Geluisterd:
Porter Robinson - SMILE!
Kon mijn verwachtingen niet helemaal waar maken, maar met Cheerleader, Russian Roulette en Is There Really No Happiness? toch drie nummers waar ik regelmatig naar terug zal keren.
Hakushi Hasegawa - Mahōgakkō
Complete absurditeit. Maar echt, de opener is al te bizar voor woorden. Heel interessant album. Maar is het een album dat ik regelmatig opnieuw zal luisteren? Dat weet ik nog niet. Ik laat het nog even bezinken.
Respire - Hiraeth
Screamo met post-rock en/of post-metal, een combinatie die voor mij heel vaak raak schiet. Gooi er in dit geval nog wat blackgaze, violen en trompetten bij en het kan eigenlijk niet misgaan, toch? Het is ook verre van slecht, maar toch raakt het me op een of andere manier nog niet helemaal. Dat genregenoten State Faults dan op dezelfde dag een van de beste screamo albums van het jaar uitbrengen helpt natuurlijk ook niet.
State Faults - Children of the Moon
Paar maanden terug Frail Body, paar weken terug Blind Girls en nu dan State Faults die met een screamo album een hoge gooi doen naar mijn eindejaarslijstje. Een screamo album van meer dan 60 minuten (!!) en toch verveelt het geen moment. No Gospel is oprecht een van de mooiste nummers die ik dit jaar heb gehoord. En hoe de melodie op het einde dan nog even overloopt naar Transfiguration is echt prachtig. Grote aanrader!
Show Me the Body - CORPUS II EP I
Prima EP, maar niet hun beste werk. Een aantal toffe ideeën die veel te kort zijn.