Live videos Bands GMM23

HerveBe

Randprogramma
3 nov 2022
108
235
In het algemene topic had ik het er al even over dat de klik met bepaalde bands er pas gekomen is door ze live aan het werk te zien. Daarom had ik het idee om in dit topic youtube links te posten met performances die dit live gevoel het dichts benaderen.

Daarom start ik graag met Solstafir: een ijslandse vulkaan die me meteen raakte. Zeker niet het zwaarste genre op de affiche maar ze hadden mij vanaf de eerste noot mee op hun trip. De stem is voor velen even wennen maar hopelijk overtuigt dit jullie :)

Het wondermooie Fjara:

Godess of the ages GMM14
 
Laatst bewerkt:

HerveBe

Randprogramma
3 nov 2022
108
235
Volgende band in mijn lijstje is Ghost.

Voor het eerst gezien op Graspop 2011 en ik was direct verkocht. De donkere sfeer, hoog tempo van nummer die muzikaal perfect in elkaar zaten. En een zanger die echt wel deftig kan zingen.

De cd's die daarop volgden waren iets minder mijn ding maar ondertussen hebben ze toch wel een setlist die me absoluut kan boeien en imo zijn ze zeker groot genoeg om een podium waardig af te sluiten.

Start zoals het was op graspop in 2011 met de geweldige intro van thema van 'eyes wide shut'.

Ghost Hellfest 2011
 
Laatst bewerkt:
  • Geweldig
Waarderingen: Jamel

umop apisdn

Nieuw lid
10 nov 2022
2
0
Duistere versie van Ghost dit. Ik hoop zo dat dit ergens eind van de middag in de Metaldome staat. Kan wat mij betreft één van de shows van het weekend worden!


Wat is daar juist duister aan? Het is niet omdat ze veel moeite doen om edgy over te komen en er heel sporadisch eens een zwaarder gitaartje tussen gooien, dat ze plots niet meer als Coldplay of Imagine Dragons klinken. Het klinkt wel leuk, maar betwijfel of Graspop nu het festival is waar dit het meeste thuis hoort.
 

Jamel

Sunset slot
26 jun 2019
2.324
6.443
Wat is daar juist duister aan? Het is niet omdat ze veel moeite doen om edgy over te komen en er heel sporadisch eens een zwaarder gitaartje tussen gooien, dat ze plots niet meer als Coldplay of Imagine Dragons klinken. Het klinkt wel leuk, maar betwijfel of Graspop nu het festival is waar dit het meeste thuis hoort.
Welkom op het forum!
 
  • Haha
Waarderingen: EddiePlaysBass

nikita

Geliefde act
27 okt 2018
1.609
3.150
Ik doe graag mee.

Greg Puciato is duidelijk wat inspiratie gaan zoeken bij Trent en zijn makkers voor dit nummer.
Zolang we NIN zelf niet krijgen, biedt Greg ons hier volgens mij toch een 'breek de metal dome af'-momentje.
Verder lijkt die set alle kanten op te kunnen, zijn nummers gaan erg breed qua invloeden, van gevoelige momentjes naar loeiharde screams.
Erg benieuwd wat dit gaat geven.

 

Jamel

Sunset slot
26 jun 2019
2.324
6.443
Jaaa, eens! The Dillinger Escape Plan had natuurlijk altijd een behoorlijk goeie live reputatie. Dus als hij dit doorzet, maar dan met muziek dat wat meer in mijn straatje past, gaat dit wel een hoogtepunt worden!
 
  • Leuk
Waarderingen: MarcoReusel en nikita

HerveBe

Randprogramma
3 nov 2022
108
235
Vandaag gaan we nog eens naar een ander genre: de band van het moment voor heel wat mensen! Nee ik heb het niet over Electric Callboy :love: maar over Lorna Shore.

