een erg tof optreden met veel entertainment 🤗🤩Was echt vooral heel leuk en goed. Die gast van OOR is echt een zuurpruim.
Recensie: The Offspring overlaadt AFAS Live met plastic vermaak (concert) | OOR
De mannen van The Offspring zijn al twee jaar onafgebroken op tournee, zo ongeveer sinds het verschijnen van hun laatste album. Hoewel het artwork van Let The Bad Times Roll groots is geprojecteerd boven het podium, staan hun furore-albums Smash (1994) en Americana (1998) centraal. Daar is...
Jammer dat OOR daar niet van kan genieten 😜