Stonden vorig jaar op Alcatraz en naar aanloop van het festival pas de band leren kennen én appreciëren. Ik heb een paar pogingen nodig gehad maar uiteindelijk stonden ze hoog op mijn watchlijst. En ze hebben alles behalve teleurgesteld. De zang van de (nieuwe) zanger brengt de band echt naar een zeer hoog niveau. Wat een stem, wat een techniek en dat allemaal zo vlot. Het is van Mitch (rip) van Suicide Silence geleden dat ik nog zo onder de indruk was. Maar ook de drums blazen je weg.

Indien het niet je ding is zou ik toch aanraden om ze 2 nummers live de kans te geven.

Hier alvast een opwarmertje:

Ik ben trouwens ook benieuwd om de nieuwe nummers live te horen want de laatste cd die dit jaar uitkwam is echt wel een knaller met het prachtige (zelfs ontroerende) drieluik 'the pain remains pt1, 2 en3'.
 

Jamel

Sunset slot
26 jun 2019
2.324
6.443
Nu we even een droogte ervaren met aankondigingen en daarmee de storm van die megaworp op 24 november is gaan liggen, lijkt me dit wel een mooi moment om wat dieper in de line-up te duiken en een stukje te schrijven over mijn favoriete aankondiging van komende editie. In de hoop dat een aantal van jullie, die dat nog niet waren, enthousiast worden om te gaan kijken bij hun show. Voor de fanatieke meelezers hier zal het geen verrassing zijn dat dit Draconian is. Ik ben als een kind zo blij dat ze eindelijk eens op mijn favoriete festival staan!

Waarom 'eindelijk'? Nou, deze doom band uit Zweden bestaat al sinds 1994. Toegegeven, hun 'sellingpoint' (melancholische doom met een vrouwelijke en mannelijke vocalist) is pas echt een rijdende trein geworden toen Lisa Johansson zich in 2002 bij de band voegde en in 2003 hun eerste echte studioalbum 'Where Lovers Mourn' verscheen. Maar toch, dan hebben we het dus over een periode van liefst 20 jaar dat het geduurd heeft voor ze er eindelijk staan. En dat terwijl ze volgens velen toch de frontrunners zijn in dit specifieke genre. En op het moment van schrijven 7 zéér sterke platen hebben afgeleverd. En bovendien hebben ze een behoorlijke live reputatie. Niet om het spektakel, maar om de intimiteit en de emotionele lading waarmee ze hun liedjes brengen.

Het was in 2007 dat ik zelf voor het eerst kennismaakte met deze band. Op het inmiddels ter ziele gegane festival Metal Female Voices Fest in Wieze kwam ik oorspronkelijk (als ware fanboy) voor Epica. En hoewel Epica als altijd fantastisch was, was het Draconian dat voor mij de show stal. Als destijds 16-jarig ventje was ik nooit eerder zo geraakt door een optreden als dat van Draconian. Je zou eigenlijk kunnen stellen dat zij, samen met Opeth, de poort openden naar mijn huidige muzieksmaak. En door de jaren heen ben ik de band altijd blijven volgen en zijn ze vanwege bovenstaand speciaal voor me gebleven.

Net als veel bands heeft ook Draconian door de jaren heen te maken gehad met de nodige positiewisselingen in de band. En wat dat betreft was de grootste schok voor de fans het moment dat zangeres Lisa in 2011 aankondigde de band te verlaten om meer tijd te kunnen spenderen met haar (jonge) gezin. Velen, waaronder ik, waren in de veronderstelling dat het vrijwel onmogelijk zou zijn om iemand te vinden om de unieke sound van Lisa met verve te vervangen. Ik zat mis, want Heike Langhans was een meer dan adequate vervanger. Met haar als frontvrouw bracht de band twee fantastische albums uit en heb ik ze in mijn eigen Rotterdam ook nog een keer een magische show zien geven.

Dezelfde schok als destijds in 2011 volgde dit jaar; Heike verliet de band na ruim tien jaar met de band de wereld over te zijn gegaan. Maar waar het na het vertrek van Lisa nog een tijdje duurde voordat de nieuwe zangeres bekend werd gemaakt, volgde deze aankondiging in hetzelfde persbericht. En waar het met Heike afwachten was of ze haar voorgangster zou kunnen doen vergeten, bestaat daar nu geen enkele twijfel over. Niemand minder dan Lisa Johansson is na een afwezigheid van ruim tien jaar terug bij de band!

Goed, na al deze feitjes zullen sommigen van jullie die deze lap tekst hebben doorstaan (waarvoor dank, dat waardeer ik!) zich ongetwijfeld afvragen: "hoe klinkt dat dan!?". Nou, Draconian is dus een doom metalband. Dus verwacht lange, melancholische liedjes, met voor metal begrippen vrij langzame riffs. Maar waar ze in mijn ogen in uitblinken is het creëren van contrast in de muziek. Ik ken eigenlijk geen band waar het verschil tussen licht en duister, schoonheid en grauwheid, 'beauty and the beast' zo prominent aanwezig is als bij hun. Ik vind Anders Jacobsson een voortreffelijke grunter (en tekstschrijver, of poëet) en met Lisa (en Heike) als zangeres hebben ze hiervoor de perfecte tegenhanger.

Het totaalplaatje zorgt voor een meeslepend geheel en kan wellicht voor een aangenaam rustpuntje zorgen in al het snelle gitaar- en dubbele bassdrumgeweld waar wij Graspopbezoekers (vrijwel) allemaal zo van houden. Komt dat zien, komt dat zien!

 
Laatst bewerkt:

HerveBe

Randprogramma
3 nov 2022
108
235
Nu we even een droogte ervaren met aankondigingen en daarmee de storm van die megaworp op 24 november is gaan liggen, lijkt me dit wel een mooi moment om wat dieper in de line-up te duiken en een stukje te schrijven over mijn favoriete aankondiging van komende editie. In de hoop dat een aantal van jullie, die dat nog niet waren, enthousiast worden om te gaan kijken bij hun show. Voor de fanatieke meelezers hier zal het geen verrassing zijn dat dit Draconian is. Ik ben als een kind zo blij dat ze eindelijk eens op mijn favoriete festival staan!

Waarom 'eindelijk'? Nou, deze doom band uit Zweden bestaat al sinds 1994. Toegegeven, hun 'sellingpoint' (melancholische doom met een vrouwelijke en mannelijke vocalist) is pas echt een rijdende trein geworden toen Lisa Johansson zich in 2002 bij de band voegde en in 2003 hun eerste echte studioalbum 'Where Lovers Mourn' verscheen. Maar toch, dan hebben we het dus over een periode van liefst 20 jaar dat het geduurd heeft voor ze er eindelijk staan. En dat terwijl ze volgens velen toch de frontrunners zijn in dit specifieke genre. En op het moment van schrijven 7 zéér sterke platen hebben afgeleverd. En bovendien hebben ze een behoorlijke live reputatie. Niet om het spektakel, maar om de intimiteit en de emotionele lading waarmee ze hun liedjes brengen.

Het was in 2007 dat ik zelf voor het eerst kennismaakte met deze band. Op het inmiddels ter ziele gegane festival Metal Female Voices Fest in Wieze kwam ik oorspronkelijk (als ware fanboy) voor Epica. En hoewel Epica als altijd fantastisch was, was het Draconian dat voor mij de show stal. Als destijds 16-jarig ventje was ik nooit eerder zo geraakt door een optreden als dat van Draconian. Je zou eigenlijk kunnen stellen dat zij, samen met Opeth, de poort openden naar mijn huidige muzieksmaak. En door de jaren heen ben ik de band altijd blijven volgen en zijn ze vanwege bovenstaand speciaal voor me gebleven.

Net als veel bands heeft ook Draconian door de jaren heen te maken gehad met de nodige positiewisselingen in de band. En wat dat betreft was de grootste schok voor de fans het moment dat zangeres Lisa in 2011 aankondigde de band te verlaten om meer tijd te kunnen spenderen met haar (jonge) gezin. Velen, waaronder ik, waren in de veronderstelling dat het vrijwel onmogelijk zou zijn om iemand te vinden om de unieke sound van Lisa met verve te vervangen. Ik zat mis, want Heike Langhans was een meer dan adequate vervanger. Met haar als frontvrouw bracht de band twee fantastische albums uit en heb ik ze in mijn eigen Rotterdam ook nog een keer een magische show zien geven.

Dezelfde schok als destijds in 2011 volgde dit jaar; Heike verliet de band na ruim tien jaar met de band de wereld over te zijn gegaan. Maar waar het na het vertrek van Lisa nog een tijdje duurde voordat de nieuwe zangeres bekend werd gemaakt, volgde deze aankondiging in hetzelfde persbericht. En waar het met Heike afwachten was of ze haar voorgangster zou kunnen doen vergeten, bestaat daar nu geen enkele twijfel over. Niemand minder dan Lisa Johansson is na een afwezigheid van ruim tien jaar terug bij de band!

Goed, na al deze feitjes zullen sommigen van jullie die deze lap tekst hebben doorstaan (waarvoor dank, dat waardeer ik!) zich ongetwijfeld afvragen: "hoe klinkt dat dan!?". Nou, Draconian is dus een doom metalband. Dus verwacht lange, melancholische liedjes, met voor metal begrippen vrij langzame riffs. Maar waar ze in mijn ogen in uitblinken is het creëren van contrast in de muziek. Ik ken eigenlijk geen band waar het verschil tussen licht en duister, schoonheid en duister, 'beauty and the beast' zo prominent aanwezig is als bij hun. Ik vind Anders Jacobsson een voortreffelijke grunter (en tekstschrijver, of poëet) en met Lisa (en Heike) als zangeres hebben ze hiervoor de perfecte tegenhanger.

Het totaalplaatje zorgt voor een meeslepend geheel en kan wellicht voor een aangenaam rustpuntje zorgen in al het snelle gitaar- en dubbele bassdrumgeweld waar wij Graspopbezoekers (vrijwel) allemaal zo van houden. Komt dat zien, komt dat zien!

Staat op mijn lijstje, heb ze nog nooit gezien.
 
  • Geweldig
  • Leuk
Waarderingen: MarcoReusel en Jamel

xydroh

Headliner
22 okt 2018
5.407
4.535
Vandaag gaan we nog eens naar een ander genre: de band van het moment voor heel wat mensen! Nee ik heb het niet over Electric Callboy :love: maar over Lorna Shore.

Stonden vorig jaar op Alcatraz en naar aanloop van het festival pas de band leren kennen én appreciëren. Ik heb een paar pogingen nodig gehad maar uiteindelijk stonden ze hoog op mijn watchlijst. En ze hebben alles behalve teleurgesteld. De zang van de (nieuwe) zanger brengt de band echt naar een zeer hoog niveau. Wat een stem, wat een techniek en dat allemaal zo vlot. Het is van Mitch (rip) van Suicide Silence geleden dat ik nog zo onder de indruk was. Maar ook de drums blazen je weg.

Indien het niet je ding is zou ik toch aanraden om ze 2 nummers live de kans te geven.

Hier alvast een opwarmertje:

Ik ben trouwens ook benieuwd om de nieuwe nummers live te horen want de laatste cd die dit jaar uitkwam is echt wel een knaller met het prachtige (zelfs ontroerende) drieluik 'the pain remains pt1, 2 en3'.
de drummer komt niet mee door rugpijn (hernia dacht ik), de bassist drumt op de huidige tour en de bas wordt dan via tracks toegevoegd. Geen idee als dit op graspop nog altijd het geval zal zijn. Maar zo zie je maar dat dit echt een bende heel erg hoogstaande muzikanten zijn
 
  • Leuk
Waarderingen: HerveBe

HerveBe

Randprogramma
3 nov 2022
108
235
de drummer komt niet mee door rugpijn (hernia dacht ik), de bassist drumt op de huidige tour en de bas wordt dan via tracks toegevoegd. Geen idee als dit op graspop nog altijd het geval zal zijn. Maar zo zie je maar dat dit echt een bende heel erg hoogstaande muzikanten zijn
Wist ik niet. Opvolgen dus
 

HerveBe

Randprogramma
3 nov 2022
108
235
Tijd voor een volgende band, ééntje die ik vooral in mijn jongere jaren vaak beluisterd heb: Disturbed.

Met hun unieke sound uit de nu-metalperiode, die 'klassieke' metalheads niet altijd appreciëren, herken je hen onmiddellijk. De stem van zanger David kan echt wel een serieus bereik halen. Als ze spelen op een festival zal ik ze altijd bekijken vanwege de energie dat ze brengen.

Uiteraard hebben ze het grote publiek bereikt met hun (uitstekende) cover van the sound of silence maar ze hebben meerdere klassiekers op hun naam staan. En hun nieuwste cd valt ook best te pruimen en is terug iets 'harder'.

Een voorbeeld van de energie, stem en sound in het nummer 'The Game' gebracht voor een zeer enthousiast publiek in Rock Am Ring 2008.

Hun Live at Red Rocks is trouwens ook een aanrader als je een verdere live introductie wil tot de band.

Klassiekers zijn Down with the sickness, Stricken, Stupify, Prayer, Voices, Liberate, Inside the fire and many more..

Opnieuw een band die niet behoort tot het zware genre maar ie zeker zijn plaats en de erkenning mag krijgen.
 
Laatst bewerkt:
  • Leuk
Waarderingen: Joe, jonasvh en Jamel

HerveBe

Randprogramma
3 nov 2022
108
235
De band die ik vandaag wil voorstellen is Monster Magnet. Leren kennen op Rock Werchter 2004 waar ze openden met 'Right Stuff' en waar de zanger Dave Wyndorf zijn gitaar kapot sloeg en het publiek in smeet. De toon was gezet en ik was verkocht aan hun vettige rock sound en hun badass attitude. Space lord is hun bekendste nummer maar ze hebben nog tal van nummers die tussen mijn favorieten staan.

Als ze op een festival staan ga ik kijken. Zijn altijd goed! Dave heeft het energieke van 2004 gelukkig niet meer. Waarom gelukkig? Hij was toen een ongeleid projectiel onder invloed van drank en drugs. Afgekickt en met tal van kilo's later mocht ik ze terug zien en de muziek staat nog steeds als een huis.

Mijn favo nummer (die ze hopelijk zullen spelen) is nog steeds mijn eerste nummer die ik van hen live zag: Right stuff (een cover van Bob Calvert uit 1974).

 
Laatst bewerkt:

HerveBe

Randprogramma
3 nov 2022
108
235
Parkway Drive: de eerste keer live gezien op graspop in 2009. Wat een feest! Crowdsurfing kreeg een nieuwe betekenis met deze Australische surferboys.

Sindsdien heb ik ze tal van keren gezien op festivals maar ook in zalen. Blij dat ze die headlinerspot eindelijk te pakken hebben. Ze hebben voldoende hits en 'meezingers' om de volledige wei in te palmen en te laten bewegen/zingen.

Hun nieuwste cd van dit jaar had enkele beurten nodig om volledig te appreciëren maar ook dit is ondertussen een schijf die ik geregeld beluister. Doe je bermuda short aan en neem je roze flamingo mee en geniet!


 

Gebruikers die dit onderwerp bekijken